Deafheaven

Πρόκειται, αναμφίβολα, για μία από τις πιο δυνατές εμφανίσεις της φετινής συναυλιακής χρονιάς, όχι μόνο για τις καθιερωμένες βουτιές του George Clarke στο κοινό, αλλά κυρίως γιατί οι καλιφορνέζοι κατάφεραν να παντρέψουν το παγωμένο black metal με τις shoegaze μελωδίες και να εισχωρήσουν στην ουσία διαφορετικών μεταξύ τους μουσικών ειδών αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, ότι τα όρια βρίσκονται εκεί για να τα σεβόμαστε και να τα ξεπερνάμε.

Αυτό το contrast σκληράδας-μελωδίας, ύψους-βάθους, σε συνδυασμό με τους στίχους που παραπέμπουν –ή μήπως είναι;- σε ποίηση, έφεραν τους Deafheaven στην πρώτη γραμμή της μουσικής επικαιρότητας με μία παγκόσμια περιοδεία στο τσεπάκι και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς που μας πέρασε.

Το λεγόμενο δύσκολο δεύτερο άλμπουμ με τον τίτλο Sunbather κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2013 από την Deathwish Inc και, όπως είπαν πολλοί, μετά από αυτήν την κυκλοφορία το black metal δεν θα ακουστεί ποτέ ξανά όπως πριν. Ένας δίσκος που τόλμησε να εκφράσει την οργή με μελωδία και το σκοτάδι με φως (και τούμπαλιν), βρήκε θερμή ανταπόκριση τόσο από τους λάτρεις του σκληρού ήχου, όσο και από τους αθεράπευτα ρομαντικούς.

Με λίγα λόγια, το Sunbather είναι ένας crossover δίσκος που ισορροπεί μέσα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις και οι Deafheaven μία μπάντα που ξέρει να προκαλεί χωρίς να χάνεται σε ανούσιες ακροβασίες.