PACO DE LUCIA

Το όνομά του έχει ταυτιστεί με την εξέλιξη της flamenco κιθάρας, αφού είναι ο μουσικός που προχώρησε ένα βήμα μπροστά από την παράδοση, που ήθελε μέχρι τότε την κιθάρα να συνοδεύει απλώς το χορό, μπολιάζοντας το παίξιμό του και τις συνθέσεις του με άκρως προσωπικά μελωδικά στοιχεία και μοντέρνα ενορχήστρωση. Ο Francisco Sanchez Gomez, όπως είναι το πλήρες όνομα του Paco de Lucia, γεννήθηκε στην πόλη Algeciras της επαρχίας Cadiz στην Ισπανία, στις 21 Δεκεμβρίου του 1947. Από την ημέρα που, όντας μόλις 5 ετών, διόρθωσε τον πατέρα του, Antonio Sanchez, επαγγελματία κιθαρίστα, ως προς το ρυθμό μιας μουσικής φράσης, η αφοσίωση του Paco στην κιθάρα υπήρξε ολοκληρωτική. Το 1965 ηχογράφησε το πρώτο του LP, με τίτλο Dos Guitarras Flamencas. To 1975 με το άλμπουμ Fuente y Caudal, ο Paco ξεκίνησε να φλερτάρει με τον αυτοσχεδιασμό, και με τη διάσημη ρούμπα Entre Dos Aguas, μετέτρεψε την φλαμένκο κιθάρα από ένα όργανο που βρισκόταν έως τότε στο περιθώριο, σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Με την προσθήκη του cajon drum, του μπάσου και κρουστών, θέτει τις βάσεις για το τωρινό ιδίωμα του φλαμένκο. Το Almoraima, όπου σαφώς ξεπερνάει τα ακούσματα από τους δασκάλους του, Nio Ricardo και Sabicas, το Siroco, ο πιο μελωδικός και αρμονικός φόρος τιμής στο καθαρό φλαμένκο, και το Luzia, καρπός μιας σκοτεινής δεκαετούςς απουσίας, είναι κάποια μόνο από τα ορόσημα που αποδεικνύουν την ιδιοφυία, το ένστικτο και το ταλέντο, που είναι χαρακτηριστικά του Paco de Lucia. Ο διάλογος μεταξύ της μουσικής και των βραζιλιάνικων ρυθμών, της jazz των Larry Coryell, Chick Corea, Al Di Meola ή του John McLaughlin, και της κλασικής μουσικής των Albeniz, Falla και Rodrigo, δηλώνουν ξανά την συνεχή αναζήτησή του.