Η Αθήνα από την Ανατολή στη Δύση (1821-1896)
Η σεναριογράφος, σκηνοθέτις και παραγωγός Μαρία Ηλιού επανέρχεται με ένα νέο ιστορικό ντοκιμαντέρ και μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο Η Αθήνα από την Ανατολή στη Δύση, 1821-1896. Σε αυτό το πρότζεκτ, το οποίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Άγγελου Δεληβορριά, παρουσιάζεται η ιστορία της Αθήνας τον 19ο αιώνα με οπτικό υλικό από αρχεία της Ελλάδας, της Ευρώπης, της Αμερικής, του Καναδά και της Αυστραλίας, αλλά και με ήχους και μουσική της εποχής εκείνης.
Η έκθεση ξεκινά από την οθωμανική περίοδο, αναφέρεται στα χρόνια του Όθωνα αλλά και στην περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Α'. Πρόκειται για μια ξεχωριστή ιστορική αφήγηση για την Αθήνα, που συνδυάζει σπάνιο αρχειακό υλικό, εικόνες και γκραβούρες.
11/2-26/4, Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού, Κουμπάρη 1
Μάριος Σπηλιόπουλος
Dazibao - Handmade Newspapers
Επιστρέφοντας σε έντυπα των τελευταίων εννέα χρόνων, ο Μάριος Σπηλιόπουλος επεμβαίνει με κολάζ, σχέδιο, διαγραφές, επισυνάψεις, αλλαγές τίτλων και παραμορφώσεις στην επικαιρότητα της περιόδου 2010-2019, όπως αυτή καταγράφηκε μέσα από εφημερίδες, περιοδικά, διαφημιστικά φυλλάδια κ.ά. Με 114 έργα, ο καλλιτέχνης σχολιάζει το εφήμερο των εφημερίδων και αναστοχάζεται πάνω σε όσα μας απασχόλησαν την περασμένη δεκαετία. Αλλάζοντας τη μορφή και το περιεχόμενο της τυπωμένης σελίδας, σε μια προσπάθεια να εκφράσει την προσωπική του θέση απέναντι στα γεγονότα, δημιουργεί μια δική του αφήγηση της πρόσφατης Ιστορίας.
«Dazibao» στα κινέζικα σημαίνει κυριολεκτικά «χειροποίητη αφίσα με μεγάλους χαρακτήρες» και σε ελεύθερη απόδοση «χειροποίητη εφημερίδα τοίχου». Στην αυτοκρατορική Κίνα υπήρχε η παράδοση της ανάρτησης dazibao από τους πολίτες είτε για να διαμαρτυρηθούν για πράξεις ή παραλείψεις της διοίκησης είτε για να θέσουν σε δημόσιο διάλογο πολιτικά ή ηθικά ζητήματα.
Αυτή η παράδοση αναβίωσε κατά την «πολιτιστική επανάσταση» της Κίνας και χρησιμοποιήθηκε από τους ερυθροφρουρούς ως εργαλείο επίθεσης εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του Mάο Τσετούνγκ. Ο Μάριος Σπηλιόπουλος κρεμάει τα δικά του dazibao στους τοίχους της γκαλερί, προσκαλώντας τον θεατή-αναγνώστη να συμμετάσχει σε μια νέα ανάγνωση των γεγονότων.
24/1-29/2, Εικαστικός Κύκλος ΔΛ, Ακαδημίας 6, Κολωνάκι, Τετ., Σάβ. 11:00-16:00, Τρ., Πέμ., Παρ. 11:00-20:00, είσοδος ελεύθερη
Οι ακουαρέλες του Paolo Colombo
Πρόκειται για τη δεύτερη ατομική του έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades και είναι αξιοσημείωτο ότι γίνεται 40 χρόνια μετά την πρώτη. Ο Colombo, που είναι κάτοικος Αθηνών κατά την τελευταία δωδεκαετία, είναι παγκοσμίως γνωστός για την ανάδειξη σε καλλιτεχνικό γεγονός πρώτης τάξεως της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Κωνσταντινούπολης, της οποίας υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής.
Στην τωρινή του έκθεση παρουσιάζει μια σειρά από μεγάλες ακουαρέλες, βασισμένες σε ποιήματα από το βιβλίο του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το 2014, καθώς και σε πρόσφατα ποιήματά του που πρόκειται να δημοσιευτούν. Οι πίνακές του θυμίζουν συχνά μεγάλες επιφάνειες από ύφασμα που μιμούνται την παραμόρφωση και την ύφανση του υλικού και αποδίδονται από αμέτρητες γραμμές ακουαρέλας, πάνω στις οποίες αναδύονται κείμενα που θυμίζουν κεντήματα πάνω σε γάζα ή οργάντζα.
Γκαλερί Bernier/Eliades, από 16/1
Ο Michael Ashkin στα εγκαίνια του νέου εκθεσιακού χώρου kaktos project
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης Michael Ashkin γεννήθηκε το 1955 στη Morristown του New Jersey και είναι γιος του Νομπελίστα φυσικού Arthur Ashkin. Ασχολείται με τα «περιθωριοποιημένα» και εγκαταλειμμένα, έρημα περιβάλλοντα, τα οποία απεικονίζει μέσω γλυπτών, γλυπτικών εγκαταστάσεων, βίντεο και φωτογραφιών, και είναι κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ.
Στην αθηναϊκή έκθεσή του θα δείξει περί τις 700 ασπρόμαυρες φωτογραφίες αστικών τοπίων υπό ανακατασκευή λόγω εξευγενισμού περιοχών ή τοπίων υπό εγκατάλειψη λόγω διακοπής των εργασιών ανάπτυξης. Τον απασχολεί, δηλαδή, το θέμα της «ερημοποίησης» ενός πολεοδομικού περιβάλλοντος ή του «παγώματός» του σε μια φάση του που το καθιστά ανοίκειο και σε μόνιμη εκκρεμότητα.
kaktos project, Χέυδεν 38, από 8/2
Ελένη Χριστοδούλου
«Ambivalent Spaces - Anarchic Identities»
Ας πούμε ότι στα ελληνικά ο τίτλος θα ήταν «Αμφιλεγόμενοι χώροι - Αναρχικές ταυτότητες» και ότι θα συμπεριλαμβάνει υφασμάτινα γλυπτά φτιαγμένα με μεικτή τεχνική (π.χ. κοινή ραπτική μαζί με τεχνική καπιτονέ και άλλα ανάλογα είδη). Τα έργα αυτά έχουν αναφορές στο σώμα, στη σεξουαλικότητα και στο γυναικείο φύλο ως μια διανοητική, φαντασιακή και κοινωνική κατασκευή σε διαρκή εξέλιξη.
Συγχρόνως, σκοπεύουν να αποδώσουν μια διευρυμένη αντίληψη της θηλυκότητας, η οποία τοποθετείται εκεί όπου είναι αδιάφορη για το ανδρικό βλέμμα. Επιπλέον, τα γλυπτά αυτά εκφράζουν την απόλαυση ως διφορούμενη έννοια μεταξύ ευχαρίστησης και κάποιου άλλου αισθήματος που δεν είναι καθαρή ευχαρίστηση. Εκφράζουν, επίσης, επιθυμίες ταμπού που βρίσκονται εκτός των ορίων της ετεροκανονικής συμβατικότητας.
The Breeder, 13/2-28/3
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LifO.
σχόλια