ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα να γραψω καιρο.Νομιζω εναμιση μηνα.Καθε χρονια αυτη η μερα αδιανοητα δυσκολη..Στη μερα που ξημερωνει η μαμα μου θα ειχε γενεθλια.Θα ειχε..Δεν εχει πια.Και ετσι πλεον παω εκει που ειναι τα τελευταια 4 χρονια καθομαι με ενα λουλουδι και ενα τσιγαρο και λεω απο μεσα μου χρονια πολλα..και μετα αυτοματα σκεφτομαι ποια πολλα χρονια...;δεν υπαρχουν αλλα χρονια πια..Καθομαι εκει με το τσιγαρο μου και σκεφτομαι ολες εκεινες τις φορες που μου ζηταγε να την αγκαλιασω και εγω ελεγα ασε μας ρε μανα..Με ρωταγε αν την αγαπω και εγω δεν απανταγα καν σαν μαλακισμενο.Βλεπεις ειχαμε μαθει σαν παιδια και εξακολουθουμε να μην δειχνουμε το οτιδηποτε απο οτι νιωθουμε.κ εγω η χειροτερη απο τα αδερφια μου.1 Ιουλιου και καθε χρονιά τετοια μερα σκιζεται η καρδια μου οπως την 1 μερα που την χασαμε.Δεν ξερω ποια μερα ποναει πιο πολυ αυτη η των χριστουγεννων..Αυτο που ξερω ομως και εμαθα ειναι πως αν η καρδια σκιστει απο εναν τετοιο πονο δεν φτιαχνεται ποτε.παντα θα αιμοραγει κυριολεκτικα..Πουθενα τιποτα και κανείς δεν μπορει να στην φτιαξει..Καληνυχτα σε ολους..