ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να ταξιδέψω μακριά από εδώ.Εδώ που η ζωή,γίνεται νεκροκρέβατοκάτω από το χαρακτηριστικό λευκό, ψυχρό φως μιας λάμπας led.Όσα δεν είπα,Όσα δεν έκανα,Κι όσα σφαλίζω εντός μου,με πόνο καθημερινά παλεύω να τα κρατήσω εκεί. Όμως το σώμα μου πολλά ακόμα δεν χωρά,κι έτσι που εναποτίθενται το ένα πάνω στο άλλο ενώνονται και σκαλίζουν ρημάζοντας τα τοιχώματα να βγουν.ΦοβάμαιΚλείνω τα μάτια πιο δυνατάκαι οι ήχοι γύρω μου πια μοιάζουν με παφλασμούς κυμάτων και σύρσιμο χαλικιών εμπρός και πίσω.Τα κύματα ολοένα και δυναμώνουν.Θέλουν να με φτάσουν και αφρίζουν μανιασμένα από το κακό τους. Τα βλέπω.Πλησιάζουν το ένα πίσω από το άλλο σαν ντόμινο.Ενώνονται και δημιουργούν ένα κύμα που ξεπερνά κάθε λογικήσε μέγεθος και σε μένος.Πριν καν προλάβει να με φτάσει ανοίγω τα μάτιατα έντρομα και κόκκινα απ' το κλάμα.Κοιτάζω γύρω με χαμένο βλέμμα.Τι θα γινόταν αν τα μάτια μου δεν κατάφερνα να ανοίξω..?