H απαστράπτουσα και άκρως ξεχωριστή Emma Ruth Rundle, η οποία, μαζί με την Chelsea Wolfe, αποτελούν το πιο «καυτό» θέμα συζήτησης όσον αφορά στη γυναικεία παρουσία στον ευρύτερο ροκ ήχο τα τελευταία χρόνια, θα επισκεφτεί ξανά τη χώρα μας ύστερα από 7 χρόνια. Οι τυχεροί που είχαν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν στη μοναδική της εμφάνιση στο πλάϊ των Wovenhand στις 13 Μαϊου του 2017, ακόμα προσπαθούν να συνέλθουν από τη μαγευτική της ερμηνεία, η οποία κατά κοινή γενική ομολογία τότε, έκλεψε την παράσταση. Αρκετοί που δεν τη γνώριζαν δέθηκαν έκτοτε για πάντα μαζί της, ενώ πάρα πολλοί που έμαθαν εκ των υστέρων τι συνέβη και δεν ήταν παρόντες, μετανιώνουν που δε μπόρεσαν να το βιώσουν ζωντανά.

 

Ωστόσο, αυτή τη φορά οι πιστοί fuzzsmokers έχουν τη χρυσή ευκαιρία που γνωρίζουμε ότι δε θα αφήσουν να πάει χαμένη, κι έτσι η μεγάλη Αμερικανίδα αναμένεται σε ακόμα μεγαλύτερο και απόλυτα δικό της κοινό αυτή τη φορά, να δείξει γιατί όλοι μιλούν για την ξεχωριστή αύρα της και να δει όλος ο κόσμος γιατί η φωνή της στοιχειώνει τους πιστούς ακροατές της.

 

Η ηρωίδα μας γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1983 στην Santa Monica της California και πρόσφατα έκλεισε 40 χρόνια ζωής. Μεγάλωσε κατά κύριο λόγο στο Los Angeles με την αδερφή της και από πολύ νωρίς έδειξε ιδιαίτερα ανήσυχο πνεύμα σε ό,τι αφορά στη μουσική. Στο πλάι της γιαγιάς της, που τη μεγάλωσε μέχρι να αφήσει αυτό τον κόσμο, η Emma μπήκε βαθιά στον κόσμο της μουσικής όταν, μετά από ένα μεγάλο σεισμό, η μητέρα της, για να την καθησυχάσει, την πήγε στο ιστορικό folk μουσικό κατάστημα McCabe’s, ώστε να διαλέξει ένα μουσικό όργανο. Εκεί, παρότι αρχικά διάλεξε την κέλτικη άρπα, την κέρδισε η αγάπη της για την κιθάρα, ενώ είχε την ευκαιρία να δουλέψει και στο κατάστημα για 13 συναπτά έτη. Αφού η χάρη της έφτασε μέχρι και τη Νέα Ζηλανδία για μια περίοδο, σχηματίζει την πρώτη της μπάντα ονόματι The Nocturnes, με τους οποίους κυκλοφορεί το EP “Wellington” (2008) και τα άλμπουμ “A Year Of Spring” (2009) και “Aokigahara” (2011), ενώ το όνομα της θα γίνει για πρώτη φορά πιο ευρέως γνωστό λόγω της συμμετοχής της στο “The Fear Is Excruciating But Therein Lies The Answer” των μεγάλων Red Sparowes το 2010.

 

Από εκεί και έπειτα ξεκινάει την προσωπική της καριέρα, κυκλοφορώντας ανεξάρτητα το “Electric Guitar: One” το 2011 σε πιο ambient μονοπάτια, το οποίο 3 χρόνια μετά επανακυκλοφόρησε από την Errant Child Recordings. Αεικίνητη και πάντα έτοιμη για νέες περιπέτειες, σχηματίζει παράλληλα το τρίο Marriages με τους Greg Burns και Dave Clifford και κυκλοφορεί αρχικά το ΕΡ “Kitsune” το 2012, ενώ το 2015 και αφού ο Clifford αντικαθίσταται από τον Andrew Clinco, ο κύκλος των Marriages κλείνει με το full-length “Salome”. Ενδιάμεσα αυτού κυκλοφορεί άλλο ένα δίσκο, υπό την επωνυμία The Headless Prince Of Zolpidem, ονόματι “Somnambulant” το 2013, και τα πάντα έκτοτε μετά τους Marriages αφορούν στην ίδια προσωπικά, με διαδοχικές κυκλοφορίες των “Some Heavy Ocean” (2014) από την Sargent House, όπως και όλα της τα άλμπουμ μέχρι σήμερα. Το 2016 κυκλοφορεί το “Marked For Death” με τη φήμη της να μεγαλώνει όλο και περισσότερο, η επόμενη χρονιά περιλαμβάνει το ΕΡ “The Time Between Us” και το 2018 ακάθεκτη συνεχίζει με το “On Dark Horses”, σε μια τριετία που κλείνει με τον καλύτερο τρόπο, με τη φωνή της να ανακαλύπτει νέα μονοπάτια συνεχώς και τον κόσμο να δένεται ακόμα περισσότερο μαζί της.

 

Έρχεται η στιγμή που θα αφήσει τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό με τις δυο συνεργασίες της με τους sludge ήρωες Thou (ξέρουμε ότι τους θέλετε κι αυτούς, ποτέ μη λέτε ποτέ) διαδοχικά στο “May Our Chambers Be Full” το 2020 και το ΕΡ “The Helm Of Sorrow” το 2021. Επίσημα πλέον, η Emma δε μπορεί να μπει σε κανένα καλούπι, και μοιράζει τα περισσότερα εγκεφαλικά στην καριέρα της στη συνεργασία της με την προαναφερθείσα Chelsea Wolfe στο κομμάτι “Anhedonia”, όπου οι δυο μεγάλες γυναικείες φωνές των καιρών μας συναντιούνται σε ένα ανεπανάληπτο αποτέλεσμα που άνοιξε την όρεξη για πλήρη συνεργασία σε δίσκο, η οποία δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί ακόμα. Με την κυκλοφορία των “Engine Of Hell” (2021) και “EG2: Dowsing Voice”, η Emma διευρύνει ακόμα περισσότερο τους μουσικούς ορίζοντές της, εκπλήσσοντας συνεχώς, και δεν αποτελεί πλέον καμία είδηση η ολοένα και διαφορετική κατεύθυνση που διαλέγει κάθε φορά. Έχει δικαίως χαρακτηριστεί μια από τις πιο τολμηρές καλλιτέχνιδες όλων των εποχών καθώς στο τελευταίο της άλμπουμ αυτοσχεδιάζει ξεκάθαρα σε κάθε πιθανό κι απίθανο ρυθμό, με τη φωνή της ως μόνο «όπλο» στη απόλυτη διαφάνειά της προς το κοινό της. Το καλύτερο όλων; Όλη αυτή η αναζήτηση δείχνει να μην έχει τέλος!