ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Επανεκδόθηκε το χαμένο mini-LP των Εν Πλω από τα early 90s

Επανεκδόθηκε το χαμένο mini-LP των Εν Πλω από τα early 90s Facebook Twitter
0
Επανεκδόθηκε το χαμένο mini-LP των Εν Πλω από τα early 90s Facebook Twitter

Η κυκλοφορία ενός δίσκου των Εν Πλω θα έχει πάντα την αξία που έχει… και αναφέρομαι στην πρόσφατη κυκλοφορία του mini-LP «Οι Νύχτες», που τυπώθηκε μόλις πριν λίγες μέρες από την Labyrinth of Thoughts σε 400 αντίτυπα.

Ένα από τα καλύτερα και πιο «μυστικά» συγκροτήματα, που αγκάλιασαν ποτέ το ροκ στη χώρα, δίχως να απολέσουν την (ελληνική) ταυτότητά τους, οι Εν Πλω του Δήμου Ζαμάνου (1960-1998) και του Ντίνου Σαδίκη έχουν λοιπόν ένα καινούριο mini-άλμπουμ σε κυκλοφορία –ας το πούμε και 12ιντσο EP, που γυρίζει στις 45 στροφές– με παλιές και δυσεύρετες ηχογραφήσεις τους.

Το EP αποτελεί, κατά βάση, επανέκδοση ενός θρυλικού promo του γκρουπ, που είχε τυπωθεί σε ελάχιστα αντίτυπα στις αρχές των nineties (διαχρονικό holy grail για τους απανταχού συλλέκτες) και που τώρα ανανεώνεται μέσω ενός καινούριου mastering. Από μια παλιά συνέντευξη του Ντίνου Σαδίκη στο fanzine «Χωρίς Κανόνα» (#3, 1996), αντιγράφω:

«Τέσσερις μήνες μετά το LP (σ.σ. το ιστορικό μοναδικό long play των Εν Πλω, που τυπώθηκε στην Penguin το 1989) ξαναμπήκαμε στο στούντιο για να δούμε τα κομμάτια με άλλο μάτι. Είχαμε άλλη άνεση, άλλον αέρα. Ο δίσκος πήγαινε ήδη καλά και μόνο τότε είχαμε καταλάβει τι είχαμε κάνει. Δηλαδή κλείναμε ντραμς και κιθάρα σ’ ένα κομμάτι κι αυτό ‘στεκόταν’. Ο δίσκος εκείνος νομίζω ότι ‘σηκώνει’ πολλά remix. Τέτοια remix κάναμε σ’ αυτό το άτιτλο EP, το οποίο είχε κι ένα νέο κομμάτι. Αυτό το EP βγήκε σε οκτώ ή δέκα αντίτυπα, ξέρεις, τα δοκιμαστικά. Τα μοιραστήκαμε μεταξύ μας. Το νέο κομμάτι είχε περισσέψει ως ιδέα από το LP, το δουλέψαμε λίγο αργότερα κι έτσι το γράψαμε στο EP. Προσωπικά προτιμώ τις αρχικές εκτελέσεις του LP, εκτός από το ‘Χωρίς κανόνα’ που προτιμώ του EP με τις κιθάρες πιο πάνω και αλλαγμένο το χορωδιακό».

Ένα από τα καλύτερα και πιο «μυστικά» συγκροτήματα, που αγκάλιασαν ποτέ το ροκ στη χώρα, δίχως να απολέσουν την (ελληνική) ταυτότητά τους, οι Εν Πλω του Δήμου Ζαμάνου και του Ντίνου Σαδίκη έχουν ένα καινούριο mini-άλμπουμ σε κυκλοφορία με παλιές και δυσεύρετες ηχογραφήσεις τους.

Εκείνο το promo EP του 1991 περιείχε έξι κομμάτια (η πληροφορία από το rate your music). Τα «Χωρίς κανόνα» (νέο remix), «Χτες βράδυ» (νέο remix), «Παγωμένο» (νέο remix), «Φίλοι» (νέο remix), «4:36» και «Κέρδισες χρόνο».

Απ’ αυτά γνωστό ήταν μόνο το «4:36», αφού ως… «4:21» είχε ακουστεί στη συλλογή της FM Records «ACT UP… Εν Τούτω Νίκα», που είχε κυκλοφορήσει περί τα μέσα των 90s (στο δίσκο δεν αναγράφεται χρονιά), ενώ στην τωρινή επανέκδοση τήςLabyrinth of Thoughts έχει νέα ονομασία («Οι νύχτες»), ο οποία δίνει και τον τίτλο στο mini-LP.

Το «Κέρδισες χρόνο», από την άλλη, δεν ήταν κάτι ολοκληρωμένο (μια στροφή μ’ αυτή τη φράση, όπως αναφέρεται στο rate your music) και δεν περιέχεται (και σωστά, εδώ που τα λέμε) στην επανακυκλοφορία.

Έτσι, τα υπόλοιπα «γεμάτα» 5 tracks είναι εκείνα που ξανακούγονται τώρα με νέο mastering, κλεισμένα σ’ ένα ωραίο «νυχτερινό» cover.

Το «Χωρίς κανόνα» είναι συγκλονιστικό – από τα μετρημένα στα δάχτυλα τραγούδια του ελληνικού ροκ, για τα οποία έχει νόημα η λέξη. Τo remix είναι φοβερό και ανεβάζει το track στα ύψη. Η φωνή του Σαδίκη είναι πιο αποφασιστική, τα backing vocals προσθέτουν σε «χάσιμο», τα τύμπανα του Κώστα Καλογήρου ακούγονται κάπως «πίσω» και πιο υπόκωφα, οι φλογέρες και τα δοξάρια του Ζαμάνου, δημιουργούν ένα απολλώνιο στρώμα, που σε στέλνει. Εν πάση περιπτώσει, όπως και ν’ ακούσεις αυτούς τους στίχους του Στέφανου Κανελλή δεν γίνεται να μην αλλάξεις χρώμα…

Είμαι ένα πλάτωμα, μια βάση για πυραύλους
είμαι ένας πύραυλος που έκαψε τη βάση
κι αυτή η θλίψη μου δεν θα σβηστεί στ’ αστέρια
γι’ αυτό θλιμμένο βλέπετε πάντα εμένα.
Κι έτσι όπως νοιώθω να σε σέρνω και να σέρνομαι
κι όταν γουστάρεις να πετάμε και να φεύγουμε
θα τον μπερδέψουμε για πάντα το χειμώνα
χωρίς κανόνα

Οι «Νύχτες» είναι ένα βαρύ τελετουργικό κομμάτι, στο πνεύμα των… Savage Republic. Ακούγονται σφοδρές κιθάρες, μπάσο και ντραμς (όλα από τον Ζαμάνο) και βεβαίως η φωνή, οι δοξαριές και τα εφφέ του Σαδίκη. Το τραγούδι είναι εντελώς προχωρημένο στον μελωδικό/αρμονικό τομέα. Οι Εν Πλω έχουν αποκαταστήσει εντός τους, στον υψηλότερο βαθμό, τη σημασία των ακουσμάτων τής καθ’ ημάς Ανατολής, τα δημοτικά χρώματα, τους ήχους από την άλλη μεριά του Αιγαίου και πάνω σ’ αυτά τα αρχέτυπα μοτίβα, χτίζουν ένα δικό τους σημερινό track που διαλύει το σύμπαν. Όσο πιο δυνατά, τόσο πιο αποδοτικά!

Τα τρία ριμίξ της δεύτερης πλευράς έχουν κι αυτά τα (υψηλό) νόημά τους.

Χτες βράδυ ταξίδεψα στο τραχύ λαρύγγι του χρόνου
περπάτησα τις κίτρινες ζάρες του μυαλού μου
κι ήταν όμορφα
κι ήταν τόσο όμορφα(…)

Στο «Χτες βράδυ» οι Εν Πλω κάνουν περισσότερο εμφανείς τις δημοτικές αναφορές τους. Το κλαρίνο του Ζαμάνου έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, οι φωνή του Σαδίκη ακούγεται σχεδόν μόνη της, οι κιθάρες έχουν… εξαφανιστεί, ενώ τα δοξάρια δίνουν και παίρνουν. Φοβερή εκτέλεση, τελείως διαφορετική από εκείνη του επίσημου LP, που για μένα στέκεται στο ίδιο επίπεδο. Ίσως χάνει κάπως σε δραματικότητα, κερδίζει όμως σε συνολικό καλλιτεχνικό δόσιμο.

Σαν άδεια γραφομηχανή χτυπάω τη ζωή μου, μουντά είναι τα γράμματα, μελάνι χαλασμένο, φιγούρα και κουνήματα μπουκάλι τρυπημένο(…)

Το «Παγωμένο» ήταν το lead track του άλμπουμ. Εδώ είναι αλλαγμένο φυσικά. Προτιμώ αυτή την εκδοχή. Βγάζει ανομολόγητη δύναμη, με το… ποδοβολητό των τυμπάνων, με τις κιθάρες να στριγγλίζουν στο βάθος, και με τα φωνητικά, καθαρά ή πειραγμένα, να μπαίνουν «μπροστά» και ν’ ακούγονται ξεκάθαρα. Εκείνο που φαίνεται, εδώ, είναι πως οι Εν Πλω έχουν μάθει το στούντιο, ξέρουν τις δυνατότητές του πια… και αυτό τους παρέχει την άνεση να «ζωγραφίσουν» στην κονσόλα. Το κομμάτι από ένα σημείο και μετά «χάνεται», τελείως, μέσα σ’ έναν ορυμαγδό φωνητικών, τυμπάνων και κιθαρισμών, δείχνοντας πως το συγκρότημα μέσα σε λίγους μόνο μήνες (από την ηχογράφηση του παρθενικού άλμπουμ του) είχε πάει αλλού. Το ότι αμέσως μετά τα βρόντηξαν, είναι κάτι που κανένας δεν θα μπορέσει, ποτέ, να αποδεχτεί…

Πού να είναι εκείνοι οι φίλοι
πού να είναι για πάντα χαμένοι
πού να είναι εκείνοι οι φίλοι
γυρνούσαμε τότε τα βράδια μαζί
πώς με τσιτώνει αυτή η στιγμή

Να πω πως «Οι φίλοι» –για όσους θυμούνται το track από το LP, αλλά κυρίως για εκείνους που δεν το θυμούνται ή δεν το γνωρίζουν– είναι ένα ελεγειακό τραγούδι, που κλείνει μ’ έναν γοερό, σπαραχτικό τρόπο. Στο ριμίξ, δεν βγάζει αυτό τον πόνο – κι εδώ θα συμφωνήσω μ’ εκείνη την παλιά γνώμη του Σαδίκη… προτιμώ την εκτέλεση του long play. Παρά ταύτα, και αυτό, έτσι όπως ακούγεται στις «Νύχτες», έχει τα «πέντε αστέρια» στο τσεπάκι του.

Το έγραψα και πριν. Η μπάντα βρίσκεται στα πολύ επάνω της. Δεν είναι πλέον το σχήμα, που μαζεύτηκε κάποια στιγμή από τη γειτονιά ή από τα κλαμπ, και που μπήκε, άνευ πείρας, μέσα σ’ ένα στούντιο για να «γράψει». Το «ψάξιμο», που επιχειρείται και στους «Φίλους» είναι μοναδικό. Τα λόγια και οι φωνές (το μεγάλο ατού των Εν Πλω) είναι μπροστά οδηγώντας το track, με το κλαρίνο, πεντακάθαρο, να παίζει μια σαν-δημοτική μελωδία και με το μπάσο-ντραμς να καταλαμβάνει το σωστό χώρο. Όλα είναι μετρημένα και στην εντέλεια τοποθετημένα. Εκείνο που δεν υπάρχει, στο συγκεκριμένο ριμίξ, είναι η «αγωνία» και ο «οδυρμός» της πρώτης εκδοχής… και τούτο είναι κατανοητό, επειδή ορισμένα αισθήματα, κάποιες λεπτές αποχρώσεις, δεν είναι δυνατόν να επαναλαμβάνονται κάθε φορά … έτσι όπως την πρώτη φορά.

Και λοιπόν τι; Tα «νέα» τραγούδια των Εν Πλω είναι αυτά που είναι. Ακούνητα, αγέρωχα, ανεξάντλητα και εντελώς σημερινά… Δεν τα σκιάζει φοβέρα καμμιά. Κι ας είμαστε 25 χρόνια μετά...

0

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

The Review / Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος Γιάννης Τσιούλης aka Cartoon Dandy συζητούν για την πορεία και τα τελευταία βήματα στη μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία μιας από τις μεγαλύτερες ποπ σταρ της τελευταίας 15ετίας και για το πόσο relevant είναι σήμερα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
10 χρόνια μετά, ακόμη μας στοιχειώνει το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι»

Μουσική / Το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι» του ΛΕΞ ακόμη μας στοιχειώνει

Πέρασαν 10 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου του «Τ.Κ.Π.», που δεν ήταν απλώς ένα σημείο τομής για την εγχώρια ραπ σκηνή. Ήταν κάτι που σε άρπαζε και σε προσγείωνε με το ζόρι στην καθημερινότητα.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

Μουσική / Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

«Είναι σίγουρα πιο χαλαρά στην Κυψέλη, πιο γειτονιά σε σχέση με την Ερμού»: Η νεαρή μουσικός φέρνει αναζωογονητική αύρα στα ελληνικά ροκ και ποπ δεδομένα με το ντεμπούτο άλμπουμ της και τις εμφανίσεις της στους δρόμους της Αθήνας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού ‘666’, του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Μουσική / «Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού «666», του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Οι εξωφρενικές ιδέες του Νταλί, τα λάγνα φωνητικά της Ειρήνης Παπά και οι διαμάχες του Βαγγέλη Παπαθανασίου με τη δισκογραφική εταιρεία ήταν μόνο μερικά από τα επεισόδια της δημιουργίας ενός μνημειώδους άλμπουμ που επανακυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε deluxe έκδοση.
THE LIFO TEAM
«Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Μουσική / «Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Aφήνοντας πίσω της την προηγούμενη ζωή της ως νοσοκόμα, μετά από παρότρυνση των ασθενών της να κυνηγήσει τα όνειρά της, η παραγωγός και καλλιτέχνιδα Kelly Lee Owens μιλά για την τελευταία της δουλειά, τις σημαντικές συνεργασίες της και τη μουσική που διαμορφώνει συνειδήσεις και επηρεάζει συναισθήματα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η σπουδαία επανεκκίνηση της Καμεράτα ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Μουσική / Η συγκινητική επανεκκίνηση της Καμεράτας

Τέσσερα χρόνια, δύο νομοθετικές παρεμβάσεις, τρεις υπουργικές αποφάσεις και μία εκκαθάριση χρειάστηκαν ώστε να μπορέσει η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής να κάνει restart και να επανέλθει ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Μουσική / Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Η υποψηφιότητα ενός ξεχασμένου και μάλλον αδιάφορου κομματιού του Τζον Λένον για το βραβείο του δίσκου της χρονιάς φαίνεται να συμπυκνώνει όλη την σύγχυση και την έλλειψη σοβαρότητας που διακρίνει τον κουρασμένο μηχανισμό κύρους των Grammy.
THE LIFO TEAM
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Η Ματούλα Κουστένη βουτά στα άδυτα μιας βαθιάς φιλίας, αυτής των Γιόζεφ Γιόακιμ και Γιοχάνες Μπραμς, που στηρίχτηκε στην καλλιτεχνική ιδιοφυΐα και τη χημεία αυτών των δύο μουσικών, αφήνοντας ένα μοναδικό ενθύμιο, το Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα που υπογράφει -ποιος άλλος;- o Γιοχάνες Μπραμς.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Συναυλία Μαλερ

Μουσική / Ένας έξοχος Μάλερ του Κουρεντζή στο Μέγαρο

Ο Κουρεντζής βημάτισε αργά πάνω στο λεπτό σκοινί που συνδέει το υπαρκτό και του μαγικό, του εδώ και του επέκεινα, και με αδρές κινήσεις δεν παρουσίασε απλώς το Adagietto αλλά εξήγησε στον ακροατή κάθε του συλλαβή
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΜΠΙΔΗΣ