________________
1.

βρε αμπα μου, είμαι 21 και μεγαλώσα θαυμάζοντας την αδερφή μου για το δυναμισμό της σε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Σταδιακά όμως εκείνη ανέπτυξε αυταρχική συμπεριφορά απεναντί μου γεμάτη απαξίωση(δίνει διαταγές λες και είμαι δούλος της, μου κάνει ανακρίσεις, ξεσπάει πάνω μου κ δημιουργεί εντάσεις απο το τιποτα, ψάχνει τα πράγματα μου κτλ) με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να έχουν αντιστραφεί πλήρως τα συναισθήματα μου. Με τα υπόλοιπα αδέρφια μου έχει καλή σχέση( ίσως επειδή είναι μεγαλύτερα της, δε ξέρω) και απο τους γονεις μου έχει σχεδόν πάντα αυτό που θέλει. βρε αμπά, πάντα προσπαθούσα να είμαι "διακριτικός", να πηγαίνω με τα νερά τους κ να έχω τις λιγότερες υλικές απαιτήσεις για να μη δημιουργήσω κανένα εξτρα πρόβλημα στην οικογένεια, τώρα όλοι κάνουν την πάπια και τσαντίζονται οταν εκφράζω παραπονά ή τσακώνομαι μαζί της. Σκέφτομαι πως το καλύτερο είναι να μη ξαναπώ λέξη για το θέμα (αφου δε καταλαβαίνουν) και να σηκωθώ να φύγω μόλις βγάλω χρήματα, μπας και ηρεμήσουν τα νεύρα μου. τι λές, υπάρχει άλλη λύση; τι κάνω λάθος τόσο καιρό;;

ευχαριστώ για τον χρόνο σου

Αν και μας γράφεις πολλές λεπτομέρειες, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα ποιος είχε το σοβαρό πρόβλημα υγείας στην οικογένεια.
Αν το είχε η ίδια η αδερφή σου, τώρα το έχει ξεπεράσει 100%; Είτε ναι, είτε όχι, ίσως αυτό να είναι η πηγή της συμπεριφοράς όλων απέναντί της. Καταλαβαίνεις όμως ότι για την ιστορία έχουμε μόνο την δική σου πλευρά και είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι είναι σφαιρική και αντικειμενική.
Το να βγάλεις δικά σου χρήματα και να γίνεις ανεξάρτητος είναι πολύ σημαντικό, άσχετα από το τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι του. Δηλαδή, αν σε καταλάβαιναν, δεν θα προσπαθούσες να μείνεις μόνος σου; Όταν με το καλό τα καταφέρεις, η απόσταση θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ποιος πραγματικά είναι ο μηχανισμός που κινητοποιεί τις συμπεριφορές όλων.
Οι οικογενειακές σχέσεις είναι πολύ δύσκολες. Τα ξεχωριστά σπίτια βοηθάνε.

________________
2.

Τζόναθαν Κόου - "Το σπίτι του ύπνου":
Το έχεις διαβάσει;

Ναι, είναι από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία. Γενικά είμαι φαν του Τζόναθαν Κόου, όπως και πολλοί άλλοι στην Ελλάδα. Πριν από πολλά χρόνια τον είδα από κοντά σε μια παρουσίαση βιβλίου που έκανε στην Αθήνα και μπορώ να πω ότι από κοντά είναι τόσο συναρπαστικός όσο και στα βιβλία του.

________________
3.

Αγαπητή Α, μπα; αν ήθελες να επενδύσεις 100,000 ευρώ πού θα τα επένδυες;

Αν με «επενδύσεις» εννοείς ότι έχω εξασφαλίσει στέγη και διαβίωση και έχω και αυτά τα λεφτά με περιθώριο να λιγοστέψουν ή και να τα χάσω – γιατί αυτό είναι η επένδυση - τότε θα τα επένδυα σε έργα τέχνης. Μάλλον πίνακες, για να τους έχω μέσα στο σπίτι και να τους χαίρομαι.

________________
4.

Αγαπητή Α,μπά, δεν θέλω να μεταναστεύσω αλλά η κατάσταση εδώ στην Ελλάδα έχει γίνει αφόρητη.
Το παλεύω όσο μπορώ και αυτή τη στιγμή ευτυχώς δουλεύω κάπου (πόσοι βρίσκονται σε χειρότερη θέση...). Η ανασφάλεια όμως της εργασίας, οι κακές συνθήκες και μισθοί και αυτά που βλέπεις καθημερινά να γίνονται δίπλα σου στον "παραγωγικό ιστό" της χώρας έχει τρομερή ψυχολογική επίπτωση πάνω μου.
Τα βράδια ξυπνάω κάθε δεύτερη μέρα με εφιάλτες που προκαλεί η παντελής έλλειψη προοπτικής και το ότι δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου ούτε για ένα τρίμηνο. Απόφοιτος πολυτεχνείου είμαι, μόλις πέρασα τα 30. Μέχρι τώρα είχα αποφασίσει (με βάση το λίγο που έχω καταφέρει να γνωρίσω τον εαυτό μου) ότι μια ζωή στην Ελλάδα κοντά στην οικογένεια μου και φίλους απλά κοντά στα όρια της επιβίωσης θα με ευχαριστεί περισσότερο (ή με φοβίζει λιγότερο) από μια μοναχική ζωή έξω με καλύτερο μισθό.
Αλλά να μην μπορούμε ούτε την επιβίωση να ονειρευτούμε ρε Α-μπά? Γιατί ρε γαμώτο? Και μεγαλώνουμε και νιώθω ότι απλά είμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο που ξεκλέβουμε κάποιους μήνες (όσοι είμαστε τυχεροί).
Και στο τέλος θα έχουν κλείσει οι πόρτες και για εξωτερικό με την αναποφασιστικότητα μας.
Η ερώτηση μου είναι πώς ένιωθες όσο ήσουν Ελλάδα (αν είχες προλάβει χρόνια της κρίσης) και πώς νομίζεις ότι θα ένιωθες εάν ήσουν τώρα εδώ? (ελπίζω να μην χρειαστεί)

Ναι, έζησα την Ελλάδα της κρίσης, και αφού είσαι του πολυτεχνείου θα ξέρεις ότι εμείς την καταλάβαμε την κρίση δύο χρόνια πριν τους υπόλοιπους.
Αν ήμουν εκεί κατά 90% πιστεύω ότι θα ήμουν άνεργη. Δεν ξέρω τι θα έκανα. Θα άλλαζα δουλειά; Ίσως. Εσύ τώρα έχεις, και ξέρω ότι δεν μπορείς να προβλέψεις ούτε την επόμενη εβδομάδα, αλλά έχεις δουλειά.
Έχεις πάρει την απόφασή σου, είναι πολύ σεβαστή. Θα έχεις τους κοντινούς σου ανθρώπους κοντά παίρνοντας το ρίσκο της μόνιμης ανασφάλειας, που κανείς δεν ξέρει πότε θα λήξει – και αν θα λήξει. Πρέπει να το έχεις αυτό πάντα στο νου σου, και ειδικά όταν δυσκολεύουν τα πράγματα. Τις σκοτεινές ώρες μπορείς να συναντάς τους φίλους σου και τους συγγενείς σου για να τους πεις τις ανησυχίες σου. Γι' αυτό μένεις στην Ελλάδα – πρόσεξε να μην το ξεχάσεις και κοίταξε να το εκμεταλλεύεσαι με την παραμικρή ευκαιρία.
Πρόσεχε: πάρε απόφαση ότι πήρες μια απόφαση. Μην πεις μετά από χρόνια «τι θα γινόταν αν». Δε θα μάθεις ποτέ τι θα γινόταν αν, και πρέπει να είσαι εντάξει μ' αυτό – μπορεί αν έφευγες τα πράγματα να γινόταν πολύ χειρότερα. Κανόνισε μέσα σου να είσαι εντάξει με την απόφαση σου και μην χρησιμοποιήσεις το «αν» στο μέλλον για να δικαιολογήσεις οτιδήποτε.

________________
5.

Γεια σου Αμπούλα μου.
Είχε να μου μιλήσει 4 μήνες. Από τη στιγμή που βρήκε καινούργια κοπέλα μου στέλνει μηνύματα για να μου πει για μια ταινία που είδε και του άρεσε, να δει τί κάνω και άλλες μπούρδες. Τον ρώτησα γιατί τώρα μου μιλάει και απάντησε ότι δεν ξέρει. Να συμπληρώσω ότι εγώ (προφανώς για ασχολούμαι) τον θέλω. Επίσης μας χωρίζουν γύρω στα 3.000 χλμ.
Ευχαριστώ (και ελπίζω μέχρι να απαντήσεις να έχω καταφέρει να μην με νοιάζει πια)

Ελπίζω να έχεις καταφέρει να μη σε νοιάζει πια. Είναι μακριά, είναι δεσμευμένος, και αυτή η απόσταση ασφάλειας είναι που τον κάνει να σε προσεγγίζει. Ξέρει ότι είναι χαμηλού ρίσκου επικοινωνία. Δεν ρώτησες κάτι, ήθελες απλώς να αναφέρεις το πρόβλημα. Μην τον διευκολύνεις στο χαμηλό ρίσκο που παίρνει. Αν θέλει κάτι, να πάρει και την ευθύνη.

________________
6.

Αγαπητή Α,μπα,

Είχα δύο μεγάλες σχέσεις- μία 10 ετών και μία 3 ετών - που έχουν τελειώσει πιά και οι δύο.
Βλεποντας την εικόνα τωρα απο μακριά, βλέπω οτι δεν έκανα καμία διαφορά στη ζωή τους. Αυτοί έκαναν στη δική μου, αλλα εγώ δεν έκανα στη δική τους. Χωρίζοντας απο μένα και οι δύο εκαναν σοβαρές σχέσεις ενώ στην δική μου περίπτωση και στην αρχή της κάθε μιάς, έλαβα δηλώσες απο την άλλη πλευρά του τύπου "δεν είμαι για σοβαρή σχέση αυτόν τον καιρό, πάμε να περάσουμε καλά και βλέπουμε, τί ωραία που περνάμε- κρίμα να βάζουμε ταμπέλες, κτλ".

Καί απο τους δύο.
Κανένα θέμα ως εδω, καμία σχέση δεν ξεκινάει σαν σχέση ζωής, πρώτα ξεκινάει και μετά βλεπουμε, οκ, οκ,οκ.
Και στις δύο περιπτώσεις, τα πράγματα πήγαν καλα, δεν λέω και καλά περάσαμε και ζήσαμε ευτυχισμένοι όλοι, αλλά η αρχική δήλωση είχε ήδη γίνει και δεν πάρθηκε ποτέ πίσω και σε καμία δεν ένοιωθα σαν το κορίτσι κάποιου - νομίζω οτι ένιωθα περισσότερο σαν μια καλή φίλη τους. Τους έχω ακόμα φίλους και τους δύο.

Νιώθω οτι ούτε εμπνέω αλλα ούτε έχω την ικανότητα να κάνω το γύρισμα απο "φιλική σχέση με σεξ" σε κανονική σχέση.

Πρίν απο 3 μήνες γνωρισα ενα παιδί και τα βρήκαμε και μάντεψε τι μου δήλωσε.. :)

Το λέει στο κούτελό μου οτι δεν είμαι υλικό για σοβαρή ρομαντική σχέση?

Γιατί Α,μπα? τι κάνω λάθος?

Πριν πω οτιδήποτε, πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα να μην κάνεις απολύτως τίποτα λάθος. Τρεις άντρες δεν είναι μεγάλο δείγμα και το «δεν θέλω σχέση αυτό τον καιρό» είναι σαν το κέτσαπ πάνω στις πατάτες. Έχεις ακούσει ποτέ κανέναν να λέει «είμαι για σοβαρή σχέση αυτόν τον καιρό;» Αυτό είναι σαν το ξίδι στις πατάτες. Και πώς ξέρεις τι είπαν και οι δύο στις νυν, όταν τις γνώρισαν; Εγώ λέω ότι είπαν «μόλις χώρισα, δεν είμαι για σοβαρή σχέση.»
Και τώρα στα συγκεκριμένα. Αν κατάλαβα καλά, είχες σχέση δέκα χρόνια (!) και αναρωτιέσαι αν είσαι υλικό για σοβαρή ρομαντική σχέση; Τι σημασία έχει τι δήλωσε αυτός πριν από 13 χρόνια; ήσασταν 10 χρόνια μαζί – πραγματικά λες να μην επηρέασες καθόλου τη ζωή σου; Μετά από τόσο καιρό θα την είχες επηρεάσει ακόμη κι αν ήσουν γάτα. (Ειδικά αν ήσουν γάτα. Κακό παράδειγμα η γάτα. Αν ήσουν χρυσόψαρο, αλλά δεν ζουν τόσο πολύ. Τέλος πάντων κατάλαβες).
Με πείθεις κάπως επειδή λες ότι δεν ένιωσες το κορίτσι τους. Σε πιστεύω. Δεν ξέρω κατά πόσο ευθύνεσαι όμως, αλήθεια. Αν εσύ θέλεις να είσαι το κορίτσι κάποιου και το ξέρεις ότι το θέλεις και είσαι έτοιμη να το κάνεις πραγματικότητα, τότε δυστυχώς η δουλειά είναι μισοτελειωμένη – πρέπει να το θέλει και ο άλλος.
Με προβληματίζει μόνο το ότι έχεις φίλους και τους δυο. Με προβληματίζει που δεν κατηγορείς κανέναν για τίποτα. Με προβληματίζει που δεν αναφέρεις ποιος άφησε ποιον και που δεν υπάρχει ένταση στα λόγια σου. Όλα τόσο καλά πήγαν; Δεν μπορεί. Ίσως εκεί να υπάρχει υλικό που μπορεί να αναπτυχθεί. Για ψάξε μέσα σου. Μήπως προσπαθείς τόσο πολύ να ευχαριστήσεις τους άλλους, που δεν προσπαθούν να ευχαριστήσουν αυτοί εσένα;

________________
7.

Είμαι η κοπέλα της σημερινής ερώτησης 12. Η απάντηση σου όντως με έκανε να σκεφτώ πολλά πράγματα, άσε με όμως να επαναδιατυπώσω γιατί μάλλον παρεξηγήθηκα κι από εσένα και από όσους σχολίασαν. Ούτε ήταν "φλούφλης που δε μου άρεσε και με έπεισε με προσπάθεια", ούτε δεδομένο τον είχα, ούτε ένιωθα καλύτερη από αυτόν, ούτε όφειλε να με θέλει για πάντα. Αντιθέτως ευχαριστούσα το σύμπαν που γνώρισα έναν τέτοιο άνθρωπο. Το point μου πάντως ήταν πως για πρώτη φορά ήμουν με κάποιον που με ήθελε αρκετά για να προσπαθήσει τόσο, αντί να καίγομαι για κάποιον που δεν ψήνεται και τόσο. Κατα τα άλλα μου άρεσε και εμένα από την αρχή - από εμφάνιση, από μυαλό, από χαρακτήρα, τα πάντα. Όταν λέω καλό παιδί, δεν εννοώ ότι έτρεχε από πίσω μου. Εννοώ πως πραγματικά είναι από τους καλύτερους χαρακτήρες που έχω συναντήσει ποτέ και συνεχίζω να το πιστεύω.

Η ερώτηση μου κατά βάθος ήταν πώς να αμυνθείς, αφού εν τέλει όποιον κι αν ερωτευτείς, πάντα μπορεί να σε βαρεθεί. Η απάντηση σου με κάλυψε. Και τα καλά παιδιά βαριούνται.

Η ζωή συνεχίζεται, έχουμε δρόμο μπροστά μας.

Καληνύχτα Α,μπα μου και ευχαριστώ ειλικρινά που μας ανοίγεις τα μάτια, ακόμα κι αν μιλάς σκληρά. Σε φιλώ ξανά!

Πράγματι, η ζωή συνεχίζεται. Μερικές φορές μιλάω σκληρά γιατί πρέπει να καλύψω πολύ χρόνο. Για να πω τα ίδια από κοντά θα χρειαζόμουν ένα μήνα, οπότε προσπαθώ να καταργήσω τα ορεκτικά για να φτάσουμε στο κυρίως πιάτο πριν βαρυστομαχιάσουμε.
Η απάντηση εξακολουθεί να είναι η ίδια: δεν υπάρχει εγγύηση. Αυτός που θα σε κυνηγήσει δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο και δεν είναι υποχρεωμένος να τηρήσει όρους. Να προσέχετε διπλά αυτούς που κυνηγάνε επίμονα: φαίνεται ρομαντικό, αλλά πολύ συχνά πρόκειται για σπόρτσμεν που το κάνουν σα να κάνουν άσκηση και η προσπάθεια τους απορροφά τόσο ώστε ξεχνούν να ασχοληθούν με το αν πραγματικά υπάρχει ταίριασμα.

________________
8.

Γεια σου Α, μπα! Ψιλοκλισέ το θεματάκι μου, αλλά θα τολμήσω να ζητήσω τη γνώμη σου. Η ερώτηση είναι: όταν κάποιος δηλώνει υπέρμαχος της ευθείας προσέγγισης τύπου "αγόρι γουστάρει κορίτσι (και αντίστροφα), το λέει και ή που θα πάνε όλα καλά, ή που θα πάνε κατά διαόλου, αλλά τουλάχιστον γλιτώνεις την αγωνία", σημαίνει ότι ανα πάσα στιγμή τηρεί ευλαβικά αυτό το μοτίβο?
Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης είναι: είμαστε φίλοι, εκτιμούμε το μυαλό ο ένας του άλλου, γελάμε, επικοινωνούμε τελοσπάντων σε μεγάλο βαθμό. Εκείνος πριν το καλοκαίρι χώρισε από μακροχρόνια σχέση και έκτοτε έχει προλάβει να κάνει κάμποσα one night stand, να ερωτευτεί πλατωνικά, να φάει χυλόπιτα και τα one night stand συνεχίζονται. Παρόλο που συχνά -στο πλαίσιο της πλάκας- εκφράζεται με άκρως κολακευτικά σχόλια για μέρη του σώματός μου και για το σεξαπίλ μου γενικά, αποφεύγει να με καλέσει σπίτι του - βγαίνουμε πάντα εκτός και πάντα με παρέα. Παίζει να του αρέσω αλλά να μη θέλει να με μεταχειριστεί σαν κάτι προσωρινό, ή να πάρω την απλούστερη εκδοχή "απλά δε σε γουστάρει"?

Το κλισέ στο θέμα σου είναι άλλο από αυτό που ρωτάς. Το κλισέ είναι ότι ο κόσμος άλλα λέει και άλλα κάνει. Το κλισέ είναι ότι κανείς δεν κάνει practice αυτό που κάνει preach, εκτός από τον Dave Gahan ίσως, ή όποιος έγραψε τους εκείνους τους στίχους.
Μην ακούς τα λόγια. Τα λόγια είναι αέρας. Τα λόγια είναι εύκολα. Και ο δικός σου είναι τόσο κλασικό παράδειγμα του άλλα λέει – άλλα κάνει.
Οι πράξεις του, που είναι οι μόνες που έχουν σημασία, ερμηνεύονται θαυμάσια με την απλούστερη εκδοχή του "δεν σε γουστάρει τόσο ώστε να μπλέξει το ευχάριστο και ανώδυνο φλερτ με κάτι παραπάνω, ειδικά όσο έχει πολλά άλλα ενδιαφέροντα, δηλαδή one night stand".

________________
9.

Τι γνώμη έχεις για τη Νατάσα Θεοδωρίδου; Γενικά, και για τον άνθρωπο και για την τραγουδίστρια. Πώς την 'κόβεις';

Πλάκα κάνεις.

________________
10.

****ΕΠΕΙΓΟΝ*****

αναρωτιόμουν αν το'χεις δει...

Πιαιδά, δείτε το οπωσδήποτε.

________________
11.

Αγαπητή Α, μπα,
τι πιστεύεις ή έχεις παρατηρήσει για τους ανθρώπους που αδιαφορούν ή φοβούνται τα ζώα; ή για αυτούς που ασχολούνται μαζί τους για μεγάλο κομμάτι της μέρας τους;
(ρωτώ κυρίως για ανθρώπους της πόλης)

Για αυτούς που αδιαφορούν ή φοβούνται πιστεύω ότι είναι ζήτημα έλλειψης εξοικείωσης, έλλειψης καλλιέργειας και ζήτημα ανατροφής. Για αυτούς που ασχολούνται πολύ δεν είχα γνώμη μέχρι που είδα από κοντά την υστερία των Αμερικανών με τα σκυλιά τους. Υστερία. Φαντάζομαι ότι κι αυτό ζήτημα ανατροφής είναι, με την έννοια ότι πιάνω στον αέρα την πεποίθηση ότι όσο πιο πολύ αγαπάς το σκυλί σου, τόσο πιο ευαίσθητη ψυχούλα έχεις. Η υστερία με τον σκύλο είναι διαβατήριο για το κλαμπ των πονόψυχων.

________________
12.

Αμπα,
εσύ μας κρατάς τόσο καλή παρέα, εμείς σου κρατάμε?

Πάρα πολύ καλή, μα τον Τουτάτη. Κάθε μέρα ανοίγω όλο χαρά τη φόρμα για να διαβάσω τις νέες ερωτήσεις και αν δεν έχει πολλές στενοχωριέμαι. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω τα σχόλια, πιο πολύ από το να απαντάω στις ερωτήσεις. Δεν σας κρύβω ότι με μερικά μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και σκέφτομαι «ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ» αλλά συνήθως συμπληρώνουν, σχολιάζουν εύστοχα και δίνουν καινούριες οπτικές. Σα να έχει σχηματιστεί ένα παρεάκι που συναντιέται καθημερινά για καφέ και αναλύει χίλια δυο. Σας ευχαριστώ όλους, μερικούς νιώθω σα να σας ξέρω. Αν σας γνωρίσω όλους ποτέ από κοντά, νομίζω ότι θα έχουμε ήδη καλύψει την άχαρη περίοδο του small talk. Θα πάρω ένα πεντάλιτρο Hendricks να το πιούμε στο Central Park. Επιτρέπεται άραγε το αλκοόλ στο πάρκο; Σίγουρα όχι. Καλά, θα το βάλουμε σε πλαστικά ποτηράκια. Φέρτε μόνο σαντουιτσάκια με αγγούρι και ωραία πατατάκια, από τα καλά ε, όχι αυτά που είναι λύσσα στο αλάτι.