6.1.2016 | 01:59
05.01.2016
Τα χείλη του είναι αυτά που κλειδώνουν πλανω στα δικά μου.Τόσο απαλά με ακούμπησαν.Τρεμμάμενα στην αρχή, φοβισμένα μήπως δεν βρούν τα δικά μου.αλλά τα δικά μου ήταν διψασμένα.Μία αναθεμματισμένη δίψα που μόνο το φιλί σου μπορεί να τη γιατρέψει.Γιατί φοβάσαι τόσο γλυκιέ μου?Έλα μαζί μου, μην φοβάσαι.Μου λείπεις, κανένας δεν με γεμίζει όπως εσύ.Εσύ με όλα σου τα ελαττώματα, την αναποφασιστικότητα σου, την κυκλοθυμία σου.Μου λείπουν οι στιγμές που είμασταν μόναχα ο έννας για τον άλλον, ούτε υποχρεώσεις, ούτε απόσταση.Σε θέλω, στο είπα και χθές.Τα τριφτά σου τσιγάρα, τόσο λεπτά όπως τα κάνεις..Τα χρυσά σου μαλλιά, τα γυαλιά σου, οι χαζοί μας εγωισμοί."Το θυμάμαι αυτό", είπες όταν με φίλησες..Και εγώ το θυμάμαι Κωσταντίνε.. "I miss the hungry yearsThe once upon a timeThe lovely long agoWe didn't have a dimeThose days of me and youWe lost along the way"Μ.