Ο Μάνος Ελευθερίου διαλέγει ένα ποίημα

Ήταν, μες στον κoσμο

Ήταν, μες στον κόσμο, ένα παιδί
όλο δείλια κι όλο ανορεξιά ∙
τα παλιά τα σπίτια, τη σπουδή
αγαπούσε, και τη μοναξιά.

Αγαπούσε οι άλλοι ν' αγαπούν,
τα όργανα αγαπούσε, από μακρυά,
και τα μάτια που θαμποκοπούν
μια κρυφή, βαθειά παρηγοριά.

Τα κατάρτια επρόσεχε πολύ,
κάθε που έπιανε, ώρες, να φυσά
και μακρυά, στο τζάμι, στην αχλύ,
χόρευαν, κομμένα τα μισά.

Μες στου κόσμου την οχλαγωγή,
τι ν' απόγινε τ' ωχρό παιδί,
δίχως μοναξιά και συλλογή,
όνειρα, ταξίδια, ούτε σπουδή;

 

― Τέλλος Άγρας, Συλλογή Καθημερινές 1923-1930, εκδόσεις Πέτρου Δημητράκου (1939)

____________________

«Το ποίημα αυτό μου αρέσει πολύ γιατί είναι η εικόνα ενός άλλου κόσμου. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τέλλος Άγρας ήταν ο σημαντικότερος κριτικός λογοτεχνίας, μαζί με τον Κωστή Παλαμά, μέχρι τώρα».

— Μάνος Ελευθερίου, συγγραφέας