Στο εξώφυλλο του νέου άλμπουμ του, «Vs Dr Rave», ο Metaman έχει μεταμορφωθεί σε υπερήρωα. Η εικόνα που σχεδίασε ο Κώστας Στεργίου και θυμίζει τα εξώφυλλα των κλασικών κόμικς της DC ή της Marvel σε μεταφέρει αισθητικά στα ’50s και στα ’60s, σε κάτι οικείο, περισσότερο προσιτό από τα εστέτ γραφιστικά των δύο προηγούμενων δίσκων του. Αυτή είναι και η αίσθηση που αφήνει ολόκληρο το νέο άλμπουμ του ηχητικά, που είναι περισσότερο ποπ και για μεγαλύτερο κοινό, χωρίς να είναι ακριβώς mainstream.
«Η ιδέα του εξωφύλλου ξεκίνησε από μια κριτική που είχε γράψει κάποια κοπέλα για τον πρώτο δίσκο», λέει. «Το “Metaman” τής θύμιζε έναν άνθρωπο που το βράδυ βάζει μια μπέρτα, πηγαίνει στις ταράτσες της πόλης και τραγουδάει με τα σύνθια του, κι ενώ δεν το είχα καθόλου σκεφτεί όταν είχα βγάλει το όνομα ότι είναι κάτι αντίστοιχο με τον Superman ή τον Batman, μου καρφώθηκε από τότε στο μυαλό και τέσσερα χρόνια μετά αποφάσισα να υποστηρίξω το ηρωικό του ονόματος. Κι επειδή αυτός ο δίσκος βγήκε στην Inner Ear, ενώ οι δύο προηγούμενοι είχαν βγει στη δικιά μας εταιρεία, ήθελα να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή, πιο ποπ. Ο Κώστας κατάλαβε ακριβώς το όραμά μου και το απέδωσε στο εξώφυλλο του δίσκου. Στο οπισθόφυλλο βλέπεις το αρχηγείο του Metaman και τη στολή του».
«Ο κόσμος άρχισε πάλι να χορεύει και είναι κάτι που το βλέπω να συμβαίνει· το είδα στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ, το βλέπω στα rave πάρτι που γίνονται σε μυστικά μέρη. Ακόμα και στο κέντρο υπάρχουν παιδιά που έχουν διαμορφώσει το σπίτι τους για να γίνονται εκεί πάρτι, είναι μέρη αποκλειστικά γι’ αυτό το πράγμα, dedicated, τα οποία δεν μπορείς να διαφημίσεις γιατί χαλάει αυτό το κρυφό και η ατμόσφαιρα που έχουν».
Το «Vs Dr Rave» είναι μια εξαιρετική δουλειά, ένα άλμπουμ που από τη μία αναβιώνει το acid house για μια rave γενιά και από την άλλη χρησιμοποιεί τη σύγχρονη dance ως όχημα για να προκαλέσει συναισθήματα (δεν είναι τυχαία η μεγάλη ανταπόκριση που έχει το «Εμείς οι 2 θα γεράσουμε μαζί»). «Μέσα από τον προσωπικό μου απολογισμό του 2024 μπορούμε να δούμε και τον τίτλο του άλμπουμ», λέει ο Θωμάς Γουναρόπουλος, που κρύβεται πίσω από το όνομα Metaman (και τη μάσκα).
ΜΕΤΑΜΑΝ - Εμείς Οι 2 Θα Γεράσουμε Μαζί (Official Audio)
«Ήταν μια χρονιά που συνεχώς πάλευες για να δεις αν θα έρθεις αντιμέτωπος με τα προβλήματά σου ή αν θα τα κάνεις λίγο στην άκρη για να περάσεις καλά και να τα ξαναδείς μετά. Αυτός είναι και ο Dr. Rave, είναι δηλαδή ο εαυτός σου που σε προσκαλεί και σου λέει “έλα, μωρέ, να περάσουμε λίγο καλά...”. Το “versus” είναι ο εαυτός σου με τον οποίο έρχεσαι αντιμέτωπος συνέχεια, είναι το alter ego σου που θέλει να σε κάνει να ξεχαστείς.
Το 2024 ήταν μια τέτοια χρονιά για μένα, ήμουν αντιμέτωπος με αυτό το δίλημμα και αυτό βγήκε και στον δίσκο. Καλλιτεχνικά, βέβαια, ήταν μια καταπληκτική χρονιά, γιατί το όνειρό μου να κάνω ένα μεγάλο φεστιβάλ το εκπλήρωσε ο Άρης Νικολόπουλος από τους My Wet Calvin, που κάνει το Αγοραφοβικό Φεστιβάλ.
Τη δεύτερη χρονιά τού φεστιβάλ μού ζήτησε να βοηθήσω να κάνουμε την επιλογή των σχημάτων ως επιμελητής. Πήγε πάρα πολύ καλά, ήταν sold out και τις δύο μέρες, χωρίς χορηγούς. Το καταφέραμε αυτό και το κατάλαβαν και τα παιδιά που συμμετείχαν. Το υποστήριξαν όλοι, πήγε εξαιρετικά και ήταν όλοι τόσο ευχαριστημένοι που η τελευταία μέρα ήταν σαν ένα μεγάλο πάρτι. Ήταν φοβερό. Ήταν ένα πάρτι με όλους τους ανθρώπους που θα ήθελες σε ένα πάρτι που δεν θα μπορούσες να κάνεις σπίτι σου, γιατί δεν θα μπορούσες να καλέσεις τόσο κόσμο. Και προσωπικά και καλλιτεχνικά η χρονιά αυτή ήταν από τις καλύτερες της καριέρας μου».
Ο acid ήχος και η μουσική που παραπέμπει στα rave πάρτι, ένα μουσικό και κοινωνικό κίνημα που επιστρέφει δυναμικά με διαφορετικά χαρακτηριστικά, είναι το βασικό μοτίβο στο άλμπουμ του. «Το rave ως κίνημα το πέτυχα οριακά, αλλά γενικά το rave, όπως έχει πει και ο Apparat, δεν είναι είδος μουσικής, κάποιος μπορεί να ρεϊβάρει και στα μπουζούκια. Σημαίνει βγαίνω και ξεχνιέμαι, ξεδίνω, είναι άποψη, οπότε το rave το ζούμε και θα το ζούμε, πιστεύω. Δεν ήταν μόνο εκείνες οι εποχές που υπήρξε η μεγάλη έκρηξη με τα πάρτι.
Το rave, όταν γεννήθηκε, ήταν underground, αλλά μπόρεσε ο καπιταλισμός να το αγκαλιάσει γι’ αυτό έγινε τεράστιο, γιατί αρκετοί που σχετίστηκαν με αυτό με οποιονδήποτε τρόπο έβγαλαν πολλά λεφτά. Δεν ήταν μόνο οι DJs – οι αμοιβές έφτασαν σε αστρονομικά νούμερα. Αυτός ήταν και ο λόγος που έφυγε από τα κλαμπ και πήγε σε αποθήκες και σε ανοιχτά μέρη, αλλά κι εκεί έγινε γρήγορα εμπορικό γιατί δεν γινόταν οι διοργανωτές να μη βγάζουν κάπως τα έξοδα. Έπρεπε να πληρώνουν τουλάχιστον το soundsystem.
Όλα τα πράγματα κάνουν κύκλους, αλλά αυτό που συμβαίνει με το techno σήμερα δεν θα το πω revival, γιατί έχουμε ζήσει το neο-psychedelic revival. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει revival του techno αυτήν τη στιγμή. Είναι μια τάση που υπάρχει γιατί, όπως ο καπιταλισμός μπόρεσε να χρησιμοποιήσει το rave και να βγάλει λεφτά, έτσι νομίζω ότι έχει έρθει η στιγμή που μπορεί η μάζα να το χρησιμοποιήσει για να βγάλει λεφτά, ενώ πριν δεν προσφερόταν τόσο πολύ, και λόγω της underground φύσης του και λόγω κάποιων πραγμάτων που ήταν ταμπού. Τώρα μπορεί ένα mainstream μέρος, μια επιχείρηση, ένα μαγαζί, ένας επιχειρηματίας να βγάλει λεφτά απ’ το techno και δεν γίνεται και με πολύ καλό τρόπο πλέον – στην Ελλάδα τουλάχιστον. Το καλό είναι ότι αυτά που γίνονταν στην Αγγλία στα ’90s, τα μυστικά πάρτι εκτός κλαμπ, έχουν επιστρέψει.
Στην Αθήνα γίνονται τώρα στην Πεντέλη, στην Παλλήνη και σε άλλα κρυφά μέρη. Ομάδες οργανώνουν πάρτι κι εσύ φέρνεις το ποτό σου και δεν υπάρχει είσοδος. Αυτό γίνεται κατά κόρον. Δεν ξέρω πού θα πάει, αλλά ο κόσμος άρχισε πάλι να χορεύει και είναι κάτι που το βλέπω να συμβαίνει· το είδα στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ, το βλέπω στα rave πάρτι που γίνονται σε μυστικά μέρη. Ακόμα και στο κέντρο υπάρχουν παιδιά που έχουν διαμορφώσει το σπίτι τους έτσι ώστε να γίνονται εκεί πάρτι, είναι μέρη μόνο γι’ αυτό το πράγμα, dedicated, τα οποία δεν μπορείς να τα διαφημίσεις γιατί χαλάει αυτό το κρυφό και η ατμόσφαιρα που έχουν.
Δεν είμαστε πολύ μακριά σήμερα από την κουλτούρα του weekender. Ο weekender είναι η πεμπτουσία και ένα χαρακτηριστικό του rave, αυτό που όλοι οι ravers έχουν κοινό: Δευτέρα με Παρασκευή πρέπει να δουλεύεις για να είσαι ενεργό μέλος της κοινωνίας και το Σαββατοκύριακο, επειδή όλη την εβδομάδα έχεις πιεστεί πάρα πολύ, εξαφανίζεσαι για δύο μέρες – είναι το λεγόμενο bender. Αυτό είναι τόσο ουσιαστικό για το rave, που σε όποιο revival κι αν γίνει, θα υπάρχει πάντα. Είναι μια σκληρή αλήθεια, ένα πράγμα που θέλεις να αποφύγεις, δεν θέλεις να είσαι weekender, και το καταφέρνεις μέσω της τέχνης, μέσω της δημιουργίας, παρότι και πάλι εκεί καταλήγεις.
ΜΕΤΑΜΑΝ featuring Sandra - Bulat (Official Audio)
Αυτό που απεύχομαι είναι να αφήσει πίσω του καμένη γη, δεν θέλω να το πιστέψω. Όλο αυτό που συνέβη με την έκρηξη του rave από το τέλος των ’80s κάτι άφησε πίσω του, κάτι εμφύσησε στους ανθρώπους αυτό το πνεύμα· το Detroit techno μίλαγε για ελευθερία, μίλαγε για κίνηση, για συναίσθημα, για χορό, δεν μπορεί να άφησε μόνο καμένα φωτάκια. Όσο για την άγνωστη νέα γενιά που παρτάρει, δεν είναι και τόσο άγνωστη στους 50άρηδες, γιατί είναι μια προβολή της δικής τους γενιάς, αφού το rave έχει κάνει έναν φουλ κύκλο...
Όταν γράφω πλέον ένα κομμάτι δεν έχει καμία σχέση με το πώς το έγραφα όταν ήμουν 18 χρονών, στο δωμάτιό μου. Τώρα στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει η σκέψη του πώς θα είναι πιο εύπεπτο για τον ακροατή και πώς θα ανέβει στα playlists. Δεν το κάνω επίτηδες, αλλά δεν γίνεται να μην το σκεφτείς. Σκέφτεσαι ακόμα και τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσεις.
Το καλό είναι ότι αυτό είναι ίδιον των ανθρώπων που ασχολούμαστε με την εναλλακτική μουσική. Προσπαθούμε αυτό το πράγμα να μη γίνεται τόσο συνειδητά όσο το κάνουν όσοι είναι στην Ιερά Οδό, στα μπουζούκια, που το κάνουν για να βγάλουν χιτ, δεν κάνουν μουσική παρεμπιπτόντως, είναι αυτοσκοπός. Ε, αυτός είναι στην ουσία ο ορισμός της εναλλακτικής μουσικής, ότι δεν είναι αυτοσκοπός.
Τα πρόσωπα με τα οποία έχω συνεργαστεί στο άλμπουμ δεν είναι τυχαία. Άκουσα ένα από τα ποιήματα του Στέλιου Λαλούση, ας πούμε, και αμέσως σκέφτηκα ότι ήθελα να το κάνω κομμάτι· έτσι βγήκαν τα “Ναυάγια”, ενώ ο Στέλιος ονόμαζε το ποίημα “Ατλαντικοί”. Στο “Bulat” χρησιμοποιώ τη μελωδία από ένα κομμάτι του Bulat Shalovich Okudzhava, ο οποίος ήταν σαν τον Αττίκ της Ρωσίας, τραγουδοποιός, αλλά έπαιζε και στο “Θωρηκτό Ποτέμκιν” του Αϊζενστάιν.
Μου τον έμαθε ο πατέρας μου γιατί γεννήθηκε στη Ρωσία – οι γονείς του ήταν πολιτικοί πρόσφυγες. Μου άρεσε πάρα πολύ η μελωδία, έτσι ζήτησα από τη φίλη μου τη Σάντρα Σαραφάνοβα –την ηθοποιό που παίζει και στο “Μαέστρο”, η οποία είναι Ρωσίδα απ’ την πλευρά της μάνας της– να συμμετάσχει στο κομμάτι. Έκανα τη διασκευή, το είπε η Σάντρα καταπληκτικά και είναι απ’ τα καλύτερα του δίσκου. Είναι το αγαπημένο των ανθρώπων που θέλουν κάτι λίγο πιο ψαγμένο.
Στο “Τιγράκι” έχει γράψει στίχους η Νεφέλη Ελένη Καμτσίκη, μια ποιήτρια 22 χρονών που έχει κάνει δύο εκδόσεις ήδη, σπουδάζει σε δραματική σχολή και έχει μια ζωή πολύ έντονη – ένα τυχαίο βράδυ της είναι όλη μας η ζωή... Το “Τίποτα δεν ομορφαίνει” έχει γραφτεί πολύ παλιά, στα 22 μου, όταν συγκατοικούσα με έναν φίλο μου. Μέναμε σε ένα σπιτάκι 25 τετραγωνικά, κι ενώ έφτιαχνα μουσική του λέω “πάρε να διαβάσεις κάτι να συνοδέψεις αυτά που κάνω”. Βρήκε το “Άκου, Ανθρωπάκο” του Βίλχελμ Ράιχ και έγινε αυτό το κομμάτι με λέξεις και φράσεις από το βιβλίο.
Για το άλμπουμ έκανα και μια διασκευή στον “Λύκο” της Αρλέτας με τη Molyneaux, αλλά ο άνθρωπος που έχει τα δικαιώματα δεν μας άφησε να το βγάλουμε, γιατί λέει ότι η Αρλέτα δεν έβγαζε ηλεκτρονική μουσική και δεν θα το επέτρεπε. Όταν παίζουμε το κομμάτι σε live, ο κόσμος γουστάρει και το τραγουδάει. Εκείνη την περίοδο άκουσα τη Sci-fi River, κι επειδή είχα αλλάξει drum machine και είχε γίνει λίγο πιο Detroit το στυλ μου, είπα στη Φένια να κάνει, το ραπ και το έκανε με χαρά. Έτσι βγήκε το “Kan”. Η Φένια είναι πολυπράγμον άτομο, ένα πολύ έξυπνο και ταλαντούχο κορίτσι. Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης έχει κάνει παραγωγή, ηχοληψία, μείξη και μάστερινγκ στον δίσκο. Στις 17/1 κάνω παρουσίαση στο Ilion Plus και θα είναι guests όλοι αυτοί και κάποιοι άλλοι.
Δουλεύω στην Εθνική Τράπεζα, είμαι τραπεζοϋπάλληλος και πλέον το έχω αποδεχτεί. Έχω αποδεχτεί και το ότι δεν θα ζω από τη μουσική, αλλά τελικά δεν χρειάζεται, γιατί μετά αρχίζεις να κάνεις εκπτώσεις πολλές. Τώρα έχω την πολυτέλεια να μην παίζω μουσική κάπου που δεν θέλω ή που τα λεφτά είναι λίγα, ούτε είμαι υποχρεωμένος να βγάζω δίσκο κάθε έξι μήνες ή κάθε χρόνο για να συντηρούμαι. Αυτά που κυκλοφορώ είναι πράγματα που δεν γινόταν να τα κρατάω μέσα μου. Είναι ατυχές το ότι στην Ελλάδα πρέπει να κάνεις κάτι άλλο από αυτό που σου αρέσει για να ζεις, αλλά, από την άλλη, αυτό σου δίνει μια καλλιτεχνική ελευθερία».
ΜΕΤΑΜΑΝ featuring Semeli - Τιγράκι (Official Audio)
Το άλμπουμ «Vs Dr Rave» του Metaman κυκλοφορεί σε μπλε δίσκο βινυλίου και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την Inner Ear.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
