________________
1.
Καλημερα. θα ηθελα να μοιραστω μαζι σου τους προβληματισμους μου και αν μπορει να μου πεις την αποψη σου για αυτους. Ειμαι 24 χρονων και πριν 3 χρονια μετακομισα στην Γερμανια και γραφτηκα εκει σε ενα πανεπιστημιο για να σπουδασω. Στην Ελλαδα τελειωσα ένα ΤΕΕ(Τεχνικος Η/Υ) και αργοτερα αφου τελειωσα τις στρατιωτικες μου υποχρεωσεις, βλεποντας πως δεν ειχα καποιο μελλον στην Ελλαδα, αποφασισα να φυγω. Το προβλημα μου ξεκινησε οταν καταλαβα ότι αυτο που ηρθα να σπουδασω εξω δεν μου αρεσει, το οποιο είναι παρομοιο με αυτο που εκανα στο ΤΕΕ. Μετα απο πολλους προβληματισμους για το τι θελω τελικα να κανω στην ζωη μου, αποφασησα να συναντησω μια συμβουλο επαγγελματικου προσανατολισμου. Εκει αφου εκανα καποια τεστς και μιλησα μαζι της με συμβουλεψε να ακολουθησω ενα επαγγελμα με το οποιο μεσω αυτου θα μπορω να βοηθησω αλλους ανθρωπους.Μου αρεσε αυτο σαν ιδεα οποτε ειπα να ψαξω τα αντιστοιχα επαγγελματα . Μετα απο ερευνα αποφασισα να μπω στην σχολη για κοινωνικους λειτουργους τον Σεπτεμβρη του 2015. Αγορασα καποια βιβλια να διαβασω για τις αρχες της κοινωνιολογιας κλπ αλλα διαπιστωσα οτι δεν τα διαβαζω με ορεξη. Το προβλημα μου ειναι το εξης: βλεπω ανθρωπους γυρω μου που ξερουν απο μικροι τι θελουν να κανουν στην ζωη τους , βλεπω την κοπελα μου που ειναι γιατρος και ειναι 15 ωρες καθε μερα εξω λογω δουλειας και ποτε δν μου εχει παραπονεθει για την δουλεια της , επειδη αγαπαει τοσο αυτο που κανει . Αν οντως μου αρεσε να γινω κοινωνικος λειτουργος, δεν θα επρεπε να μην ξεκολλαω απο τα βιβλια που αγορασα? δν θα επρεπε να τα εχω διαβασει σε μια βδομαδα ? Θελω να βρω κατι να αφοσιωθω σε αυτο και να το κανω για ολη μου την ζωη και να μου αρεσει. Δεν ξερω που να ψαξω γιαυτο και τι να κανω. Οι φιλοι μου μου λενε να δοκιμασω πολλα πραγματα και να κρατησω αυτο που μ αρεσει, εγω ομως πιστευω ειμαι ηδη 24 χρονων και δν με περνει να δοκιμαζω επαγγελματα και σχολες. Συγνωμη για το μεγαλο κειμενο και περιμενω απαντηση σου , ευχαριστω.
Υπήρξαν πολλοί μέτριοι φοιτητές που μεγαλούργησαν, όπως υπήρξαν και πολλοί άριστοι φοιτητές που έγιναν μέτριοι επαγγελματίες, ακόμη και αποτυχημένοι. Οι επιδόσεις στις σπουδές δεν έχουν πάντα αντιστοιχία με την εξάσκηση επαγγέλματος, και κανένα βιβλίο δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για την πραγματικότητα. Πρέπει να καταλάβεις πρώτα σε βάθος τι κάνει ένας κοινωνικός λειτουργός – όχι γενικά, αλλά πολύ ειδικά, εκεί που θέλεις να ασκήσεις το επάγγελμα. Πού δουλεύουν; Πόσα λεφτά παίρνουν; Πόσο εύκολο προσλαμβάνεται κάποιος, και από ποιον; Ποιες είναι οι επιλογές του, ποια είναι η καθημερινότητα του και τι κάνει κάθε μέρα στη δουλειά; Ποιος είναι ο στόχος του καθένα από αυτούς; Ποια είναι η ουσία της δουλειάς του;
Αν σου άρεσε η ιδέα να βοηθάς ανθρώπους, πρέπει να ξέρεις ότι αυτό είναι κάτι πάρα πολύ γενικό. Και ο γιατρός βοηθάει ανθρώπους, θέλεις να γίνεις όμως γιατρός; Τα περισσότερα επαγγέλματα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, κάποιους ανθρώπους βοηθούν, όπως και ο τεχνικός Η/Υ. Θέλεις να βοηθάς έμπρακτα, χειροπιαστά, ανθρώπους που έχουν προβλήματα, ή να λύνεις ένα μέρος των προβλημάτων τους;
Φαντάσου τον εαυτό σου στο μέλλον. Θέλεις να είσαι μέσα σε μια ομάδα; Να είσαι αυτόνομος; Να είσαι υπάλληλος ή ελεύθερος επαγγελματίας; Τι είναι αυτό που κάνεις με ευκολία; Είσαι καλός στην επικοινωνία, με τις λέξεις, με τους αριθμούς, με τι; Κάτι θα κάνεις καλά. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις. Και όπως πάντα, πριν εγκαταλείψεις αυτό που με τόσο κόπο έχεις ήδη κατακτήσει, σκέψου πώς μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και σκέψου πολύ καλά αν έχεις εξαντλήσει τις δυνατότητες που σου δίνει. Οι υπολογιστές είναι η πραγματικότητα μας, τα περιθώρια που έχεις με αυτές τις γνώσεις είναι από τα πιο ευρεία.
________________
2.
Τι γνώμη έχεις για τους ανθρώπους που σε βγάζουν ρατσιστή/ομοφοβικό/οτιδήποτε επειδή κάνεις ένα αρνητικό σχόλιο για κάποιον που ανήκει σε μειονότητα, το οποίο όμως να το τεκμηριώνεις με συμπεριφορά του συγκεκριμένου ατόμου; Πρόσφατα μου έβγαλαν την κολλητή μου ομοφοβική επειδή τσατίστηκε με την Σ. (φίλη από τη σχολή) γιατί μας έχει γράψει κανονικότατα από τότε που τα έφτιαξε με την κοπέλα της, δηλαδή 4 εβδομάδες τώρα καλά καλά δεν μας απαντάει όταν την παίρνουμε τηλέφωνο, αλλά στο fb όλο τσεκ ιν με την καινούρια παρέα. Και να σημειώσω ότι ο χαρακτηρισμός προέρχεται από άτομο που "δεν το ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του αλλά σε δημόσιους χώρους πρέπει να υπάρχει σεμνότητα". Δεν τα μπορώ αυτά τα δήθεν. Να μου πεις όποιος σκέφτεται λίγο μπορεί να καταλάβει πότε ένα σχόλιο στοχεύει τις πράξεις του άλλου και πότε την ομάδα του. Τα ίδια και με τους ξένους. Είπαμε να μαζέψουμε χρήματα για τον Γ. για να έρθει μαζί μας εκδρομή επειδή ο Γ. και η οικογένειά του συγκεκριμένα δεν έχει χρήματα, και εμείς τον θέλουμε παρέα, όχι επειδή "οι Αλβανοί δεν έχουν χρήματα". Δεν το κάναμε από ελεημοσύνη, δώρο γενεθλίων ήταν, και στην τελική και σε άλλη φίλη μου το έχουμε κάνει αλλά επειδή ήταν Ελληνίδα πέρασε στο ντούκου. Για να επανέλθω στην ερώτηση και να κλείσω, η προσωπική μου άποψη είναι ότι προσπαθούν τόσο πολύ να περάσουν αντιρατσιστικό προσωπείο που κρύβουν τις διαφορές μας. Αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι οι διαφορές ντροπή, αλλά ο φόβος και το μίσος απέναντί τους. Τι λες;- Ψευδώνυμο
Μαζί σου είμαι, πιστεύω ότι έχεις δίκιο, αλλά μέχρι να φτάσουμε στην ιδανική κατάσταση, προτιμώ να γίνεται κατάχρηση του όρου, παρά την προηγούμενη κατάσταση, που παριστάναμε ότι αυτά τα ζητήματα δεν υπάρχουν καν. Μπήκαν στο λεξιλόγιο μας λέξεις όπως ομοφοβικός και ρατσιστής και σεξιστής, και είναι λίγο σαν το καινούριο κοσκινάκι που δεν ξέρουμε πού να κρεμάσουμε – θα μας πάρει καιρό, και σιγά σιγά θα καταφέρουμε να τις χρησιμοποιούμε πιο σωστά. Όμως ο κόσμος πάντα θα βρίσκει δικαιολογίες για να σκεπάσει τα αρνητικά του συναισθήματα θυσιάζοντας ολόκληρες ομάδες ανθρώπων. Αυτό που μπορείς να κάνεις όταν βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά, είναι να εξηγείς ξανά και ξανά αυτά που πρέπει να είναι αυτονόητα, μέχρι να γίνουν.
________________
3.
Γιατί μας αρέσει (στους περισσότερους από αυτούς που γνωρίζω) το κουτσομπολιό; Δεν εννοώ για τις βρωμιές που βγαίνουν κάθε τόσο (χώθηκε στο ζευγάρι, κεράτωσε, πίνει, κλπ κλπ) αλλά και τα καλά, πχ, θες να μάθεις όλες τις εξελίξεις για το ζευγαρακι-to-be και πως μήνυμα-μήνυμα ψήνονται, ακόμα και αν τους ξέρεις ελάχιστα. Είναι στη φύση μας;- κουτσομπόλα
Το κουτσομπολιό λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία. Μια πικάντικη πληροφορία, ανάλογα με την αντίδραση του άλλου, μπορεί να φέρει ανθρώπους πιο κοντά, γιατί λειτουργεί ως συμμαχία. Έχεις παρατηρήσει πώς οι άνθρωποι που δεν κουτσομπολεύουν απορρίπτονται από μια ομάδα και θεωρείται ελαφρώς ξένο σώμα; Ένας κοινός 'αντίπαλος' δημιουργεί συνοχή σε μια παρέα. Και φυσικά, επειδή ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για τον εαυτό μας: το κουτσομπολιό μας ανυψώνει. Κάνοντας σχόλια για τις αποτυχίες των άλλων, διαχωρίζουμε τη θέση μας που προκύπτει αυτόματα ανώτερη, και αυτή η αίσθηση είναι πολύ γλυκιά για να αντισταθούμε.
________________
4.
Λένα είσαι γαμάτη. Θέλω να μου πεις αυτό που μάλλον ξέρω αλλά είμαι μέσα στο χορό και δεν το βλέπω μπροστά μου. Στην πόλη που σπούδαζα είχα μεγάλη παρέα. Οι δύο αποφοιτήσαμε και γυρίσαμε σπίτια μας και οι άλλες μας χαιρέτησαν με πόνο ψυχής κλπ κλπ. Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Η παρέα στην πόλη που σπουδάζαμε δεν κράτησε. Τα άλλα κορίτσια ψιλοχαθήκανε, σπάνια κανονίζουν, και γενικά δεν κάνουν παρέα. Η μία αισθάνεται μεγάλη μοναξιά γιατί οι άλλες όσο να'ναι είναι με τη σχέση τους, καλά χρυσά και παίρνει εμάς που έχουμε φύγει και μας διηγείται σκηνικά κλασίματος από τις άλλες. Εγώ το αποδίδω σε διαφορά χαρακτήρων με τις άλλες, δεν ταιριάζουν όλοι οι καλοί με όλους τους καλούς (με εμένα και την άλλη κοπέλα ταιριάζανε αλλά μεταξύ τους όχι και τόσο) οπότε τη συμβουλεύω να προσπαθήσει να κάνει νέες παρέες και να τις αφήσει τις άλλες. Αυτή, κάθε φορά που παίζει σκηνικό σοκάρεται λες και είναι η πρώτη φορά. Σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται και η άλλη κοπέλα που έχει φύγει, και αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να κατέληξε εκεί η παρέα της και ότι όλα αυτά είναι απαράδεκτα. Η τελευταία, θεωρώ ότι έχει μεγάλη αντίσταση στην αλλαγή (κλάμα στη μετακόμιση, κόλλημα στον μαλάκα πρώην της κλπ) και δεν νομίζω ότι μπορεί να δεχθεί εύκολα ότι η παρέα της δεν θα είναι ακριβώς όπως την έχει προγραμματίσει στο μυαλό της. Πως μπορώ να την πείσω ότι δεν είναι κακές οι άλλες που δεν πολυκανονίζουν με τη φίλη μας, απλά δεν ταιριάζουν σαν χαρακτήρες; Δεν είναι λίγο σαν να παίρνει την προσοχή πάνω της, γιατί είναι πολύ καλός άνθρωπος και ακούει τα προβλήματα του άλλου, ακόμα και αν έχει και αυτή δικά της. Απλά στεναχωριέται για κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει και δεν το αποδέχεται, μπορώ να κάνω κάτι εγώ;- blue
Ευχαριστώ πολύ για το 'γαμάτη'.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να αποδεχτεί κάποιος άλλος αυτό που θεωρείς εσύ σωστό.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να τον ακούς γιατί τις περισσότερες φορές οι άλλοι δε θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται (αν ήθελαν, δεν θα ρωτούσαν κανέναν, θα προσπαθούσαν να το κάνουν) αλλά θέλουν κάπου να πουν τον πόνο τους και να ακούσουν στο τέλος 'έχεις δίκιο'.
Είναι μάταιο, αλλά είναι και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να μη νιώθεις άπραγη. Πες στη φίλη σου ξανά και ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν χρειαστεί, ότι δεν είναι κακές κοπέλες αλλά δεν ταιριάζουν σαν χαρακτήρες. Ίσως στο τέλος κάτι να μείνει. Τουλάχιστον έτσι δεν θα ενισχύεις την πεποίθηση της ότι έχει δίκιο, αλλά να ξέρεις ότι αν επιμείνεις πολύ, είναι πιθανόν να σε απομακρύνει.
________________
5.
Θα ήθελα να σου παρουσιάσω τη θεωρία μου.
Είμαστε όλοι μοναδικοί και με το ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα του ο καθένας. Με γνώμονα αυτό λοιπόν όταν γνωρίζω έναν άνθρωπο δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αυτό που τον ενοχλεί και τι όχι. Από την πλευρά μου έχω κάποια συμπεριφορά που δεν μπορώ να γνωρίζω εκ των προτέρων αν θα γίνει αποδεκτή από το άτομο αυτό. . Από όλα τα άτομα που έχουν βρεθεί στο δρόμο μου και ξεκινήσαμε μία σχέση πέραν της απλής γνωριμίας, ζήτησα εάν κάτι τους ενοχλήσει που έχω πει ή κάνει να μου το πουν, διότι εγώ μπορεί να μην θεώρησα ότι η συμπεριφορά μου αυτή θα ενοχλούσε τον συγκεκριμένο άνθρωπο, Απο κει και έπειτα αν παρόλο που μου το έχει επισημάνει εγώ εξακολουθήσω να φέρομαι το ίδιο, τότε έχει κάθε δικαίωμα να μην μου ξαναμιλήσει διότι δεν τον σεβάστηκα. Ωστόσο κανείς μέχρι τώρα δεν έχει αντιμετωπίσει την κατάσταση με αυτόν τον τρόπο, παρά τα μαζεύουν μέσα τους και μια ωραία πρωία εξαφανίζονται και σου κόβουν την καλημέρα και μένω να αναρωτιέμαι που στο καλό έφταιξα και τι έκανα λάθος. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δυσκολεύουμε τη ζωή μας, ενώ αν μιλούσαμε και λέγαμε αυτό που μας ενόχλησε στον άλλον μόνο καλό θα του έκανε διότι μπορεί και να βελτίωνε κάποιες πτυχές του χαρακτήρα τους που ίσως να μην είχε αντιληφθεί ότι θα ήταν ενοχλητικές για τους γύρω του. Νιώθω ότι αυτό το φεύγω χωρίς καμιά εξήγηση οδηγεί σε επιφανειακές μόνο ανθρώπινες σχέσεις και δεν σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις έναν άνθρωπο πιο ουσιαστικά. Να τονίσω ότι δεν αναφέρομαι σε εξόφθαλμα προσβλητικές συμπεριφορές, που οδηγούν σε έλλειψη σεβασμού, αλλά σε κάποιες πτυχές του χαρακτήρα και συμπεριφορές που ωστόσο κάποιους μπορεί να τους ενοχλούν.
Πραγματικά θα ήθελα τη γνώμη σου σε αυτό, είναι τόσο παράλογο αυτό που σκέφτομαι;- Από άλλο πλανήτη
Η θεωρία ότι είναι καλύτερο να λέμε αυτά τα μικρά που ενοχλούν πριν γιγαντωθούν μέσα μας ακούγεται σωστή, αν και έχει μερικά κενά. Ποιος ορίζει ποια συμπεριφορά είναι εξόφθαλμα προσβλητική και ποια είναι αποτέλεσμα μιας μόνο πτυχής του χαρακτήρα; Εκεί ακριβώς είναι που διαφωνεί ο κόσμος και χαλάει τις σχέσεις του. Για να λειτουργήσει μια σχέση, πρέπει και οι δύο να έχουν παρόμοιο σύστημα αξιών, αλλιώς μια ελαφριά κουβέντα για τον έναν, για τον άλλον μπορεί να είναι η προσβολή του αιώνα. Μερικές φορές κανείς δεν έχει άδικο, και πρόκειται για διαφορά απόψεων, διαφορά ευαισθησίας, μια μεγάλη διαφορά οπωσδήποτε. Τότε είναι που λέμε 'δεν ταιριάζουμε'.
Αυτό όμως είναι ένα θέμα ξεχωριστό από αυτό που ρωτάς. Αν κάποιος σου κόψει την καλημέρα και εξαφανιστεί χωρίς εξήγηση, πώς ξέρεις ότι το έκανε επειδή τον ενόχλησε κάποια πτυχή του χαρακτήρα σου; Χίλιοι λόγοι μπορεί να υπάρχουν, εκτός από αυτόν. Οι μισοί βγάζουν εσένα φταίχτη, και οι άλλοι μισοί αυτόν που έφυγε χωρίς εξήγηση, αλλά συνήθως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Αν σου συνέβη μια φορά ή κάποιες φορές, είναι μέσα στην καθημερινή στατιστική, αν σου συμβαίνει συνέχεια, κάτι άλλο τρέχει.
Δεν ξέρω πόσο ανιδιοτελές είναι να λες σε κάποιον «αν κάνω κάτι που σε ενοχλεί, να μου το πεις». Με αυτό τον τρόπο δεν είναι σα να μεταφέρεις την ευθύνη αλλού; Δεν είναι σα να βγάζεις τον εαυτό σου απ έξω λέγοντας «αφού δε μου είπε τίποτα, φταίει αυτός που δε μίλησε;» Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι «αν δεν καταλαβαίνεις μόνη πότε παραβιάζεις τα όρια μου, μάλλον καλύτερα να μην κάνουμε παρέα». Η διατήρηση ομαλότητας είναι υποχρέωση και των δύο, και η παραίνεση αντιστρέφεται εύκολα. Γιατί να μην ρωτάς εσύ αν έκανες κάτι και θύμωσε ο άλλος, αντί να περιμένεις να σου το πει;
________________
6.
Έχω έναν αχταρμά στο κεφάλι μου σχετικά με το θέμα του εθνικισμού. Και το ξαναθυμήθηκα τώρα με την 28η και την παρέλαση και όλες τις συζητήσεις. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί η λέξη έχει αρνητική σημασία. Με τη δική μου λογική, ο όρος εθνικιστής θα έπρεπε να περιγράφει κάποιον που είναι υπέρ των εθνών και όχι υπέρ ενός μόνο έθνους, ανώτερου από τα άλλα. Άρα, με τη δική μου πάλι λογική, αυτοί που δεν είναι εθνικιστές, τι είναι; Υπέρ των αυτοκρατοριών;
Ίσως το να είσαι υπέρ των εθνών γενικώς, πάλι να έχει αρνητική σημασία. Έχει; Δηλαδή έχω αυτή τη γραφική εικόνα για τον πλανήτη "τι ωραία είναι που υπάρχουν διαφορετικά έθνη και έχουμε ποικιλία". Δεν θα ήθελα δηλαδή να χαθεί ο πολιτισμός του κάθε λαού στο όνομα της παγκοσμιοποίησης. Από την άλλη όμως, ένας Αμερικανός ίσως θα προτιμούσε να με βλέπει να πλένω ρούχα στο ποτάμι (λέμε τώρα) γιατί μπορεί αυτή να είναι η εικόνα που έχει για την Ελλάδα και να του χαλάω την γραφικότητα.
Πάνω βέβαια από το έθνος, από την πατρίδα, από όποιο club τελοσπάντων θέλουμε /αποφασίσουμε να ανήκουμε, είμαστε όμως άνθρωποι και έχουμε υποχρέωση να είμαστε ανθρωπιστές. Καλά το λέω; Δηλαδή πιστεύω πως πρέπει να βοηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερους μετανάστες και πρόσφυγες, γιατί κάποτε ήμασταν στη θέση τους και μπορεί στο μέλλον να είμαστε ξανά. Αλλά δεν σου κρύβω (τώρα θα ρίξω τη βόμβα) ότι δεν θα μου άρεσε η εικόνα μιας Γαλλίας για παράδειγμα που έχει χάσει αυτό που εγώ τουλάχιστον θεωρώ γαλλικότητα (κρουασάν, σαμπάνιες, αρώματα χαχα) και έχει γίνει Ιράν ή ΗΠΑ.
Τέλος, αν πραγματικά θέλουμε να λεγόμαστε ανθρωπιστές, τι πρέπει να κάνουμε σαν χώρα; Πρέπει να καλωσορίζουμε όσους μας χτυπούν την πόρτα; Πρέπει να μην έχουμε καν πόρτα;
Άντε να βρεις τι ρωτάω τώρα! Και μόλις το βρεις άντε να το απαντήσεις! Ειλικρινά, θα το εκτιμούσα έστω και αν με παρέπεμπες στο τι να διαβάσω για να λύσω τις απορίες μου και να ξεκαθαρίσω το τοπίο. Προσπαθώ να βάλω τάξη με μια wikipedia μόνο.- #φουστανέλα
Το Wikipedia θα μπορούσε να είναι αρκετό, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν αναρωτιέσαι για την σημασία μιας λέξης, αυτό που βοηθάει περισσότερο είναι το λεξικό. Το τι λέει η δική σου λογική για μια λέξη έχει σημασία μόνο αν ξέρεις πολύ καλά τι αποχρώσεις έχει και γιατί, ώστε να την χρησιμοποιείς κατάλληλα. Η λογική σου σε αυτή την περίπτωση δεν ταυτίζεται με την ερμηνεία που δίνει η γλώσσα μας, και για τα φαινόμενα που περιγράφεις υπάρχουν άλλες λέξεις. Οι λέξεις είναι κώδικας και η σημασία τους προκύπτει από την κοινωνία. Έτσι μια λέξη μπορεί να έχει θετική ή αρνητική χροιά ανάλογα με την εποχή και την ομάδα που τη χρησιμοποιεί. Αν θέλεις να πας ενάντια στο ρεύμα, πρέπει να το ξέρεις, για να μην παρανοηθείς.
Στο λεξικό η πρώτη ερμηνεία της λέξης είναι «η απόλυτη και με πάθος προσήλωση των ατόμων στο έθνος τους, η οποία φτάνει ως την περιφρόνηση και την εχθρότητα προς άλλα έθνη». Αυτή η ερμηνεία είναι απόλυτα αρνητική, εκτός βέβαια κι αν είσαι εθνικιστής με αυτή την έννοια και συμφωνείς με την υπόθεση.
Η δεύτερη ερμηνεία είναι «η άποψη που ενθαρρύνει την έκφραση και την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης• η αφοσίωση των ατόμων στο έθνος στο οποίο ανήκουν, χωρίς όμως καμία διάθεση υποτίμησης ή περιφρόνησης άλλου έθνους• εθνισμός, πατριωτισμός». Αυτή η ερμηνεία είναι λιγότερο επικρατούσα αυτή τη στιγμή, και αν θέλεις να χρησιμοποιείς τη λέξη με αυτόν τον τρόπο, μάλλον θα πρέπει να διευκρινίζεις περισσότερο τα λόγια σου.
Στην τρίτη ερμηνεία αναφέρεται « (ιστ.) η πολιτική άποψη και κίνηση, που εκδηλώθηκε κατά το 19ο κυρίως αι. και αναγνώριζε και αποδεχόταν τις εθνικές διαφορές και ιδιομορφίες ως βάση για τη σύσταση και λειτουργία των πολιτικών κοινοτήτων: Στα τέλη του 19ου αι., το κίνημα του εθνικισμού άρχισε να χάνει το φιλελεύθερο και διεθνιστικό του χαρακτήρα, και να γίνεται συντηρητικότερο, ακόμη και αντιδραστικό». Έτσι καταλαβαίνουμε από πού προέκυψε να είναι αρνητική η χροιά της λέξης αυτής. Συνολικά λοιπόν, αυτή τη στιγμή η λέξη 'εθνικισμός' είναι παραπλήσια με τη λέξη 'σοβινισμός' και όχι με την απλή αφοσίωση στο έθνος.
Μεταξύ άλλων εισάγεις το θέμα της παγκοσμιοποίησης, της εθνικής ταυτότητας, των συνόρων, του μετανάστη, που είναι άλλες λέξεις, άρα άλλες έννοιες με άλλες πιθανές ερμηνείες. Τα θέματα αυτά επικαλύπτονται και το ένα επηρεάζει το άλλο, αλλά δεν ταυτίζονται, με την έννοια ότι δεν υπάρχει μια λέξη που τα περιλαμβάνει. Επίσης, λόγω της τζιζ σημασίας τους, έχουν ξεχειλωθεί πολύ, έχουν χρησιμοποιηθεί με δόλο και έχουν διαστρεβλωθεί πολλάκις στα χέρια επιτήδειων, ανόητων και αφελών. Αν αρχίσεις να διαβάζεις σχετικά, δεν θα σταματήσεις ποτέ. Άλλωστε θα βρεθούν πολλοί που θα αμφισβητήσουν την ερμηνεία των λεξικών και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, αρκεί να μην επιχειρήσουν να επιβάλουν την άποψή τους με το ζόρι.
Προτείνω αυτό εδώ.
________________
7.
Θεωρώ τη φράση "she was asking for it" αναφορικά με θύματα βιασμού που ήταν ντυμένα προκλητικά (ή και όχι) σιχαμερή, καθώς προσπαθεί να αφαιρέσει ευθύνη από τον βιαστή και να την προσθέσει στο θύμα.
Περνώντας όμως προχθές από τα πέριξ της Ομόνοιας με το τάμπλετ στο χέρι, αναρωτήθηκα "μήπως προκαλώ να με ληστέψουν;". Και το έβαλα στην τσέπη. Και φυσικά αν κάποιος με έκλεβε, δε θα είχε λιγότερη ευθύνη επειδή εγώ π.χ. κυκλοφορώ με το χρυσό iphone στο χέρι και κάνω αέρα με ένα μάτσο 500ευρα. Αλλά, αν το έκανα, δεν θα προκαλούσα την τύχη μου;
Κι εσύ λες συχνά ότι τα ρούχα που φοράμε στέλνουν πολλά μηνύματα προς τα έξω. Μήπως λοιπόν μια κοπέλα που ντύνεται πολύ προκλητικά, βάζει τον εαυτό της σε κίνδυνο που θα μπορούσε να αποφύγει; Το ρωτάω γνωρίζοντας ότι η συχνότητα βιασμών δεν έχει σχέση με την εμφάνιση, ούτε καν την ηλικία της γυναίκας. (Όπως και οι ληστείες δεν έχουν σχέση με την εμφάνιση του θύματος).
Αλλά, ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση που μία γυναίκα π.χ. κυκλοφορεί ημίγυμνη βράδυ στην Αγ. Κωνσταντίνου, δεν ισχύει το "πάει γυρεύοντας"; Όχι με την έννοια του "ψάχνεται να την βιάσουν", αλλά με την έννοια του " μα καλά, δεν το ξέρει ότι είναι τρελά επικίνδυνο αυτό που κάνει;"- Κουτός
Η ερώτηση σου, που είμαι σίγουρη ότι είναι εντελώς αθώα, αποδεικνύει πόσο πολύ έχουμε ενσωματώσει τον μισογυνισμό, σε σημείο που μας ρίχνει μπουνιές στο σαγόνι και εμείς νομίζουμε ότι φυσάει δροσερό αεράκι.
Με την ερώτηση σου εξισώνεις ένα γυαλιστερό αντικείμενο με μια γυναίκα.
Η ερώτηση σου δηλώνει ότι όπως ένας άντρας μπορεί να ζηλέψει ένα γυαλιστερό κινητό και να μπει στον πειρασμό να το κλέψει, έτσι ακριβώς, με τον ίδιο τρόπο, μπορεί να δει μια γυναίκα, και να την θεωρήσει με τον ίδιο τρόπο αντικείμενο που είναι εκεί για δική του χρήση, και να το αρπάξει και να το (χρησιμοποιήσει; Κάνει δικό του;) Είναι ένα πράγμα, χωρίς δική του οντότητα, που όσο πιο ελκυστικό (γυαλιστερό, ακριβό, επιθυμητό) είναι, τόσο πιο πολύ δικαιολογείται ο πειρασμός κάποιου να το αρπάξει και να το χρησιμοποιήσει με τον τρόπο που θέλει.
Είναι μια σκέψη τρομαχτική, βίαιη, απάνθρωπη, και απόλυτα κυρίαρχη.
Οι γυναίκες δεν βρίσκονται πάνω στη γη για να προκαλούν ή να ικανοποιούν ή να απωθούν τους άντρες. Η σεξουαλικότητα της γυναίκας δεν είναι για την χρήση των άλλων, δεν υπάρχει για να ικανοποιούνται οι άντρες. Είναι της κάθε γυναίκας, δική της, μέρος του εαυτού της. Οι γυναίκες δεν είναι πράγματα. Οι γυναίκες είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και η ασφάλεια τους στο δρόμο, στην κοινωνική ζωή και παντού, πρέπει να είναι προστατευμένη και αυτονόητη, άσχετα με το πόσο γυαλίζουν στο ημίφως. Οι γυναίκες είναι άνθρωποι, και καθημερινά βλέπουμε ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Δεν αρκεί να μένουμε στις λέξεις και να νομίζουμε ότι κατανοούμε τη σημασία τους, πρέπει κάθε φορά να επανεξετάζουμε τις αντιλήψεις μας για το θέμα, γιατί όσο πιο αυτονόητη η λέξη, τόσο πιο εύκολα κρύβουμε τις ασχήμιες μας κάτω από το χαλί.
ΥΓ. Και για να αφήσουμε τα φιλοσοφικά, μα τον Τουτάτη, τι ερώτηση είναι αυτή; Πώς γίνεται να συζητάμε ήρεμα αν δικαιολογείται η τυφλή βία εναντίον ενός ανθρώπου; Σε αυτό τον κόσμο ζούμε; (Ναι.)
σχόλια