Qua’SH-Κουαρτέτο των αισθήσεων και… παραισθήσεων

Την επιρροή του Μάνου Χατζιδάκι στο έργο τριών πολύ σημαντικών νεότερων ξένων συνθετών ανιχνεύει το Qua'SH (αρχικά του «Κουαρτέτου των Αισθήσεων και... Παραισθήσεων» που εμπνεύστηκε το όνομά του από την περίφημη χατζιδακική μπαλάντα σε στίχους Αρη Δαβαράκη) που ανεβαίνει στη σκηνή της Αίθουσας Δημήτρης Μητρόπουλος την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου, στις 8.30 το βράδυ. Ο λόγος για τέσσερις Ελληνες, διεθνώς αναγνωρισμένους σολίστες με ανεξάρτητες αναζητήσεις στα μονοπάτια της μουσικής, τους Θόδωρο Κοτεπάνο (πιάνο), Πάνο Δημητρακόπουλο (κανονάκι), Κώστα Ράπτη (μπαγιάν ή ακορντεόν κοντσέρτου) και Γιώργο Αρνή (κοντραμπάσο) που τα τελευταία χρόνια συναντώνται σε επίλεκτες σκηνές και φεστιβάλ για να παρουσιάσουν - με τη χρήση των τεσσάρων «ετερόκλητων» οργάνων τους σε ανέκδοτο συνδυασμό - πρωτότυπες μεταγραφές που αναδεικνύουν την πνευματική συγγένεια του κορυφαίου έλληνα δημιουργού με κάποιους εμπνευσμένους επιγόνους του. Σκηνικές ή «καθαρές» ορχηστρικές μουσικές, διάσημες ή ξεχασμένες, αριστουργήματα που εκτελούνται σπάνια ζωντανά επειδή απαιτούν πολυπληθή ή εξειδικευμένα σύνολα, αλλά εν προκειμένω αποδίδονται με την αμεσότητα και την πληρότητα του μικρού αλλά ανάγλυφου αυτού πολυφωνικού συνόλου. Η συναυλία του Κουαρτέτου Qua'SH εντάσσεται στο πλαίσιο της Σειράς Μετατροπίες. Εκτός από το κλασικό πλέον «Χαμόγελο της Τζοκόντας» που ο έλληνας συνθέτης ηχογράφησε τον Απρίλιο του 1965 στη Νέα Υόρκη (σε παραγωγή Κουίνσι Τζόουνς), το πρόγραμμα της συναυλίας του Qua'SH περιλαμβάνει έργα από το θέατρο, το μπαλέτο και τον κινηματογράφο του Μάνου Χατζιδάκι («Καίσαρ και Κλεοπάτρα», «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Οδός Ονείρων» και «Sweet Movie») αλλά και τριών ξένων συνθετών που έχουν συνειδητά δεχτεί την επιρροή του, διαμορφώνοντας υποδειγματικά ο καθένας το εντελώς προσωπικό του μουσικό ιδίωμα: του Αμερικανού Μάικλ Κέιμεν («Stromness») και συνεργάτη του στη Νέα Υόρκη στο δίσκο «Reflections», του μαθητή του, Ιταλού Νικόλα Πιοβάνι («Κaos», «Chiari di luna», «Caro Diario», «Domani Accadra», «Strana la vita», «La vita e bella») και του Γάλλου Ρενέ Ομπρί («Apres la pluie», «Invites sur la terre», «Plaisir d' amour», «Ne m'oublie pas», «Projection privee») για τον οποίον ο Χατζιδάκις είναι «πρότυπο και μεγάλη πηγή έμπνευσης».