STAZOMAYOR Y LOS OCAMPO

Ο θρύλος του bandoneon Luis Stazo, ιδρυτής του περίφημου Sexteto Mayor του Tango Passion με το εξαιρετικό τρίο του και δύο μαγικοί χορευτές σε απόσταση αναπνοής μεταφέρουν το απαράμιλλο πάθος του τάνγκο. Τους γνωρίσαμε με το «Tango Passion» και το sexteto Mayor. Το διάσημο ζευγάρι χορευτών του tango, Monica Romero και Omar Ocampo, (διεθνώς γνωστοί με το όνομα Los Ocampo) ξανασυναντούν στην σκηνή τον αξεπέραστο μπαντονεονίστα Stazo Mayor, αυτή την φορά με το τρίο του. Ο Stazo Mayor γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες και ξεκίνησε να παίζει μπαντονεόν από τα 7 του χρόνια. Στην ηλικία των 11 έπαιζε ήδη σε παιδικές ορχήστρες. Μέχρι τη δημιουργία του Sexteto Mayor,με τους οποίους κυκλοφόρησε πάνω από 20 δίσκους, συνόδευε μεγάλες προσωπικότητες του τάνκο όπως οι: Osmar Maderna, Angel Vargas, Juan Carlos, Cobián, Jorge A.Fernández, Lucio Demare, Argentino Galván, Alberto Morán και φυσικά με τον αξέχαστο Roberto Goyeneche. Στην εξηντάχρονη καλλιτεχνική πορεία του έχει παίξει σχεδόν σε όλες τις σκηνές του κόσμου και έχει κερδίσει σημαντικά βραβεία όπως του Konex, το Sadayc που είναι το βραβείο της Ένωσης Αργεντίνων συγγραφέων και συνθετών, το Latin Grammy (2003) και πολλά άλλα. Στις πάνω από 100 συνθέσεις του συναντάμε κομμάτια όπως τα "No nos veremos más", "Orgullo Tanguero", και " A Don Julio de Caro", κάποια από τα οποία έχει γράψει με τους: Ernesto Baffa, Enrique Cadícamo, Julio de Caro και Federico Silva. To 2005, μετά τον ξαφνικό θάνατο του Jose "Pepe" Libertella που ήταν επί χρόνια συνεργάτης και εγκάρδιος φίλο του, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Βερολίνο. Εκεί δημιούργησε το τρίο StazoMayor. Και το 2008 δημιούργησε ένα νέο δικό του πλέον σεξτέτο που έχει το όνομα "Sexteto StazoMayor". Στην Ευρώπη έχει δεχθεί θερμής υποδοχής σε διάφορες Συμφωνικές αλλά και Τάνγκο Ορχήστρες ως μουσικός, ενορχηστρωτής αλλά και σολίστας του μπαντονεόν. Ο Luis Stazo είναι ένας από τους λιγοστούς απομείναντες "Fueyeros" (μπαντονεονίστες) που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην εκατονταετή ιστορία του τάνγκο και εξακολουθεί να μας μεταφέρει αυθεντικά το πάθος αλλά και τη μελαγχολία του Μπουένος Άιρες.