ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας θα ήθελα να την γνώμη σας σε αυτό το θέμα. Είμαι 23 το αγόρι μου 25 είμαστε ένα χρόνο μαζί το τελευταίο καιρό δεν έχουμε πολύ χρόνο στο να βλεπόμαστε λόγο δουλειάς και προβλήματα στην οικογένεια και επίσης αυτό εχει ως αποτέλεσμα να μην έχουμε και χώρο μιας και εγώ μένω με τους γονείς μου και έχω και αλλά δυο αδέρφια και εκείνος μόνος του αλλά το τελευταίο καιρό φιλοξενεί την μητέρα του που δεν έχουν καλές σχέσεις . Από αυτά εμείς βλεπόμαστε για λίγο μερικές φορές έρχεται κάτω από το σπίτι να με δει έστω για 5 λεπτά με αποτέλεσμα τους τελευταίους μήνες να μην έχουμε ερωτικες επαφές μόνο κάποια “ παιχνίδια ” που μπορεί να κάνουμε όταν Αράζουμε κάπου με το αμάξι . Όλο αυτό μας έχει κουράσει αλλά μου είχε πει και εκείνος που ο χρόνος του είναι λιγότερος ότι « αν βρω περισσότερο χρόνο θα είμαστε καλύτερα όπως στην αρχή » και το εκτίμησα αυτό γιατί όντως ενδιαφέρεται και νιώθουμε και οι δυο ακόμα το ίδιο αλλά αυτό μας κάνει να τσακωνόμαστε για λόγους όχι και τόσο σημαντικούς με την έννοια ότι οι τσακωμοί είναι λόγο του χώρου του χρόνου που δεν έχουμε και εκεί μπαίνουν αμφιβολίες και το αγόρι μπαίνει στην διαδικασία να μην αναγνωρίζει πάντα ότι φταίμε και οι δυο για αυτό αλλά σε στιγμές εντάσεις τα ρίχνει πάνω μου όπως ένα παράδειγμα χθεσινό που θα σας δώσω για να καταλάβετε . Μου είχε πει πει ότι αν σχολάσει νωρίς θα έρθει να με πάρει να παμε να πιούμε κάτι αν δεν προλάβουμε τα μαγαζιά θα αράξουμε κάπου οι δυο μας εν τέλη σχόλασε αργά και κοντά 1 παρά ήρθε από κάτω να με δει μόνο εγώ εκείνη την μέρα έλειπαν όλοι από το σπίτι μου αλλά επειδή τον είδα κουρασμένο και ότι ήρθε μόνο για ένα φιλί περάσανε 4 λεπτά και δεν ανέφερα ότι πάνω είμαι μόνη και νευρίασε και άρχισε να λέει ότι καθόμαστε σαν τα 15χρονα κάτω από το σπίτι και λίγο είχες κενό το σπίτι και δεν είπες κάτι και έλεγε ότι τον κοροϊδεύω και ότι αν ήθελα να κάτσουμε σε σπίτι οι δυο μας έστω για λίγο θα το έλεγα ακόμα και αν δεν μπορουσαμε να κάνουμε τίποτα και τα έριξε όλα πάνω μου δεν άκουγε τίποτα ήταν εριστικός και δεν μιλούσε εγώ του εξηγούσα ότι δεν είσαι καν 5 λεπτά εδώ δεν πρόλαβα να σε χαιρετήσω και αμέσως ξεκίνησες να βγάζεις συμπεράσματα και να μου μιλάς έτσι που εγώ κάθε φορά αντί να πω όχι στο να έρθει από κάτω για λίγο κατεβαίνω και με έχουν μάθει όλοι πλέον ότι βλέπω το αγόρι μου τόσο χρόνων παιδιά από κοντά και του είπα να λογικευτεί γιατί δεν θα ήταν ωραίο να λέω και εγώ οτι με κοροϊδεύει και γιατί δεν πάμε στο δικό του σπίτι που είναι μόνο η μητέρα του ( να προσθέσω ότι ούτε εκείνος αλλά ούτε εγώ έχουμε γνωρίσει τους γονείς του καθενός γιατί δεν προλαβαίνουμε οι δυο μας να βγούμε καλά καλά αλλά προσπαθώ να μην το δικαιολογώ αυτό ) του εξήγησα επίσης ότι δεν ξέρεις σε κάθε σπίτι το γίνεται και από την στιγμή που δεν έχουμε ανοιχτή και στα οικογενειακά μας είναι δύσκολο να καταλάβεις αλλά δεν δέχομαι να είσαι έτσι μαζί μου γιατί εγω καιρό τώρα προσπαθώ να έχω κενό το σπίτι αλλά με το χρόνο σου είναι δύσκολο να ξέρω σίγουρα ποτέ θα λείπουν και οι άλλοι αλλά από ότι φαίνεται αυτό δεν το καταλαβαίνει . Δεν ξέρω πως να του το εξηγήσω ενώ τα έχουμε πει πολλές φορές τσακωνόμαστε συνέχεια και πάντα νιώθει οτι φταίω εγώ του στέλνω μηνύματα να τα διαβάσει να καταλάβει και να μου μιλήσει μετά και του το λέω με τρόπο απόλυτο και εγώ να καταλάβει δηλαδή τι του εξηγώ και να μην τα ρίχνει πάνω μου αλλιώς ποιος ο λόγος να συνεχίσουμε έτσι και πάντα μου λέει ότι καταλαβαίνει είμασταν καλά 2 βδομαδες τώρα χθες πάλι τα ίδια δεν ξέρω πλέον πως να του μιλήσω για να καταλάβει και να σταματήσει να λέει ότι εγώ φταίω για όλα να του στείλω μήνυμα να πω αυτά που θέλω να το πω από κοντά αλλά με την δουλειά θα κάνω δυο μέρες σίγουρα να τον δω να γίνω γλυκιά και να κανονίσω κάτι για εμάς να έρθουμε ξανά πιο κοντά γιατί με το χρόνο δεν κάνουμε κάτι και λογικό να υπάρχουν νεύρα και να το πω τότε . Δεν ξέρω αλήθεια είμαι πολύ πιεσμένη και νευριάζω αλλά και στεναχωριέμαι που είναι απόλυτος και δεν καταλαβαίνει . Δεν ξέρω τι να κάνω παρότι είναι έτσι εγώ θέλω να συνεχίσουμε μπορεί να μην έχουμε χρόνο χώρο και είναι πολύ μεγάλο θέμα γιατί σαν ζευγάρι δεν κάνουμε τίποτα και κάνω υπομονή αλλά δεν δέχομαι να τα ρίχνει πάνω μου και να νιώθει έτσι να μην καταλαβαίνει τι εξηγώ . Πως θα σύ περιφερόσασταν εσείς στην εσυ μου ; Να του μιλήσω και να του πω κατάλαβε αυτό αλλιώς τέλος η είναι και αυτός λάθος τρόπος ; Σαν χαρακτήρες είμαστε λίγο ίδιοι και οι δυο έχουμε εγωισμό είμαστε απόλυτοι αλλά εγώ το πότε είμαι λάθος το καταλαβαίνω και το παραδέχομαι εκείνος όχι . Θα ήθελα πολύ την γνωμη σας .