«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται Facebook Twitter
Οι δημιουργοί της σειράς προσπαθούν να συστήσουν ένα νέο «Game of Thrones» εντός του (διευρυμένου) σύμπαντος του «Dune».
0

Το κανάλι του HBO μάς έχει χαρίσει πολλές ώρες σπουδαίας τηλεόρασης τα τελευταία χρόνια, κυρίως μέσω μίνι-σειρών όπως το «Chernobyl», το «Scenes from a Marriage» και το «Mare of Eastown», αλλά στη μετα-«Game of Thrones» εποχή, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους, μόνο η τραγικωμωδία του «Succession» μπόρεσε να χτυπήσει ανάλογη φλέβα και να καταστήσει κάθε επεισόδιό της πολιτιστικό (και, βασικά, σοσιαλμιντιακό) γεγονός. 

Στο «Penguin», που μόλις ολοκληρώθηκε ως τραγωδία και ουχί ως φάρσα, εφαρμόστηκε επιτυχημένα η συνταγή των «Sopranos» στο spin-off τρέχοντος κινηματογραφικού franchise της μητρικής εταιρείας Warner. Τη σκυτάλη παίρνει άμεσα το «Dune: Prophecy», όπου ακολουθείται ανάλογη πρακτική και εφαρμόζεται στην επιτυχημένη επιστημονική φαντασία του Βιλνέβ (και του Φρανκ Χέρμπερτ) η συνταγή του διαμαντιού του στέμματος του καταλόγου του HBO –pun intended–, αλλά όχι με ανάλογα αποτελέσματα. Μπορεί οι σεναριογράφοι του «Penguin» να στράφηκαν στις περιπέτειες του Τόνι Σοπράνο για έμπνευση, μα η αισθητική και το σύμπαν της σειράς ήταν βγαλμένα από την ίδια πρέσα που έπλασε την ταινία αναφοράς. Η Γκόθαμ Σίτι του «Penguin» συμπίπτει με την Γκόθαμ Σίτι του κατά Ματ Ριβς Batman, ο τόνος της είναι όμοιος, κάθε της καρέ μοιάζει μέρος ενός επιμέρους κεφαλαίου της ίδιας ιστορίας. Κι εδώ ακριβώς είναι που έσφαλαν οι δημιουργοί του «Dune: Prophecy».

Το «Dune: Prophecy» εκποιεί το όνομα που κληρονόμησε και συστήνει μια σειρά επιστημονικής φαντασίας που περισσότερο θα ταίριαζε στο SyFy ή στο CW και ελάχιστα τιμά το brand name του HBO. 

Τα βραδυφλεγή Dune του Ντενί Βιλνέβ είναι πρωτίστως ταινίες διάθεσης – το πρώτο τόσο πολύ, που σχεδόν παρέλειψε το περιεχόμενο. Σαν Ρίντλεϊ Σκοτ απ’ τα παλιά, ο Καναδός διαπρέπει στο χτίσιμο ενός συμπαγούς φιλμικού σύμπαντος, ικανού να μας απορροφήσει ολοκληρωτικά. Τα χρώματα της ταινίας, που είναι παραλλαγές του κίτρινου της ερήμου, τα επιβλητικά, μα ποτέ φαντεζί ντεκόρ της και ο σοβαρός τόνος της συνθέτουν την ατμόσφαιρα – καλό είναι μια στο τόσο να διευκρινίζουμε από τι αποτελείται η ατμόσφαιρα μιας ταινίας και να μην τα παίρνουμε όλα ως δεδομένα για τον αναγνώστη. 

«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται Facebook Twitter
Η Valya Harkonnen (Emily Watson) και η Tula Harkonnen (Olivia Williams). Φωτ.: Attila Szvacsek/HBO

Η σειρά, λοιπόν, που τοποθετείται δέκα χιλιάδες χρόνια πριν από τα γεγονότα της ταινίας, πειράζει τη χρωματική παλέτα, κάνει τα χρώματα κάπως πιο έντονα και δίνει μια ποικιλία, τάχα για να μην κουράσει τον (τηλε)θεατή της, και πειράζει και τον ρυθμό – αν υποθέσουμε δηλαδή ότι αυτό το ρεσιτάλ ανερμάτιστης αφήγησης που συνθέτει τον πιλότο της σειράς έχει ρυθμό. Εκεί που ο κινηματογραφικός του ομόλογος προκρίνει τη διαλογική λιτότητα με καίρια ξεσπάσματα ησσόνων σαιξπηρισμών, το σενάριο του πιλότου της σειράς περιλαμβάνει ασταμάτητο exposition από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, συστήνει τη μυθολογία, διατρέχει βιαστικά γεγονότα και δεκαετίες και φλυαρεί ακατάσχετα, κλείνοντας με ένα cliffhanger αρκετά απρόσμενο και βάναυσο, ώστε να σε κρατήσει ως το επόμενο επεισόδιο – κι ας είναι μηδενική η δραματική του βαρύτητα, λόγω της προχειρότητας και της βιασύνης. Το επόμενο επεισόδιο χαμηλώνει μεν το tempo, αλλά δεν αλλάζει ρότα στο γράψιμο. Ζωή στα δρώμενα πασχίζει να εμφυσήσει το δραματικό εκτόπισμα ηθοποιών όπως η Έμιλι Γουότσον, η Ολίβια Γουίλιαμς και ο (αναπάντεχα ευάλωτος για τη φύση και τη θέση του ρόλου που υποδύεται) Μαρκ Στρονγκ, μα το υπόλοιπο καστ είναι δύο –μη σας πούμε και τριών– ταχυτήτων.

«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται Facebook Twitter
Ο αυτοκράτορας Javicco Corrino (Mark Strong) και η αυτοκράτειρα Natalya (Jodhi May) στο «Dune: Prophecy». Φωτ.: Attila Szvacsek/HBO

Καθώς παρακολουθούσαμε το δεύτερο επεισόδιο, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό το μείγμα δολοπλοκιών, παράλληλων υποπλοκών, βίαιων εξάρσεων και soft-core ερωτικών ιντερλουδίων το έχουμε ξαναδεί. Ναι, οι δημιουργοί της σειράς προσπαθούν να συστήσουν ένα νέο «Game of Thrones» εντός του (διευρυμένου) σύμπαντος του Dune. Το λάθος τους, όμως, είναι ότι λογάριασαν ως αντιδημοφιλές για το format το πνεύμα του Βιλνέβ, ότι δεν είχαν ούτε την υπομονή, ούτε κι έναν Ντέιβιντ Μπένιοφ στο writers’ room, ώστε να επανασυστήσουν από την αρχή, με τους δικούς τους όρους, το μοντέλο premium σαπουνόπερας που έγινε ανάρπαστο. Εκεί που το «Penguin» δεν απέκοψε τον (αισθητικό) ομφάλιο λώρο από τη μήτρα που το γέννησε, το «Dune: Prophecy» θεωρεί ότι είναι αρκετά μεγάλο από μόνο του, εκποιεί το όνομα που κληρονόμησε και συστήνει μια σειρά επιστημονικής φαντασίας που περισσότερο θα ταίριαζε στο SyFy ή στο CW και ελάχιστα τιμά το brand name του HBO.

Έχοντας διαβάσει το παρασκήνιο της παραγωγής, που άλλαξε showrunners και συντελεστές τρεις φορές, ξεκινώντας σε πρώιμο στάδιο υπό την εποπτεία του ίδιου του Βιλνέβ, δεν μας εκπλήσσει αυτό που είδαμε στην οθόνη. Ας μην αδικήσουμε τη σειρά, μπορεί να στρώνει στα επόμενα τέσσερα επεισόδια, αλλά αυτό που είδαμε στα δυο πρώτα είναι ιδανικό second-screen «περιεχόμενο» και τίποτε παραπάνω. Κρίμα.

Η σειρά «Dune:Prophecy» ξεκινά να προβάλλεται μέσω του Vodafone TV από 18 Νοεμβρίου. Σημειώνεται ότι για τις ανάγκες του παρόντος παρακολουθήσαμε τα δύο πρώτα επεισόδια.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Dune: Μέρος Δεύτερο»: Ούτε μια στιγμή δεν προδίδει το είδος της υπερπεριπέτειας

Οθόνες / «Dune: Μέρος Δεύτερο»: Ούτε μια στιγμή δεν προδίδει το είδος της υπερπεριπέτειας

Ο Ντενί Βιλνέβ παραδίδει όσα προφήτεψε στο πρώτο «Dune», ένα βιβλικό Star Wars, σοβαρό και μυστικιστικό, πολλαπλασιάζοντας και βαθαίνοντας την κινηματογραφική εμπειρία στην έρημο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ