__________________
1.
Α, μπα, εμπλεξα.
Φετος γυριζω σπιτι απο τη δουλεια γυρω στις τρεις, κι ο αντρας μου το ιδιο. Χρειαζομουν καποιο προσωπο για να παιρνει τα παιδια μου απο το σχολειο, να τους βαζει να τρωνε και, ει δυνατον, να επιβλεπει το διαβασμα τους μεχρι να επιστρεψω(κατι λιγοτερο απο τρεις ωρες την ημερα). Το προτεινα στη μητερα ενος συμμαθητη του μεγαλου μου γιου, την οποια γνωριζω ηδη τρια χρονια, την θεωρω αξιοπιστο και σοβαρο ανθρωπο και ηθελα και να την βοηθησω οικονομικα γιατι ξερω οτι τα βγαζει περα δυσκολα. Την τιμη που ζητουσε την καθορισε η ιδια και συμφωνησα. Να μην τα πολυλογω, εμω συνεργαζομαστε χωρις προβληματα απο το Σεπτεμβριο, πριν δεκα μερες ο αντρας μου μου ειπε πως του ελειπε ενα σημαντικο ποσο απο τα χρηματα που φυλαει στο σπιτι. Εχθες που τα ξαμα μετρησαμε, ελειπαν αλλα 200 €. Και ερωτω, τι κανω; Αν τη διωξω, δεν εχω κανεναν να με βοηθησει αμεσα με τα παιδια. Θελω να βαλω καμερα για να βεβαιωθω και να το ξεκαθαρισω, αλλα δε θελω να την εξουθενωσω κι ολας, ξερω οτι περναει δυσκολα και τη λυπαμαι. Απο τη αλλη, λιγο λιγο, χαθηκε απο το σπιτι σχεδον ενα χιλιαρικο. Ασε που με σκοτωνει να τη βλεπω καθε μερα και να παιζω θεατρο, αισθανομαι πολυ κοροιδο γιατι τη εχω στηριξει με καθε τροπο, με τροφιμα κλπ, σχεδον καθημερινα. Παρακαλω λοιπον κι εσενα και τους φιλους σχολιαστες να μου δωσετε τη γνωμη σας, μπς και βγαλω καμια ακρη. Ευχαριστω.
Αργήσατε να αντιδράσετε. Σιγουρευτείτε ότι αυτή ευθύνεται για τα ποσά που λείπουν, και παράλληλα ψάξτε αντικαταστάτη. Αν ισχύουν οι υποψίες σας, κόψτε επαφές. Αν θέλεις να εξηγήσεις το γιατί είναι δικό σου θέμα.
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με το «δεν θέλω να την εξουθενώσω κι όλας». Δεν καταλαβαίνω με ποιον τρόπο δικαιολογείς μέσα σου το γεγονός ότι σας κλέβει, αν σας κλέβει, ώστε να φτάνεις στο σημείο να έχεις και τύψεις, σα να φταις κι από πάνω. Αισθάνεσαι τύψεις που είσαι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από αυτή, και νιώθεις ότι πρέπει να το πληρώσεις; Αν είναι έτσι, πιστεύεις ότι εσύ είσαι δικαιολογημένη αν κλέψεις λεφτά από το σπίτι κάποιου που είναι πιο πλούσιος από σένα;
__________________
2.
Πόσο οπισθοδρομική είμαι που δεν έχω facebook; Εντάξει, αναγνωρίζω τα καλά του, ξέρω ότι βολεύει σε πολλά, και λόγω των πρόσφατων συζητήσεων στο αμπα περί γνωριμιών μέσω fb ένιωσα λίγο κάπως. Δε φτιάχνω όμως, όχι γιατί είμαι καμιά υπεράνω σνομπαρία- μπορεί και να είμαι, πες μου τη γνώμη σου- αλλά ειλικρινά, θεωρώ ότι είναι συν τοις άλλοις ένα μέσο αυτοπροβολής, και αυτό το σιχαίνομαι! Το σιχαίνομαι, μου προκαλεί απέχθεια, δε μπορώ να το βλέπω στους ανθρώπους. Δε μπορώ να σκεφτώ ένα λόγο να ανεβάσεις φωτό σου ή να κάνεις check-in ή να ανεβάσεις status από το "θέλω να με δείτε/σχολιάσετε/προσέξετε/ασχοληθείτε με την πάρτη μου". Δε μ΄ αρέσει που το κάνουν οι φίλοι μου, μου τη σπάει να είμαστε έξω και να σταματάμε τη συζήτηση περιμένοντας εκατό χρόνια για να κάνουν check-in, γιατί; Για να δουν όλοι πόσο γαμάτα περνάμε... Και να μπορούσα να τ' αποφύγω όλα αυτά επιλέγοντας να μην ανεβάζω φωτογραφίες μου; Εδώ δε σέβονται τώρα οι φίλοι μου ότι δε θέλω να με ανεβάζουν, θα το σεβαστούν όταν θα έχω προφίλ; Είμαι πολύ παρανοϊκή και από άλλη εποχή; Πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για εκσυγχρονισμό από το 1 ως το 10; Βάρα, αντέχω... Είσαι ημίθεα. Α, και απάντα σε περισσότερες ερωτήσεις, κάποτε γιατί ήταν 12; Έχουμε πάθει στέρηση..- θεότητα
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να χρησιμοποιήσεις το facebook. Τόσο πολλοί, όσοι είναι οι άνθρωποι. Δε σε αναγκάζει το facebook να αναφέρεις χαρτί και καλαμάρι πού είσαι και με ποιον είσαι. Δε σε αναγκάζει το facebook να παριστάνεις ότι περνάς πάντα τέλεια. Ο κόσμος το κάνει επειδή θέλει να το κάνει. Υπάρχουν ρυθμίσεις για να μην μπορούν άλλοι να σε αναφέρουν ή να δημοσιοποιούν το πού είσαι, και μάλλον δεν μπορούν σε φωτογραφίσουν με το ζόρι. Πέρα από όλα αυτά όμως, δεν χρειάζεται να ανοίξεις προφίλ. Πραγματικά δεν χάνεις κάτι σπουδαίο. Ό,τι μπορείς να κάνεις με το facebook, μπορείς να το κάνεις και χωρίς αυτό.
__________________
3.
ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΑΡΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΤΟ facebook. ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ...ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙ ΛΕΩ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΚΑΝ. ΣΤΗ ΑΡΧΗ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΘΙΣΜΟΣ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΟΜΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΥΠΟΠΤΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ...ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ, ΑΛΛΑΞΕ ΚΩΔΙΚΟΥΣ, ΤΟ ΤΗΛ. ΔΕΝ ΕΜΕΝΕ ΠΟΤΕ ΑΝΕΠΙΤΗΡΗΤΟ...ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΒΡΗΚΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΜΑ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ, ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΗΝ "ΕΠΕΦΤΕ" ΚΑΝΟΝΙΚΑ...ΚΙ ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΑΦΩΝΗ! ΕΓΩ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΑΡΑΧΤΟΣ ΜΗΝΕΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΓΚΟΜΕΝΙΖΕΙ!!! Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΑΘΩΟΣ...ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ...ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ ΤΕΛΙΚΑ...ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ? ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΣΧΕΔΟΝ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΥΜΕ...ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΑΣ ΚΥΡΙΩΣ! ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΑΜΟ?
Ο γάμος σας είναι διασωληνωμένος. Η σωστή ερώτηση είναι «θα είναι λάθος από μέρος μου να τον βγάλω από την πρίζα;»
Η απάντηση εξαρτάται από τους λόγους που σας έφτασαν μέχρι εκεί, για τα συναισθήματα σας, για την κοινή σας ιστορία, από τις προθέσεις που έχετε τώρα, από τις προσδοκίες που έχετε για το μέλλον. Δεν συγκατοικείτε για χάρη του παιδιού σας, όμως. Αν θέλετε να κάνετε κάτι για χάρη του, πρέπει να ματώσετε και να μιλήσετε γι' αυτό που συμβαίνει. Σκοπεύετε να περάσετε αμίλητοι το υπόλοιπο της ζωής σας; Ή νομίζετε ότι αν μεγαλώσει το παιδί, θα είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσετε αυτό που έχετε τώρα μπροστά σας;
__________________
4.
Αγαπημένη Α, μπα καλημέρα ! Είναι η δεύτερη φορά που σου γράφω , το θέμα μου ήταν οι σχέσεις με τους πρώην ....μου είχες απαντήσει 29/2/2016 . Διάβασα με πολύ προσοχή την απάντηση σου και οχι δεν είναι δική μου επιλογή να μην περνάμε τις γιορτές μαζι...Επειδή λοιπόν με έχει ταρακουνήσει πολύ το θέμα αποφάσισα και πήγα σε μια ψυχολόγο. Η γνώμη της είναι οτι ο καλός μου έχει εγκλωβισμένα συναισθήματα για την πρώην του , επειδή εκείνη έφυγε και εκείνος απλα το δέχτηκε. Ακόμα νιώθει οτι εκει είναι η οικογένεια του και απο εμένα αυτό που θέλει είναι μητρική φροντίδα. Αναλύσαμε πολύ επίσης το μοντέλο της οικογένειας μου πώς μεγάλωσα πρότυπο γονιών και όλα....κατάλαβα γιατί μένω στη σχέση αυτή και όλα τα γιατί τελοσπάντων που εδώ και 6 συναπτά έτη δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Και έρχομαι στο τωρινό μου πρόβλημα. Τα κατάλαβα όλα αλλά δεν βρίσκω το κουράγιο να το τελειώσω....η ψυχ μου είπε ολα θέλουν το χρόνο τους αλλα νιώθω χαζή ανίσχυρη και μειωμένη προς τον εαυτό μου που δεν βρίσκω τη δύναμη να πω αυτό το ρημαδιασμένο άντε γεια !!!!! Αυτά ....σε φιλώ
Ελενα
Ευχαριστούμε πολύ που μας έγραψες τη συνέχεια της ιστορίας. Η Ψυχ τα λέει πολύ καλά, όλα θέλουν τον χρόνο τους. Θα τα καταφέρεις. Είναι διαδικαστικό πια, την δύσκολη δουλειά την έχεις κάνει ήδη. Δεν είσαι χαζή, ούτε ανίσχυρη. Δεν μπορείς να φτάσεις από το ένα σημείο στο άλλο χωρίς να περάσεις από τα ενδιάμεσα. Μην αφήσεις την ψυχολόγο, έχεις κάνει τεράστια άλματα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα τρώω νομίζω ότι στις γυναίκες δεν πρέπει να υπάρχει πιο αποτυχημένος άντρας από εμένα. Ότι και να κάνω τρώω συνεχώς χυλόπιτες από οποιοδήποτε τύπου και ηλικίας γυναίκα. Φαντάσου ότι στα 26 μου αριθμώ περισσότερες από 80 χυλόπιτες. Ότι και αν κάνω η κατάληξη είναι πάντα η ίδια, δηλαδή η απόρριψη. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω εκτός και αν αυτό που περνάω είναι σημάδι για να γίνω μοναχός. Τέλος να σου πω πως για όλη αυτή την κατάσταση πιστεύω πως οφείλετε κάποια κατάρα ή κάτι τέτοιο γιατί δεν είμαι κανα τέρας εμφανίσιμος μπορώ να πω ότι είμαι. – Κώστας
Κώστα, αυτό το 80 δεν μπορεί να αξιολογηθεί από μόνο του. Αν έχεις κάνει 298 προσπάθειες και είχες 80 χυλόπιτες, είσαι κάπως τσαχπίνης. Αν έχεις κάνει 80 προσπάθειες και ήταν όλες χυλόπιτες, είναι διαφορετικά τα πράγματα – ίσως.
Φανερά, κάτι κάνεις λάθος. Επειδή αναφέρεις αριθμό, κι επειδή λες ότι τρως χυλόπιτες «από οποιοδήποτε τύπου και ηλικίας γυναίκα» ίσως αυτό σημαίνει ότι αυτό που σε νοιάζει είναι να μην φας χυλόπιτα, και όχι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου. Μοιάζει σα να βλέπεις όλες τις γυναίκες ίδιες, και αυτό που τις διαφοροποιεί είναι το «ναι» ή το «όχι» στην προσέγγισή σου. Δεν μου φαίνεται καν δυνατό να σου έχουν αρέσει στα 26 ογδόντα γυναίκες. Τι καρδιά αγκινάρα είναι τούτη;
Κώστα. Σκέψου ποιος είσαι. Τι σου αρέσει, και τι δεν σου αρέσει. Μετά, βρες γυναίκες φίλες. Γυναίκες που θέλουν να περνούν χρόνο μαζί σου, που σε συμπαθούν και τις συμπαθείς. Επειδή λένε αστεία, επειδή έχετε κοινά γούστα. Όταν φτάσεις εκεί, στείλε κι άλλο μήνυμα.
__________________
6.
Αγαπητη Α,μπα.
Νιώθω τεράστια απόγνωση...δεν ξέρω τι να κάνω. Η αδερφή μου εχει πάθει καποιου είδους κατάθλιψη εδώ και 1 χρόνο και αρνείται σθεναρά να την αντιμετωπίσει με κάποιου είδους ψυχιατρική βοήθεια. Φωνάζει και εκνευρίζεται αφάνταστα όταν ο πατέρας μου προσπαθεί να κάνει κουβέντα για αυτό. Εγω του είπα να πάει ο ιδιος σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο για να ρωτήσει τι μπορεί ο ίδιος να κάνει ώστε να την ωθήσει στην σωστή αντιμετώπιση. Ειμαι 17μιση και έχω επίσης μια σχέση δυο χρόνων με εναν φίλο μου...βασικά ποτέ δεν είμασταν ουσιαστικά φιλοι, από την αρχή πλανόταν πάντα η ερωτική διαθεση στον αέρα,τελος πάντων....μου αρέσει πάρα πολύ αυτός ο άνθρωπος και εχουμε πολλή καλή χημεία. Το θέμα είναι οτι κρατάω την σχέση αυτη κρυφή απο τους δικούς μου γιατί δυστυχως η μητέρα πίστευει οτι η κοπέλα πρέπει να εχει ερωτική επαφή και διαθεση για σχέση μόνο όταν παντρευτεί κατι που φυσικά ειναι αδιανόητο...αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τους λέω πολλά ψέματα οσον αφορά το πού πηγαίνω και με ποιόν βγαίνω. Θέλω μια μέρα να μιλησω με τη μητέρα μου για αυτό το θέμα αλλά ξέρω ότι θα γίνει τρελός χαμός στο σπίτι και μπορεί να πέσει ακόμα και ξύλο. Ο πατέρας μου γενικά επειδη δεν θελει να δημιουργούνται εντάσεις μένει αμετοχος και ουδέτερος..κατι που τον κατηγορώ (από μέσα μου). Επίσης πιστεύω ότι ενας τετοιος τσακωμος δεν ξερω πού θα οδηγούσε εμένα και τη σχέση με το αγόρι μου, τη σχέση με την μητερα μου και πιστευω οτι οι φωνες και οι τσακωμοί θα χειροτερευαν τον ψυχισμό της αδερφής μου. Τι πιστεύεις οτι είναι πιο θεμιτό να κάνω; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Αν αισθάνεσαι ότι κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα, να μην της μιλήσεις. Όταν τίθεται τέτοιο θέμα δεν ευθύνεσαι εσύ που λες ψέματα, ευθύνονται αυτοί που σε αναγκάζουν να λες ψέματα για να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις είναι να πάρεις τηλέφωνο στην γραμμή υποστήριξης παιδιών, στο 116.111 για να μιλήσεις με ανθρώπους που καταλαβαίνουν, για να σε καθοδηγήσουν και να σου εξηγήσουν αναλυτικά ότι αυτό που προέχει, πάνω από όλα, είναι η ασφάλεια σου.
__________________
7.
Αγαπημένη α-μπα σε διαβάζω ανελλιπώς και απόψε έχω ανάγκη μια ματιά σαν τη δική σου. Έχω φτάσει σε μια κατάσταση που δεν ξέρω πια τι να κάνω. Έχω 3 παιδιά 2 κορίτσια κι ένα αγόρι . Το μικρό κορίτσι πάει σχολείο ακόμα και τα άλλα 2 είναι πλέον ενήλικες, Από τον πατέρα τους χώρισα πριν 4 χρόνια, ήταν ένας πολύ κακός γάμος μια σχέση κακοποιητική σωματικά και ψυχικά και τα 2 μεγαλύτερα παιδιά το βίωσαν όλο αυτό με το χειρότερο τρόπο. Άργησα πολύ να βρω το κουράγιο να φύγω δυσκολεύομαι ακόμα να μιλάω για το τι ακριβώς έζησα και τους πραγματικούς λόγους που χώρισα, οι πιο πολλοί νομίζουν πως ήταν οι άλλες γυναίκες που είχε αυτός. Η αλήθεια είναι όμως πως φοβόμουν για πολύ καιρό. Έχω καταφέρει πλέον να σταθώ στα πόδια μου και προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου με αισιοδοξία. Επίσης είμαι φεμινίστρια και φυσικά επειδή βίωσα την κακοποίηση έχω ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα και προσπαθώ να μιλάω για αυτό, με δειλά βήματα είναι η αλήθεια. Εκείνο που φοβάμαι όμως είναι πως οι συνέπειες θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή με τη μορφή του γιου μου, που έχει γίνει ακριβώς σαν τον πατέρα του. Υπήρξε θύμα και ο ίδιος όμως τελικά ακολουθεί το παράδειγμα και κάποιες νουθεσίες που γινόντουασν απο τον πατέρα του και τη γιαγιά του πίσω από την πλάτη μου, τύπου εσύ είσαι άντρας κλπ. Όπως ήταν φυσικό οι προσπάθειες μου να του εξηγήσω κάποια πράγματα έπεφταν και πέφτουν στο κενό. Παλιότερα είχα κάνει 2 προσπάθειες να τον καθοδηγήσω να ζητήσει βοήθεια από ψυχολόγο. Η μια όταν ήμουν ακόμα παντρεμένη κανόνισα να δούμε μαζί με τον πατέρα του κάποια σαν οικογενειακή σύμβουλο αλλά δεν συνεργάστηκε κανείς του. Πιο μετά του πρότεινα να πάει μόνος του για να διαχειριστεί το θυμό του αλλά πήγε μόνο 2 φορές. Πλέον δεν αναγνωρίζει καν το πρόβλημα και όχι μόνο αυτό αλλά συχνά γίνεται απειλητικός και σήμερα βίαιος προς τη μεγάλη αδερφή του. Να προσθέσω πως μένει μόνος του και θεωρεί πως δεν τον θέλουμε ενώ δεν είναι έτσι όπως πολλές φορές του έχω εξηγήσει. Όμως δεν μπορώ να τον δέχομαι εδώ να χτυπάει και να εκφοβίζει τις αδερφές του. Είχε απειλήσει κι άλλες φορές με εμένα να μπαίνω μπροστά αλλά σήμερα έκανε πράξεις. Η πρώτη μου κίνηση είναι να μην τον ξαναδεχτώ εδώ , του είπα πως δεν ανέχομαι τη συμπεριφορά του και φυσικά πρέπει να προστατέψω τα άλλα μου παιδιά. Όμως βρε α-μπα μου πονάω που δεν μπορώ να κάνω κάτι, τον πατέρα του τον χώρισα εκείνον πως θα τον βγάλω από τη ζωή μου? Πάντα θα ανησυχώ για το τι κάνει και που θα τον οδηγήσει η συμπεριφορά του. Από την άλλη δεν υπάρχει επικοινωνία στο θέμα και δεν μπορώ να υφιστάμεθα άλλη κακοποίηση. Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα και να αδιαφορήσω , δεν μπορώ και να τον βοηθήσω αφού δεν με αφήνει. Επιπλέον φοβάμαι για όλες μας. Και συν τοις άλλοις με πιάνει απελπισία πως δεν θα βγω ποτέ από αυτό τον κύκλο της βίας, πως ποτέ δεν θα γίνει η ζωή μου κανονική γιατί είναι παιδί μου, πως να το ξεγράψω? Δεν μιλάω γι αυτό όπως δεν μιλούσα και για τον πατέρα τους παλιότερα, προσπαθώ να ζούμε, να ζω φυσιολογικά. Νιώθω όμως σαν να έχω σκαρφαλώσει το πηγάδι κι εκεί που βγαίνω έξω κάποιος να μου τραβάει το πόδι. Τι να κάνω? Να συμπληρώσω πως ο πρώην δεν ασχολείται με το θέμα καθόλου, φρόντισε να τον απομακρύνει γιατί του δημιουργούσε προβλήματα και να το αφήσει όλο επάνω μου. Επιπλέον υποψιάζομαι κάποια κληρονομικότητα γιατί πολλοί άντρες στην οικογένεια του είχαν θέματα κυρίως περιστατικών ανεξέλεγκτου θυμού (που φυσικά τα έμαθα πολύ αργότερα), υπάρχει τέτοια περίπτωση? Υ. Γ. Συγνώμη για το σεντόνι.
Ίσως το ξέρεις και δεν το έχεις σκεφτεί, αλλά αν δεν το ξέρεις, πάρε τηλέφωνο στο 15900, στη γραμμή για κακοποίηση γυναικών. Είναι πολύπλοκο το θέμα γιατί πρόκειται για το γιο σου, ωστόσο, πολύ δυστυχώς, δεν είναι καθόλου σπάνιο αυτό που ζεις, όπως δεν είναι καθόλου σπάνια η κακοποίηση μέσα στην οικογένεια, γενικότερα. Στενοχωριέμαι πολύ γιατί νομίζω, όπως διαβάζω αυτά που γράφεις, ότι θα έπρεπε να ντρέπεσαι γι'αυτό που σου συνέβη, γι'αυτό που σου συμβαίνει. Ότι δεν συμβαίνει στις 'καλές' ή στις 'ικανές' ή στις 'δυνατές' γυναίκες. Η βία αυτού του είδους δεν ξεχωρίζει ούτε ηλικία, ούτε οικονομική κατάσταση, ούτε μορφωτικό επίπεδο. Έχεις κάνει τεράστια, αξιοσέβαστη προσπάθεια μόνη σου, αλλά είναι απολύτως απαραίτητο να φροντίσεις την ψυχική σου υγεία. Την δική σου, όχι του γιου σου, ή των υπόλοιπων παιδιών. Αν δεν είσαι εσύ σε σταθερό έδαφος, αν δεν επεξεργαστείς όλα όσα έχουν συμβεί, δεν μπορείς να βοηθήσεις άλλον. Έχεις προτείνει πολλές φορές σε άλλους να πάνε σε ψυχολόγο και ψυχίατρο (ορθώς) και από την αφοσίωση σου ξέχασες να κοιτάξεις και μέσα σου. Τώρα σου το λέω εγώ: πήγαινε να μιλήσεις για όλα αυτά σε κάποιον που ξέρει. Θα καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις, όταν καταλάβεις τι έχει συμβεί.
Κλείδωσε την πόρτα και κράτησε τα παιδιά σου ασφαλή. Πάρε τηλέφωνο στη γραμμή βοήθειας. Ψάξε ψυχολόγο για τον εαυτό σου. Ψάξε για ομάδες γυναικών με ανάλογες εμπειρίες. Δεν είσαι η μόνη, και δεν είσαι μόνη σου.
σχόλια