«Faster than light»: Queer σημαίνει να ραίνεις τα άχραντα με περηφάνια

Ομολογώ πως πήγαινα με μια μικρή δυσπιστία χθες να παρακολουθήσω στη Στέγη το queer πρότζεκτ «Faster than light» των Kentaro Kumanomido και Thomas Anthony Owen. Αναρωτιόμουνα αν στ' αλήθεια θα είχαν κάτι  καταφέρει να προσθέσουν σε αυτόν το χιλιοταλαιπωρημένο όρο που τον έχει κατσιάσει από τη μια η χιψτεροπορδή της διεθνούς Vice μαλακορδής που υποδύεται τον ανιχνευτή τάσεων (στην αρχή της, στα '90s, υπήρξε για ελάχιστα χρόνια, πριν γίνει μάρκετινγκ, σκουπιδάκι για ανίδεους μιλένιαλ αλλά και τις generation x, z κ.λπ.) και απ' την άλλη η fast food κουλτούρα των μεταβατικών καιρών μας που ψάχνει να βρει μανιωδώς επιγόνους της pop art που να είναι cashable, διατηρώντας παράλληλα το καλλιτεχνικό ιντερνετικό ιδίωμα.

Μεταβατικοί καιροί, λοιπόν, και το queer κέλυφος ως παντοτινός εκφραστής μιας εσαεί μετάβασης, αν το εξετάσουμε διαχρονικά. Αυτό ήταν ένα από τα ζητούμενά μου. Θα είχε καταφέρει το καλλιτεχνικό δίδυμο να εντάξει αυτήν ακριβώς τη μετάβαση που βιώνουμε όλοι και εδώ αλλά και παγκόσμια, αν το καλοσκεφτείς, αφού το κοινωνικό σώμα και το σώμα μας ως διάμεσο συνεχών μεταβάσεων υφίσταται απέραντες πιέσεις, καθώς επιχειρεί να επαναχαράξει την πορεία του προς οποιονδήποτε προορισμό αυτό γουστάρει;

Μετάβαση πρώτη: Φθινοκαίρι και φθηνοκαίρι (για μας τους εγχώριους). Μια προβολή μιας κλασικής αθηναϊκής συστάδας πολυκατοικιών την ώρα που έβρεχε. Ένα βρεγμένο queer καλοκαίρι μετά από ένα εξαίσιο ηλιόλουστο Athens Gay Pride; (παράξενο, στ' αλήθεια, συμβολισμό που αποκτούν καμιά φορά τα πράγματα, ε;). Στη σκηνή μάς καλωσορίζουν οι πρωταγωνιστές της προβολής που θα δούμε στη συνέχεια, σχηματίζοντας ο καθένας τη δική του έμφυλη ταυτότητα. Σώματα ανεξαρτήτως καλουπιών και ταυτοτήτων ξεδιπλώνουν το καθένα τις περσόνες τους, σαν αντεστραμμένοι πενθεσίλειοι νάρκισσοι with a twist όμως. Σημασία εδώ δεν έχει το σχήμα αλλά το σήμα που εκπέμπουν. Συμπέρασμα πρώτο: Queer είναι μια αντεστραμμένη ομπρέλα. Την ανοίγεις και σταγόνες πέφτουν από μέσα της, μετατρέποντάς  σε,  σε αυτό που εσύ θέλεις.

Μετάβαση δεύτερη: Η βροχή σταματάει. Η σκηνή αδειάζει. Η κυρίως προβολή ξεκινάει. Το δίδυμο ξεδιπλώνει στην οθόνη το χρεοκοπημένο σώμα της Αθήνας και το μεταβαλλόμενο σώμα των ατόμων που είδαμε στη σκηνή. Ανακούφιση. Απέφυγαν τον σκόπελο του κακοφορεμένου βερολινισμού για την Αθήνα που αντικρίζουν. Τι αποτυπώνουν; Ίσως ούτε οι ίδιοι καταλαβαίνουν ακριβώς, αλλά είναι αυτή η out of the blue ποιητική τόσο-όσο απεικόνιση του σκεβρωμένου παλμού που νιώθουν αλλά και η ορμή της ζωογόνου μετάβασης που καταφέρνουν να ενσωματώσουν ανάμεσα στην εναλλαγή των εικόνων των πρωταγωνιστών, της Αθήνας και του καλλιτεχνικού τους ύφους, που δίνει στο φιλμ αυτοστιγμεί τον φωτεινό σηματοδότη του. Συμπέρασμα δεύτερο: Queer είναι μια ελληνική κίτρινη σαύρα που κάνει ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα από τις πελιδνές διαχωριστικές γραμμές της γαλανόλευκης, γαργαλάει τον ανδρισμό, αντικρούει την έχθρα και όταν της χαρίζουν ένα σπαθί για μονομαχία, το ανταλλάσσει με ένα ντίλντο.

Μετάβαση τρίτη: Μπρος και πίσω. Κυρίως από πίσω. Και ξανά μπροστά. Στη σκηνή, η drag ιέρεια ChraJa αποδομεί τα σάπια παπαδίστικα λείψανα και τη σκατολογία τους υπό τους ήχους ενός ευφυέστατου trance κομματιού που αποτελείται ακριβώς από σκατολογικά αποσπάσματα των εν λόγω λειτουργών της ιεροσύνης. Σε συνδυασμό με το σχεδόν εξωγήινο vogueing της σε μια περφόρμανς που θα έκανε τον John Waters να πεθάνει από τη ζήλια του, σκάει τα μπαλονένια βυζιά της που έχουν μέσα τους κόκκινο υγρό ακριβώς την ώρα που στο κομμάτι που παίζει από τα ηχεία ο μητροπολίτης κορυφώνε τη σκατολογία του. Σε νικήσαμε, συμβολικά οικειοποιόμενοι το ίδιο σου ανιέρο όπλο σκέφτομαι, μητροπολίτη υποκριτή, ενώ η αίθουσα σείεται από τα χειροκροτήματα. Συμπέρασμα τρίτο: Queer είναι τσίμπημα στο σάπιο χέρι που σου κραδαίνουν για να το φιλήσεις και πριν προλάβει να σε μεταλάβει και σε λαβώσει, του αρπάζεις το δισκοπότηρο, το χύνεις και το ξαναγεμίζεις χύσι ηδύτατο και περήφανο.

Αν με ρωτούσατε, λοιπόν, αν έμεινα ικανοποιημένος, θα σας απάνταγα θετικά. Οι Kentaro Kumanomido και Thomas Anthony Owen και οι πρωταγωνιστές τους, όσο διήρκεσε αυτή η υβριδική queer αναπαράσταση, κατάφεραν κάτι πολύ σημαντικό: να μας κάνουν να κοιτάξουμε στον καθρέφτη το σημερινό, σύγχρονο και διαρκώς μεταβαλλόμενο πρόσωπό μας, αποφεύγοντας τον τουριστικό νεοφολκλορισμό που μας περιμένει στη γωνία, και μας υπενθύμισαν πως από τα περιτρίμματα των συσσιτίων κάθε λογής κάτι νέο και ασφαλώς queer έχει ήδη κάνει την παρουσία του εμφανή. Ασχηματοποίητο σε μερικές εκφάνσεις, πράγμα που το έχει διασώσει από την ξιπασιά και την επαρχιωτίλα της κεντρικής λεωφόρου όπου συμβαίνουν αυτά που θεωρούμε σημαντικά και ουσιώδη, τρομάρα μας.

Να θυμάσαι: δίπλα στο ουράνιο τόξο τα σκυλιά θα συνεχίσουν να γρυλίζουν. Σημασία έχει να ραίνεις τα άχραντα με περηφάνια, να αποδέχεσαι πως στα στενά επωάζεται αυτό που η κεντρική λεωφόρος θα κακομιμηθεί και να κρατάς σφιχτά στο μυαλό και την καρδιά πως η άφεση είναι για τους φοβισμένους. Ενώ το όποιο δικό σου μοναδικό queer πλήρωμα είναι ήδη εδώ και σε περιμένει, με έφεση, να επιβιβαστείς στα σκέλια του και να απογειωθείτε.

Κι ας είναι στέρφα τα χρόνια μας και δύσκολες οι απογειώσεις.

Info

27-28 ΙΟΥΝ 2018

18:30 Μικρή Σκηνή

Σκηνοθεσία: Kentaro Kumanomido και Thomas Anthony Owen

Στην ταινία συμμετέχουν οι: ActiVista / Γιώργος Κουνάνης, Αβραάμ Βροχίδης, Γιώργος Καλογερόπουλος, Έφη Καραγιαννοπούλου, Ζακ Κωστόπουλος, Μαρία Μιχαηλίδου, Εύη Τσακλάνου, Chraja, Tracy Fischer, Thomas Anthony Owen, Khalid Prem

Performer: Chraja

Επικεφαλής Σχεδιασμού Ήχου: Στράτος Μπιχάκης

Μουσική

Where Did I Go?: BLANKIE / Alicia Grant

Voguing Track: Bonebrokk / Μάριος Νάρης

Orange Strings: Αντώνης Γεώργου

Συντελεστές Κινηματογράφησης: Νικόλας Ποττάκης, Kentaro Kumanomido, Thomas Anthony Owen (Κάμεραμαν), Zinzi Buchanan (Βοηθός Κάμεραμαν)

Μακιγιάζ: Αναστασία Αθανασίου

Υποστήριξη Μετάφρασης: Aνίς Αλέξανδρος Ελ Ναμπαράουι

Ευχαριστίες: Mor Demer και Vicki Kapo

Παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας για την Τέχνη των Νέων Μέσων (EMAP/EMARE)

Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης