Τον Ιούλιο του 2016 η Tate Modern θα φιλοξενήσει μια μεγάλη ρετροσπεκτίβα της Αμερικανίδας εκπροσώπου του μοντερνισμού, της ζωγράφου Georgia O'Keeffe (1887-1986), την πρώτη μάλιστα έκθεση έργων της στο Ηνωμένο Βασίλειο εδώ και 20 χρόνια. Στην επέτειο ενός αιώνα από το ντεμπούτο της στην Νέα Υόρκη το 1916, η φιλόδοξη και θεματολογικά ευρεία επισκόπηση του έργου της έχει ως στόχο να επανεξετάσει την θέση της O'Keeffe στον κόσμο της τέχνης του 20ου αιώνα και να αποκαλύψει την βαθιά επιρροή της. Καθώς στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν υπάρχουν έργα της ζωγράφου σε δημόσιες συλλογές και πινακοθήκες, η έκθεση αυτή θα αποτελέσει μια μοναδική ευκαιρία για το κοινό εκτός Ηνωμένων Πολιτειών να έρθει σε επαφή σε βάθος με το έργο της.
Η Georgia O'Keeffe θεωρείται από πολλούς ως μία εκ των θεμελιωτών του αμερικανικού μοντερνισμού, και κατέκτησε σημαντική θέση στο στερέωμα της τέχνης ανάμεσα στις δεκαετίες 1910 και 1970. Είναι επίσης αναμφισβήτητα μία από τις πρωτοπόρες φεμινίστριες καλλιτέχνιδες των '70s. Διατρέχοντας τις έξι δεκαετίες κατά τις οποίες η O'Keeffe ήταν πιο παραγωγική και παρουσιάζοντας πάνω από 100 σημαντικά έργα της, η έκθεση της Tate Modern θα αποπειραθεί να χαρτογραφήσει την εξέλιξη της ζωγραφικής της από τους πρώιμους αφηρημένους πειραματισμούς στα ύστερα έργα της, προσπαθώντας επίσης να διαλύσει τα στερεότυπα που εξακολουθούν να συνοδεύουν την καλλιτέχνη και το έργο της.
Όσο εκείνος διεύρυνε τους ορίζοντες της O'Keeffe παρέχοντας της πρόσβαση στις νέες εξελίξεις στον χώρο της πρωτοποριακής τέχνης, άλλο τόσο εκείνη χρησιμοποίησε τις επιρροές και τις ευκαιρίες αυτές για να επιτύχει τους νέους στόχους της. Η οξύνοια και ο αποφασιστικός χαρακτήρας της αποτέλεσαν την γόνιμη βάση σε μία σχέση που υπήρξε μεν κατά περιοδούς συγκρουσιακή, αλλά κυρίως ήταν μια σχέση αμοιβαίας επιρροής και ανταλλαγών.
Ανοίγοντας με την στιγμή των πρώτων παρουσιάσεων του έργου της στην γκαλερί "291" της Νέας Υόρκης το 1916 και το 1917, η έκθεση θα συμπεριλάβει τα πρώτα ώριμα έργα της O'Keeffe όταν ακόμα εργαζόταν ως δασκάλα στην Βιρτζίνια και το Τέξας. Έργα με κάρβουνο όπως τα No. 9 Special 1915 και Early No. 2 1915 θα εκτίθενται διπλα σε μία ομάδα από ακουαρέλες και ελαιογραφίες με έντονα χρώμα, όπως τα Sunrise 1916 και Blue and Green Music 1919. Τα έργα αυτά εξερευνούν την σχέση της μορφής με το τοπία, την μουσική, το χρώμα και την σύνθεση και αποκαλύπτουν την εξέλιξη της βαθιάς κατανόησης και συναισθησίας της ζωγράφου.
Μία από τις αίθουσες θα αφιερωθεί και στην προσωπική και επαγγελματική σχέση της O'Keeffe με τον φωτογράφο, διοργανωτή εκθέσεων σύγχρονης τέχνης και σύζυγο της, Alfred Stieglitz (1864-1946). Όσο εκείνος διεύρυνε τους ορίζοντες της O'Keeffe παρέχοντας της πρόσβαση στις νέες εξελίξεις στον χώρο της πρωτοποριακής τέχνης, άλλο τόσο εκείνη χρησιμοποίησε τις επιρροές και τις ευκαιρίες αυτές για να επιτύχει τους νέους στόχους της. Η οξύνοια και ο αποφασιστικός χαρακτήρας της αποτέλεσαν την γόνιμη βάση σε μία σχέση που υπήρξε μεν κατά περιοδούς συγκρουσιακή, αλλά κυρίως ήταν μια σχέση αμοιβαίας επιρροής και ανταλλαγών. Μία εκλογή φωτογραφιών του Stieglitz, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται πορτραίτα και γυμνά της O'Keeffe καθώς και εμβληματικές προσωπικότητες της αβάν γκάρντ σκηνής της εποχής όπως ο Marsden Hartley (1877-1943) και ο John Marin (1870-1953), θα αποτελούν μέρος της έκθεσης.
Οι νεκρές φύσεις αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι του έργου της O'Keeffe, εξάλλου κάποια από τα γνωστότερα έργα της είναι οι απεικονίσεις και αφαιρετικές εικόνες λουλουδιών. Η έκθεση θα ρίξει φως στο πως τα συγκεκριμένα έργα αντικατοπτρίζουν την επίδραση των μοντερνιστών φωτογράφων, όπως η παραμόρφωση στον πίνακα Calla Lily in Tall Glass – No. 2 1923 και το σφιχτό καδράρισμα του πίνακα Oriental Poppies 1927. Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της O'Keeffe, η ελαιοραφία Jimson Weed, White Flower No. 1 1932, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και το ακριβότερο έργο τέχνης που έχει φιλοτεχνηθεί από γυναίκα, θα αποτελεί την κορωνίδα της έκθεσης.
Η πλέον σταθερή πηγή εμπνευσης της O'Keeffe ήταν η φύση και το τοπίο. Ζωγράφιζε τόσο μεταφορικά όσο και αφαιρετικά έργα αντλώντας θέματα από τοπία. Τα έργα Black Mesa Landscape, New Mexico / Out of Black Marie's II 1930 και το Red and Yellow Cliffs 1940 δείχνουν την σταδιακή εμβάπτιση της ζωγράφου στην ιδιαίτερη γεωγραφία του Νέου Μεξικού, ενώ έργα όπως το Taos Pueblo 1929/34 αποκαλύτπουν την περίπλοκη ανταπόκριση της στην περιοχή και τις πολλαπλές κουλτούρες που συνυπάρχουν. Οι στυλιζαρισμένοι πίνακες της περιοχής που η ίδια αποκαλούσε "Μαύρο Τόπο" θα είναι η καρδιά της έκθεσης.
σχόλια