"Η δουλειά μου καταγράφει τις ασυνήθιστες πραγματικότητες της ζωής συνηθισμένων ανθρώπων αποκαλύπτοντας προσωπικά χαρακτηριστικά και τρόπους ύπαρξης που συνήθως δεν παρατηρούμε. Έχω κάνει πολλά ταξίδια, διασχίζοντας οδικώς τις Ηνωμένες πολιτείες για να καταγράψω τις πολλές πτυχές της αμερικάνικης κουλτούρας. Οδηγώντας μία Mustang του 1966 κατά μήκος των έρημων εθνικών οδών και κάτω από επεκτατικούς ουρανούς νοιώθω σαν να παίζω στις ταινίες του Χόλυγουντ που με μεγάλωσαν. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια το Μάρτη του 2006 κατευθυνόμουν προς το Cortez στο Colorado για να φωτογραφήσω ένα θέμα για τους Times. Εκεί ανακάλυψα έναν νεαρό κάουμπόι τον Jeremiah Karsten που ταξίδεψε δύο χρόνια από την Αλάσκα μέχρι τα μεξικανικά σύνορα με το άλογό του. Ήταν μόλις 17 όταν ξεκίνησε. Αυτός ο νεαρός ήταν η επιτομή του αμερικανικού ονείρου και οι ηλικιωμένοι κάουμπόις τον αγαπούσαν πολύ γι' αυτό. Σ' αυτή τη τόσο φιλική πόλη μου πρόσφεραν φαγητό στο σπίτι ενός καουμπόι. Τότε μόνο κατάλαβα πόσο εκτιμούν το τρόπο ζωής τους και με συνεπήρε το εσωτερικό του σπιτιού. Λίγα σπίτια αργότερα και κατάλαβα πως η δύση υπάρχει παντού.
Το παράδοξο στο να φωτογραφίζεις έναν κάουμπόι στο σπίτι του και να δείχνεις την εμμονή του με τον τρόπο ζωής του με ενθουσίαζε πολύ περισσότερο από το να τον φωτογραφίσω με το αλογό του. Μου έδιναν την εντύπωση πως έφερναν στο σπίτι τους τον έξω κόσμο –αυτό το βρήκα τρομερά ενδιαφέρον. Το βλέπεις και στα πορτραίτα τους, όπου πάντα υπάρχει ένα παράθυρο για να υπενθυμίζει τον εξωτερικό κόσμο. Και οι ίδιοι έμοιαζαν έκπληκτοι που προτιμούσα να τους φωτογραφίσω στο σπίτι τους -ακόμα και στη κρεββατοκάμαρά τους- εκεί δηλ. που περνούν τον λιγότερο δυνατό χρόνο της ζωής τους. Μερικές φορές έφτανα και είχαν ήδη ετοιμάσει το καλύτερό τους άλογο περιμένοντας ότι προτιμούσα την στερεοτυπική εικόνα τους, αυτή που έχουν και οι ίδιοι για τον εαυτό τους.
Για μένα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον να τους δούμε σε ένα λιγότερο γνωστό περιβάλλον και αυτό τους βοήθησε να βγάλουν και μία πιο ήπια πλευρά τους. Ήταν πάντα άψογοι παρά τη σκληρότητα του εργασιακού περιβάλλοντός τους. Οι αντιφάσεις είναι σίγουρα πιο διαφωτιστικές. Η ανάγκη να διατηρήσουν την κληρονομια και τον πολιτισμό τους είναι ολοφάνερη: ταρριχευμένα ζώα, πόρπες, σπιρούνια, John Wayne αναμνηστικά, όπλα, μπότες και σέλες, είναι όλα εκεί. Υπάρχει μια λαχτάρα να διαφυλάξουν τον τρόπο ζωής τους καθώς σήμερα τα αγροκτήματα αγωνίζονται να επιβιώσουν με τους κανόνες που επιβάλλει η νέα τεχνολογία. Ίσως έχοντας το ίδιο κίνητρο ένοιωσα και γω ότι έπρεπε να μαζέψω αυτές τις φωτογραφίες ως ντοκουμέντο για τον καουμπόι του εικοστού πρώτου αιώνα."
σχόλια