ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

περίπου που έχω να σε δω απλά..όχι βέβαια να σε αγγαλιάσω σφιχτά (ξέρεις , just for the record, με κανέναν δεν το ξαναεπιχείρησα) ή να σε φιλήσω από αυτό πάνε αιώνες..Καμιά φορά ο πόνος που έπνιξα όταν μου έπεσε το τηλέφωνο τότε, πριν από εκατονταετίες ,γυρνά καμιά φορά σαν να θέλει να με βασανίσει όπως θα μου άξιζε..αλλά δεν τον αφήνω όπως &τότε , ούτε & εσένα σε είχα αφήσει γενικότερα..ίσως γιατί πίστευα ότι αυτό το βασανιστικό συναίσθημα δεν ταίριαζε σε εμάς , σε εσένα, σε εμένα. Θέλω να γελάς , θέλω να γελάω , να σαι χαρουμενος & για μένα το αυτό..αλλά να πού & πού & σε σημαντικές φάσεις της ζωής μου περνάς από το μυαλό μου ..& μετά τυχαίνει να μαθαίνω τα νέα σου & πάντα να σε αποχαιρετώ με ένα λουλούδι & ένα ανέκδοτο..θυμάσαι?-πάντα παραξενευόμουν με τα πράγματα που κρατούσες στη μνήμη σου..τώρα που μεγάλωσα & εγώ σου μοιάζω περισσότερο-θυμάμαι περισσότερο- & πάντα θα σε αγαπώ περισσότερο..όπως λέει & η Άλκηστη που νομίζω ότι σου άρεσε : με καθρέφτη γυαλί στο βλέμμα σάγαπούσα πολύ εδώ είναι το θέμα.. υγ: το ότι σε σκέφτηκα απόψε δεν έχει λογική, αγάπη έχει & αν δεν το αποβάλλω & πάλι σύντομα θα χω & ντράβαλα. Αυτά.-