ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω να σε δω ενα χρονο ακριβως.περυσι σαν σημερα συναντηθηκαμε για τελευταια φορα.μου εχεις λειψει τοσο!δεν εχει περασει μερα που να μη σε σκεφτω.ακομα σ'αγαπαω και ποναω.εξαφανιστηκα και εσυ απορησες γιατι ειχες μαθει να ειμαι παντα εκει,παντα δευτερη.ειναι στιγμες που νιωθω οτι σε εκεινο το ξεσπασμα μου ηταν καποια αλλη οχι εγω,μαλλον λειτουργησε η λογικη εστω και λιγο.ομως ολα αυτα που ζησαμε και μοιραστηκαμε πρωτα σαν φιλοι και μετα σαν εραστες υπαρχουν στην καρδια και στο μυαλο μου και δε σβηνουν.και ξερω πως αν σε εβλεπα μπροστα μου αυτη τη στιγμη θα ετρεχα να σε αγκαλιασω,να σε φιλησω δε θα με κραταγε ο εγωισμος μου.νιωθω να πνιγομαι και οταν ολοι με ρωτανε τι εχεις λεω "τιποτα".εσυ που ησουν τα παντα μου εγινες ενα τιποτα.ειρωνικο ε;!για σενα οπως φανηκε μαλλον δεν ημουν και κατι.αν καποιος εχει περασει κατι παρομοιο να μου πει τι να κανω για να το ξεπερασω.ευχαριστω