14.8.2014 | 02:46
1408
Τέτοια μέρα,το 2006, ερωτεύτηκα. Πολύ. Έναν άνθρωπο που με τράβηξε σα μαγνήτης, και με μαγεψε χωρίς να πει λέξη. Και ας ήμουν μικρούλα ακόμα.Κι δεν έγινε ποτέ τίποτα, μεγάλωνε κι εκείνος, μεγάλωνα κι εγώ, ποτέ όμως δεν τον ξέχασα εντελώς, κι ας μου άρεσε άλλος, κι ας τον έβλεπα δυο- τρεις φορές το χρόνο, κι ας μη μου έδινε ή του έδινα σημασία.Σήμερα,8 χρόνια μετά...παλεύω με πολλά, και αναρωτιέμαι αν ποτέ θα επανακτήσω τη χιλιοταλαιπωρημένη ψυχική και σωματική μου υγεία, αν θα τα καταφέρω στις σπουδές, στις φιλίες ή με την οικογένειά μου. Κι ακόμα μικρούλα είμαι. Και...εκείνος θα υπάρχει πάντα στην άκρη του μυαλού μου, κι ας σκέφτομαι άλλους, κι ας κάνω να του μιλήσω ένα εξάμηνο.Γιατί...κι αν δεν πιστεύω στα καρμικά και στη μοίρα, ξέρω πλέον ότι το σύμπαν μας το φυλάει γι'αργότερα. Και θα ζήσω όμορφα μέχρι τότε.Καλή συνέχεια στη ζωή σου αστεράκι και θα ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή.