Πώς βρήκες την Ελλάδα την τελευταία φορά που ήσουν εδώ; Πόσο διαφορετική είναι από την εικόνα που έχουν οι Αμερικάνοι γι' αυτή;
Δεν μπορώ να σου πω με ακρίβεια. Θα ήταν ψευδαίσθηση αν σου έλεγα ότι ξέρω, γιατί τον πιο πολύ χρόνο ζω με τη διασπορά της πόλης της Νέας Υόρκης ή κοντά στο Μεξικό - και εκεί δεν βρίσκεις τον μέσο Αμερικάνο. Ό,τι δεν ξέρω κι ό,τι κρατάω στο μυαλό μου ίσως να είναι τόσο σημαντικά όσο και τα αδιάσειστα στοιχεία που διαπίστωσα η ίδια στη χώρα. Εξάλλου, έχουν υπάρξει παραδοσιακά πολλοί Έλληνες της διασποράς που δεν ήξεραν τίποτα για τη χώρα, αλλά έχουν συνεισφέρει στην κουλτούρα της, με μια βαθιά λαχτάρα για την Ελλάδα, αλλά και με τη βεβαιότητα ότι δεν θα γίνονταν ποτέ αποδεκτοί εδώ. Αυτό το λέω με ένα χαμόγελο, επειδή δεν έχω γράψει ποτέ για κάποιο πρόσωπο που έχει γίνει αποδεκτό ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ! Και ποιος νοιάζεται; Αν έχεις τον εαυτό σου, έχεις το σύμπαν ολόκληρο.
Πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στα διάφορα μέρη του κόσμου που εμφανίζεσαι στα τραγούδια για τη Γενοκτονία;
Οι αγγλόφωνες χώρες δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάω και με προσβάλλουν επειδή παρουσιάζω τα αυθεντικά κείμενα, αμετάφραστα. Αλλά στην Αγγλία, για παράδειγμα, οι Κύπριοι πανηγύρισαν όταν άκουσαν τα κείμενα του Σεφέρη, του Καζαντζάκη και του Ρίτσου, οι Νοτιοαμερικάνοι όταν άκουσαν τα κείμενα του Cesar Vallejo και οι Άραβες όταν άκουσαν τα κείμενα του Adonis. Έτσι, στις συναυλίες μου κάνω συχνά σχόλια σε αυτές τις γλώσσες για να δω πόσοι Έλληνες υπάρχουν στο κοινό. Στη Μελβούρνη πρόσφατα μίλησα ελληνικά για να καταλάβουν οι Αυστραλοί ότι οι Έλληνες της διασποράς δεν είναι μειονότητα, όπως πιστεύουν. Συνήθως τα σχόλια που κάνω είναι πολύ χυδαία και προσβλητικά για τους αγγλόφωνους κριτικούς, που με έχουν προσβάλλει επειδή δεν παρουσιάζω τον Σεφέρη στα αγγλικά, αφού είναι ένας τόσο σπουδαίος συγγραφέας!
Τα κομμάτια σου είναι απροκάλυπτα πολιτικά με τα στάνταρ της avant-garde. Πώς αντιδρούν οι μουσικοί κριτικοί;
Στην Αμερική θεωρείσαι avant-garde όταν είσαι καλός καλλιτέχνης, επειδή είναι κυριολεκτικά αδύνατο να βγάζεις λεφτά για να ζήσεις εκεί. Είναι κυριολεκτικά αδύνατο να επιβιώσεις αν έχεις νέες ιδέες, εκτός κι αν ταξιδεύεις οπουδήποτε αλλού, πέρα απ' την Αμερική. Η λέξη avant-garde πάντα αναφερόταν στην πρώτη γραμμή, τη στρατευμένη, και αν υπάρχει μια ομάδα καλλιτεχνών κάπου στον κόσμο που πρέπει να παλέψει για να μείνει ζωντανή, ενώ δημιουργεί στη Νέα Υόρκη, είναι οι ίδιοι οι Αμερικάνοι καλλιτέχνες. Δεν υπάρχουν χρήματα στη Νέα Υόρκη αυτήν τη στιγμή, πρέπει να ξοδέψεις τα δικά σου λεφτά για να δημιουργήσεις την τέχνη σου και να πληρώσεις το νοίκι τον επόμενο μήνα. Κι η αλήθεια είναι ότι ο σπιτονοικοκύρης μου αυτό ακριβώς περιμένει τώρα που μιλάμε.
Πού έχεις πετύχει το καλύτερο κοινό;
Έχω σπουδαία ακροατήρια παντού. Στη Μεντελίν, στην Πόλη του Μεξικού, στη Μαδρίτη, στη Ρώμη, στο Παρίσι, στην Αθήνα. Ακόμη και στο Λονδίνο, εκεί όμως επειδή υπάρχουν πάρα πολλοί μετανάστες με ψυχές που καταλαβαίνουν το νόημα, το πάθος και τα βάσανα, ας μην αναφέρω τη γλώσσα, των τραγουδιών. Οι Άγγλοι δεν φημίζονται για την κατανόηση άλλης γλώσσας πέρα απ' της δικιάς τους. Και αν το κάνουν, είναι σχολαστικοί με αυτή, με άλλα λόγια είναι λεπτεπίλεπτοι και δασκαλίστικοι.
Στο site σου γράφεις για τα επεισόδια του περσινού Δεκέμβρη και στην Ελλάδα έρχεσαι λίγες μέρες πριν την πρώτη επέτειο. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση είναι να πουλάει την Ελλάδα στις μεγάλες δυνάμεις και να βεβαιώνεται ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει Ελλάδα για να κάνουμε αναφορά. Ίσως να την ονομάσουν Βουλγαριστάν. Είμαι αηδιασμένη και φυσικά αυτά που έγραψα ήταν σωστά. Μακάρι να μπορούσατε να τα τυπώσετε (βρίσκονται στο http://diamandagalas.com/greece.htm)! Με την ευκαιρία, είμαι θαυμάστρια του Τάσου Μπουγά. Έτσι, όποιος πιστεύει ότι έχω καλό γούστο να πάει να γαμηθεί!
σχόλια