Στο σημερινό ‘Α μπα’: σχετικά με τα social media

Στο σημερινό ‘Α μπα’: σχετικά με τα social media Facebook Twitter
6
Λόγω της Χριστουγεννιάτικης άδειας, το σημερινό Α,μπα μεταδίδεται σε επανάληψη.
Η πρώτη δημοσίευση των ερωταπαντήσεων αυτών έγινε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο! (Τα σχόλια διατηρούνται αυτούσια - Αλλάξατε γνώμη σε κάτι από τότε;)

===

Αγαπητή Α μπα, ήθελα να σε ρωτήσω υπάρχουν φορές που σε ενοχλεί και σένα η απίστευτη αυτοαναφορικότητα στα σόσιαλ; Καλά το ότι κατ'εξοχην τα σοσιαλ βασιζονται στην ικανοποίηση του εγώ και στην αποδοχή των άλλων είναι γνωστό. Εγω μιλω για περιπτωσεις οπου ανθρωποι που γενικα εκτιμαμε ποσταρουν διαρκως το τι έκαναν οι ιδιοι. π.χ. συγγραφεις που μας βομβαρδιζουν με πληροφοριες για τα βιβλια τους ή ανθρωποι που περηφανευονται για τις δουλειες τους. Εγω εκανα αυτο, εγω εγραψα αυτο, δειτε την άποψη μου γι' αυτο. Και δεν μιλω μονο για ανθρωπους που παράγουν κάτι, ακομα και οταν γονεις ανεβαζουν φωτο των παιδιων τους, αισθανομαι σαν να το κανουν για τα λαικς και μου προκαλει αμηχανια. Δηλαδη την ιδια αμηχανια που θα μου προκαλουσε αν καποιος που γνωριζα πρωτη φορα σε μια παρεα αρχιζε να μου κοκορευεται για ο, τι κανει, οτιδηποτε κι αν ειναι αυτο. Μεχρι ενος σημειου το καταλαβαινω, ειναι ενας ευκολος τροπος να αυτοδιαφημιστεις αλλα μηπως εχει τα αντιθετα αποτελεσματα; Δεν βγαζω την ουρα μου απεξω, το εχω κανει κι εγω καποιες φορες για να προβαλω τη δουλεια μου αλλα παντα ενιωθα αβολα, το εκανα οσο πιο διακριτικα γινοταν (χωρις κανενα σχολιο, με ενα απλο λινκ) και με τη σκέψη πως μπορει να το παρει κανεις... Ενω αντιθετα πολυ ευκολα μπορω να ποσταρω τη δουλεια αλλου ακομα και ανθρώπων που κατα μια εννοια δρουμε σε ανταγωνιστικα περιβάλλοντα. Φταιει αυτη η ξαφνικη ψευτικη οικειοτητα που προκαλουν τα σοσιαλ κι εχουμε χασει την μπαλα; Ή μπορει να ειναι και δειγμα δικης μου χαμηλης αυτοεκτιμησης; Θα ηθελα τη γνωμη σου. Σ ευχαριστω.

Δεν είναι κάπως άχρηστο να συζητάμε τα επίπεδα αυτοαναφορικότητας στα social media, εργαλεία που λειτουργούν αποκλειστικά με την αυτοαναφορικότητα; Πριν εμφανιστούν, για να μιλήσει κάποιος για τον εαυτό του, έπρεπε να είναι ανάμεσα σε ανθρώπους, και έστω κάποιος από αυτούς να του απευθύνει το λόγο. Τώρα αυτό έχει αντικατασταθεί από τη μηχανή. Δεν χρειάζεται να μας ρωτήσει κάποιος τι κάνουμε, τι σκεφτόμαστε, τι τρώμε, με ποιον είμαστε. Αυτός ο κάποιος είναι το facebook, το twitter, όλα τα social media, που είναι πάντα πρόθυμα, πάντα περίεργα να ακούσουν, σα να είμαστε οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον πλανήτη. Τα επίπεδα αυτοαναφορικότητας είναι τερματισμένα από τις εργοστασιακές ήδη ρυθμίσεις. Κάθε τι που κάνουμε εκεί μέσα, αυτοαναφοριικό είναι. Κανείς δεν μας ρώτησε να γράψουμε τη γνώμη μας, αλλά τη γράφουμε, πεταγόμαστε ξαφνικά σε μια δήλωση κάποιου και σχολιάζουμε. Κανείς δεν μας ρώτησε με ποιον είμαστε, αλλά το λέμε. Κανείς δεν μας ζήτησε να πούμε τι διαβάζουμε τώρα, αλλά το αναφέρουμε, και κάνουμε και μια λογοτεχνική κριτική στο πόδι. Έχει πολλή σημασία αν κάνεις ένα από αυτά, ή αν διαφημίζεις τη δουλειά σου; Όποτε βρίσκεσαι εκεί μέσα, βρίσκεσαι στον ωκεανό της αυτοαναφορικότητας. Η παρουσία σου είναι συμμετοχή. Άλλοι είναι πιο αδιάφοροι, άλλοι είναι πιο επιθετικοί, άλλοι είναι μόνο θεατές, ο καθένας σύμφωνα με το χαρακτήρα του, αλλά το μέσο είναι αυτό που είναι. Αν νιώθεις αμηχανία, ένας τρόπος μόνο υπάρχει: να απέχεις. Έχω διαβάσει πάρα πολλές φορές, υπερβολικά πολλές φορές, σχόλια και αναλύσεις για αυτό το θέμα, πλέον νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να γραφτεί. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί αυτή η συζήτηση γίνεται πάντα σα να είναι δεδομένο ότι η συμμετοχή στα social media είναι αυτονόητη, για να μην πω υποχρεωτική.

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
Ας πούμε ότι τα σόσιαλ μέντια και ειδικά το φουμπού είναι ένα χωρίο στο οποίο εσύ επιλέγεις τους πολίτες. Συμμετέχεις και παρακολουθείς τις εξελίξεις των κοντινών σου, συγγενών σου. Το ίδιο κάνουν και αυτοί αν ενδιαφέρονται φυσικά. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο εύκολο να είσαι ξενιτεμένος και να παρακολουθείς αγαπημένα πρόσωπα στην καθημερινότητα χωρίς να τηλεφωνείς κάθε τρεις και λίγο. Όπως σε κάθε χωριό θα υπάρχουν βέβαια και οι κουτσομπόλοι που παρακολουθούν τους γείτονες πίσω από την κουρτίνα. Το ίδιο συμβαίνει και στο καφενείο με τον πωρωμένο φωνακλά που θέλει να επιβάλει την γνώμη του σε όλα τα θέματα γιατί είναι γαμάτος.Πάντως για μένα είναι γελοίοι αυτοί που κράζουν τα σόσιαλ μέντια, για επικινδυνότητα και κάνουν κατήχηση χωρίς να αντιλαμβάνονται, πως το γουγλ και τα κούκεις συλλέγουν ίσως και περισσότερα στοιχεία για τον κάθε χρήστη. Πόσοι είναι αυτοί που επιλέγουν μια άλλη εναλακτική μηχανή αναζήτησης εκτός από το γουγλ;Τέλος όλοι είμαστε ατέντιον χουρ, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, επειδή το έχουμε ανάγκη. Ανήκει στις μεγαλύτερες πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου το να έχουμε ανάγκη έναν μάρτυρα που επιβεβαιώνει αυτά που κάνουμε, ακόμα και για ασήμαντα πράγματα.
Λίγο σαν κλάψα μου κάνει η σημερινή ερώτηση. Κλάψα του τύπου: "κι εγώ ποστάρω στο facebook αλλά κανείς δεν μου δίνει σημασίαααα μπου χου χου"! Και αυτή την κλάψα ποτέ δεν θα την καταλάβω. Περιμένεις να σου δώσουν περισσότερη προσοχή από όση σου δίνουν? Γι' αυτό προσπαθείς να υποβαθμίσεις την σημασία των social media και να πείσεις και άλλους γι' αυτό?Τα social media είναι αυτά που είναι και όποιος τα χρησιμοποιεί συμμετέχει όσο όλοι. Όπως και με την TV, που αν δεν σου αρέσει κάτι αλλάζεις κανάλι (ή την κλείνεις), έτσι και με τα social. Αν δεν σου αρέσει η φάση απλώς διαγράφεις τους λογαριασμούς σου και φεύγεις. Δεν υπάρχει λόγος να ασχολείσαι άλλο.Και θα συμφωνήσω απόλυτα με την Μύγα. Υπάρχει μια αμεσότητα στην επικοινωνία που δεν υπήρχε ποτέ άλλοτε, χάρη στα social. Από το πιο extreme - την άμεση επικοινωνία πχ. με τον αγαπημένο σου συγγραφέα - μέχρι το πιο trivial - την άμεση εξυπηρέτηση σε μια συναλλαγή πχ. με ένα κατάστημα ή μια τράπεζα! Επιπλέον δεν βλέπω γιατί να είναι κατακριτέα η εύκολη προβολή της δουλειάς κάποιου? Πολλές επιχειρήσεις θα ήταν στην αφάνεια αν δεν ξόδευαν εκατομμύρια στην διαφήμιση. Ενώ τώρα αυτό δεν είναι απολύτως απαραίτητο.Πάντως εμένα οι θεατές είναι αυτοί που με εκνευρίζουν περισσότερο. Αυτοί που έχουν accounts μόνο για να βλέπουν τι κάνουν οι άλλοι σιωπηλά. Είναι σαν να καραδοκεί κάποιος μόνιμα πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου, περιμένοντας για το επόμενο κουτσομπολιό. Δεν μου αρέσει και όταν αντιληφθώ ότι το κάνει κάποιος "φίλος" μου, τον διαγράφω αμέσως.
Συμφωνώ πως αυτοί που έχουν λογαριασμό μόνο για να βλέπουν είναι οι πιο εκνευριστικοί. Πολλοί δε το καυχιούνται κιόλας "εγώ δεν ποστάρω τίποτα" με ύφος αγνότητας και σεμνότητας και όταν ρώτησα "τότε γιατί έχεις λογαριασμό? Έχεις σκεφτεί πως ήταν όλοι σαν κι εσένα δεν θα είχε τίποτα βέβαια να δεις ούτε εσύ" σε κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό.Κάντε μας τη χάρη και κλείστε τους λογαριασμούς σας αντί να παρακολουθείτε τα πάντα σαν κουτσομπόλες.
Προσφατα ειχα αυτην ακριβως τη συζητηση / διαφωνία με ένα φιλο μου, που ενοχλείται παρα πολυ απο τις συνεχείς αναρτήσεις ενος κοινού μας γνωστου σχετικά με τη δουλειά του και τα επαγγελματικα τουυ επιτεύγματα. Ο άνθρωπος αυτος ειναι απο τους καλυτερους στον τομέα του και έχει πράγματι καταφερει εντυπωσιακά πραγματα, αλλα ακόμη κι αν δεν ηταν έτσι, για ποιο λογο να σε ενοχλεί τοσο γ αυτο-προβολή του; Ναι, ο ιδιος βλεπει το φεισμπουκ σαν ενα μεσο διαφήμισης της δουλειας του, και καλά κανει. Άλλοι το βλεπουμε σαν ενα χωρο για να δείξουμε τη φατσα μας, τους φιλους μας, το μεσημεριανό μας, τα ταξιδια μας. Επίσης, μπορεις να εχεις φιλο οποιον θελεις, να κανεις follow και unfollow όποιον θελεις, επομένως επιλέγεις τι θελεις να βλεπεις στην αρχική σου σελίδα. Κατα τα αλλα, ειναι ενας χώρος που κατα 99% προοριζεται για την αυτοπροβολή τη δικια μας και των άλλων, καθως και για κουτσομπολιό. Οχι πως δε χρησιμοποιειται για επικοινωνια ή ενημερωση, αλλα με εκνευριζει ο κοσμος που σοκαρεται τόσο απο το τι ανεβαίνει στο φεισμπουκ, λες και κατέβηκαν απο αλλο πλανήτη.
Εγώ πάντως ακολουθώ προσωπικότητες στα social για να διαβάζω τις απόψεις τους. Και χαίρομαι γιατί τέτοια αμεσότητα δεν θα μπορούσα να έχω στο παρελθόν. Επίσης όσον αφορά τα social για δουλειά (βλ linkedin ή και facebook που χρησιμοποιούν μερικοί), αν δεν διαφημίσεις τη δουλειά σου όσο καλύτερα μπορείς μόνος σου, πώς περιμένεις να σου δώσει σημασία ο κόσμος; Η διακριτικότητα στον κόσμο των social media απλά σε ρίχνει στην αφάνεια.