Η πρώτη επαφή με τη δουλειά της Krista Papista μοιάζει με ένα μικρό ηλεκτροσόκ. Από τη μία τα απόκοσμα και νωχελικά φωνητικά της – λίγο σα να τραγουδά μόλις έχει ξυπνήσει με hangover τυλιγμένη σε λευκά σεντόνια, λίγο σαν μια φωνή που πηγάζει από το υποσυνείδητό σου – από την άλλη τα artistic προκλητικά clip της που σκηνοθετεί η ίδια και οι φρέσκες, ηλεκτρονικές συνθέσεις της, σε κάνουν να αναρωτιέσαι ποια στο καλό είναι αυτή η τύπισσα και γιατί δεν την είχες ανακαλύψει νωρίτερα.
Η Krista Manison, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στη Λευκωσία από μητέρα Κύπρια και πατέρα Αυστραλό. Γράφει στίχους από 12 χρονών, ενώ στα 14 της συνέθετε ήδη τα πρώτα της κομμάτια στην κιθάρα και έκανε live με μία μπάντα που είχε φτιάξει με άλλα δύο κορίτσια, της “Punk”. Σίγουρη για το τι θέλει να κάνει πλέον στη ζωή της, στα 18 της μετακόμισε στο Λονδίνο, στο οποίο ζει μέχρι και σήμερα. Έκανε foundation στο art&design και έπειτα BA στο Art, performance and digital media, κάτι που ενσωμάτωσε στη μουσική της, καθώς γράφει τα σενάρια, σκηνοθετεί και συνήθως πρωταγωνιστεί η ίδια στα video clip της.Στις 18 Μαρτίου κυκλοφορεί το νέο της Ep “Aman – Aman”, το οποίο κάνει αποκλειστική πρεμιέρα σήμερα στο LIFO.gr. Είναι το πρώτο επίσημο single της Krista με ελληνικό στοίχο και προπομπός του πρώτου της Lp, που αναμένεται να κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι. Στο skype call που κάναμε, μιλήσαμε για τη νέα της δουλειά, τα τρασιλίκια του Λονδίνου και τον σεξισμό .
Star quality για εμένα δεν έχουν μόνο οι τραγουδιστές ή οι ηθοποιοί, μπορεί να έχει οποιοσδήποτε στη ζωή. Αν κάθομαι με κάποιον στο ίδιο τραπέζι και μου μιλάει και με απορροφάει τόσο αυτό που λέει και δεν θέλω να σταματήσω να τον ακούω, αυτό είναι star quality.
— Είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορείς κάτι στα ελληνικά;
Έχω να ξαναβγάλει τραγούδι με ελληνικό στοίχο, αλλά είναι το πρώτο επίσημο single στα ελληνικά.
— Τι σε ενέπνευσε να το κάνεις αυτό;
Μια μέρα απλά άρχισα να γράφω στα ελληνικά, δεν με ενέπνευσε κάτι συγκεκριμένο. Μου φάνηκε πολύ φρέσκο και πλούσιο. Έχω κάνει ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα από την ελληνική και την κυπριακή κουλτούρα, όποτε το βρήκα πολύ exciting.
— Δεν αγχώνεσαι για την αποδοχή ενός τραγουδιού με ελληνικό στοίχο από την σκηνή του Λονδίνου;
Όπως σου είπα, για εμένα ήταν μία πολύ ευχάριστη διαδικασία. Πιστεύω ότι αυτός που θα το ακούσει, θα νιώσει το ίδιο. Από εκεί πέρα, εμένα μου φάνηκε σωστό όταν το έκανα, δε με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι.
— Το ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ είναι ένα πολιτικό τραγούδι;
Είναι ένα κομμάτι που μπορεί να διαβαστεί με διάφορους τρόπους και σίγουρα σαν πολιτικό. Αυτό που κάνει ξεκάθαρα, είναι ότι ειρωνεύεται και διακωμωδεί τις διάφορες πολιτικές περσόνες, που έχω δει τουλάχιστον εγώ όλα αυτά τα χρόνια, εκείνους που βλέπω στην τηλεόραση. Αν προσέξεις το στίχο, λέει κάποια στιγμή, «τα δίνω όλα για το λαό», την ίδια ώρα λέει όμως «τα δίνω όλα για τη δική μας δόξα». Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Όλοι οι πολιτικοί το παίζουν ήρωες, αλλά δεν μπορούν καν να σώσουν τον εαυτό τους. το μόνο που θέλουν είναι εξουσία και δύναμη. Είναι κάτι που συζητιέται μέσα στο τραγούδι, που συμβαίνει γύρω μου. Το βίντεο κλιπ που θα κυκλοφορήσει σύντομα, είναι εμπνευσμένο από κάποια γεγονότα που παρακολουθούσα πέρσι το καλοκαίρι με χρυσαυγήτες. Έβλεπα διάφορα βιντεάκια, με αυτούς τους γελοίους νεοναζί, που το παίζουν ήρωες και ο κόσμος τους πιστεύει... Δεν ξέρω... Είναι τόσο τραγικό αυτό που συμβαίνει. Έτσι στο clip παρουσιάζω ένα girl gang Ελληνίδων που έχουν μεταναστεύσει στο Λονδίνο και νομίζουν ότι είναι ηρωίδες και γαμάτες, ότι υπερέχουν των άλλων ανθρώπων, αλλά είναι απλά delusional.
— Ζεις στη Βρετανία, που σίγουρα βρίσκεται ακόμα κάτω από το σοκ του δημοψηφίσματος που απεφάνθει υπέρ του brexit. Νιώθεις ότι πλέον η κρίση είναι πανευρωπαϊκή;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κύπρο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου συζητήσουμε για το Κυπριακό. Άνοιγα την τηλεόραση, το Κυπριακό, πήγαινα σχολείο, πάλι το Κυπριακό. Μεγάλωσα ξέροντας πόσο fucked up είναι η πολιτική. Το brexit είναι ένα σοκ για όλους μας. Σε κάνει να σκέφτεσαι όντως ότι πλέον και εδώ δεν έχει διαφορά με οποιοδήποτε άλλο μέρος στην Ευρώπη.
— Είσαι ενθουσιασμένη για την κυκλοφορία του ΕP σου και τις συνεργασίες που περιέχει;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για όλες τις συνεργασίες. Τους Easter τους εκτιμώ πολύ και πιθανόν να συνεργαστούμε και μετά το Ep. Και τα remixes των Lokier και JD Samson είναι όμορφα. Μου αρέσει που όλοι δούλεψαν με ένα ελληνικό τραγούδι, τους φάνηκε εξωτικό και το εκτίμησαν.
— Η Krista Papista μοιάζει να είναι μια δυναμική περσόνα, μια bad ass θεά της Punk. Η Krista Manison; Πώς νιώθει όταν ξυπνά το πρωί και κοιτάει τον εαυτό της στον καθρέφτη;
Η Krista Manison γέννησε την Krista Papista, το ένα πηγάζει από το άλλο. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Σίγουρα μπορεί να φαίνομαι πιο δυναμική και πιο entertaining όταν είμαι στη σκηνή πάντως.
— Θα περιέγραφες τον εαυτό σου σαν ένα χαρούμενο άνθρωπο ή σαν μία πιο σκοτεινή προσωπικότητα;
Νομίζω είμαι και τα δύο. Είμαι δύο αντίθετα πράγματα, είμαι θετικός άνθρωπος αλλά σίγουρα έχω και μια νταρκίλα.
— Πώς είναι η ηλεκτρονική ποπ σκηνή στο Λονδίνο τώρα; Νιώθεις να σε εκτιμούν σαν καλλιτέχνη;
Το Λονδίνο ήταν πάντα ένα κέντρο της μουσικής και της τέχνης, για αυτό ήρθα εδώ. Πάντα κάτι παίζει εδώ. Φυσικά και νιώθω πως με εκτιμούν. Μάλιστα σύντομα έχω και ένα σημαντικό live με τους The Garden. Νιώθω appreciated ναι.
— Βρίσκεσαι εκεί που θες για την ώρα σαν καλλιτέχνης;
Όχι, έχω πολύ δουλειά ακόμα. Νιώθω περήφανη για αυτά που έχω κάνει φυσικά, αλλά έχω μπροστά μου πάρα πολύ δουλειά.
— Εδώ στην Ελλάδα, όσοι έχουν ακούσει και δει τη δουλειά σου, λένε ότι έχεις ό,τι χρειάζεται για να γίνεις σταρ. Σου λέει κάτι εσένα αυτός ο όρος, «σταρ», και ποιες πιστεύεις ότι πρέπει να είναι οι αρετές που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει σταρ;
Δεν σκέφτομαι ποτέ το concept του star. Star quality για εμένα δεν έχουν μόνο οι τραγουδιστές ή οι ηθοποιοί, μπορεί να έχει οποιοσδήποτε στη ζωή. Αν κάθομαι με κάποιον στο ίδιο τραπέζι και μου μιλάει και με απορροφάει τόσο αυτό που λέει και δεν θέλω να σταματήσω να τον ακούω, αυτό είναι star quality. Όταν ένας άνθρωπος ξέρει να αντιμετωπίζει τη ζωή με αρετή και περηφάνια.
— Έχεις έρθει στην Αθήνα για live ποτέ;
Έχω παίξει στο 6 d.o.g.s πριν πολλά χρόνια ως καλεσμένη του The Boy. Θα έρθω σίγουρα στην Αθήνα μετά την κυκλοφορία του EP.
— Εκτός από τα clip σου, εμφανίζεσαι και στα live σου γυμνόστηθη και γενικά έχεις έντονο το γυμνό στην τέχνη σου. Η συζήτηση περί σεξισμού και φεμινισμού αυτή τη στιγμή είναι πολύ έντονη. Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ σεξιστικά σχόλια με αφορμή τη δουλειά σου;
Δεν έχω αντιμετωπίσει άσχημα πράγματα πάνω στην σκηνή, κάτω από αυτήν γενικά υπάρχουν σεξιστικά σχόλια. Για παράδειγμα όταν γυρίζαμε το clip του Modern Girlhood (σ.σ. στο οποίο τρέχει γυμνόστηθη στο δρόμο) μου κορνάρανε και φωνάζανε. Το περίμενα όμως και δεν έκατσα να σκάσω. Ωστόσο, όσο υπάρχει σεξισμός, πρέπει να υπάρχει και φεμινισμός. Όταν σου γίνεται ένα σεξιστικό σχόλιο, you have to stand up for yourself.
— Να περιμένουμε ένα άλμπουμ μετά το EP;
Αυτή τη στιγμή ηχογραφώ το άλμπουμ και σκοπεύω να τελειώσει πριν το καλοκαίρι για να έχει βγει μέχρι τον Σεπτέμβρη. Θα έχει τρία – τέσσερα ελληνικά κομμάτια, αλλά τα υπόλοιπα θα είναι αγγλικά. Είναι το πρώτο μου άλμπουμ και είναι με ενθουσιάζει η διαδικασία. Μέχρι τώρα έβγαζα μόνο ένα single και το clip του. Προσπαθώ να εξελίσσω της συνθετικές μου ικανότητες συνέχεια και στο άλμπουμ αυτό βάζω τα δυνατά μου για τον ήχο. Αντιμετωπίζω το κάθε τραγούδι, σαν να είναι το single του album.
— Περιγράφεις την μουσική σου ως sordid pop. Είναι ένας όρος που έχεις επινοήσει εσύ η ίδια σωστά;
Ναι. Sordid σημαίνει κακόγουστο. Η μουσική μου και η τέχνη μου γενικά έχει κάτι που, κάποιος που είναι πιο συντηρητικός θα τη θεωρήσει κακόγουστη, προκλητική. Όταν σκέφτηκα αυτόν τον όρο, ήμουν σε μια φάση που σκεφτόμουν το πώς βλέπουν οι πιο συντηρητικοί άνθρωποι αυτό που κάνω.
— Σου αρέσει δηλαδή το trash;
Μου αρέσει το trash, αλλά είναι απλά ένα ακόμα element από τόσα άλλα που θα συναντήσεις στη δουλειά μου.
— Φαντάζομαι παρακολουθείς από το διαδίκτυο διάφορα trash πράγματα που συμβαίνουν στην Ελλάδα και την Κύπρο. Στο Λονδίνο υπάρχει trash;
Φυσικά και υπάρχει. Κάτι που είναι πολύ βρετανικό και πολύ trash, είναι όταν βγάζει ήλιο εδώ στο Λονδίνο και στα πάρκα γίνεται της πουτάνας, βγαίνουν όλοι γυμνοί, κάθονται στον ήλιο και γίνονται κατακόκκινοι. Πίνουν και κρασιά, είναι φουλ μεθυσμένοι και καίγονται πραγματικά! Είναι ένα trash ritual.
σχόλια