ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από χτες τα μεσάνυχτα ξεκίνησε η γενική απεργία στην Ισπανία και στην Πορτογαλία. Αυτή η απεργία δεν είναι μια οποιαδήποτε απεργία, είναι η πρώτη ευρωπαϊκή απεργία που δυστυχώς από την ελληνική πλευρά αποφασίστηκε σαν στάση εργασίας κι όχι σαν κανονική απεργία.Οι Ισπανοί λοιπόν -που έχουν κάνει μόλις 8 γενικές απεργίες από το 1975 και μετά- από τα μεσάνυχτα βρίσκονται στους δρόμους, όχι μόνο της Μαδρίτης αλλά και άλλων πόλεων, μπροστά στα εργοστάσια, ακόμα και καταλήψεις θεάτρων από ηθοποιούς έχουν ξεκινήσει! Αρκετοί πολίτες -ακόμα κι εκτός συνδικάτων- ενημερώναν όλη τη προήγουμενη εβδομάδα τον κόσμο, τους καταστηματάρχες και άλλους εργαζόμενους για την απεργία και η συμμετοχή φαίνεται ήδη να είναι πολύ μεγάλη. Για όσους -για οποιοδήποτε λόγο- δεν μπορούν να την ακολουθήσουν τους προτείνεται να φορέσουν μια πορτοκαλί κορδέλα την ώρα της εργασίας τους. Δεν μαζεύονται απλώς μπροστά στην δική τους βουλή για να φωνάξουν κάποια συνθήματα πίσω από ένα πανό μέχρι να διαλυθούν από τα δακρυγόνα ή τα μπάχαλα. Βρίσκονται σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, μπροστά σε σημαντικά σημεία (εργοστάσια κλπ) χωρίς κομματικές σημαίες. Και χωρίς να τονίζουν τις όποιες διαφορές τους. Αυτά δεν τα λέω σε καμία περίπτωση για να μειώσω τους έλληνες εργαζόμενους που συμμετέχουν τόσα χρόνια σε απεργίες και πορείες αλλά κυρίως για την οργάνωση των απεργιών στην Ελλάδα και την στάση των εργαζομένων μεταξύ τους (δημόσιου, ιδιωτικού τομέα)Κάποια στιγμή ίσως καταλάβουμε κι εμείς (αν και με τόσα που μας συμβαίνουν τόσο καιρό είναι ίσως ήδη λίγο αργά) ότι αυτό που μετράει δεν είναι πόσες απεργίες, διαμαρτυρίες, πορείες κάνεις αλλά με τι τρόπο τις οργανώνεις και πόση αλληλεγγύη υπάρχει τελικά ανάμεσα στους ανθρώπους που -σε άλλους λίγοτερο σε άλλους περισσότερο- τους επιβάλλονται τα ίδια δυσάρεστα μέτρα στην εργασία και την ζωή τους.