ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Ειμαι φοιτητρια στο πρωτο ετος. Και συνηθισμενο για αλλους και ασυνηθιστο για αλλους δεν εχω κανει ακομα τιποτα. Ουτε εχω κανει σχεση, ουτε φαση, ουτε φιλι. Και δε νομιζω να αρεσα ποτε σε καποιο αγορι, τουλάχιστον ετσι μου φαινοταν. Ενταξει προσπαθω οσο γινεται να μην το σκέφτομαι και να μην με απασχολει ,αλλα μετα από καποια στιγμη το σκέφτομαι συνεχεια. Δε ξερω τι φταιει. Δεν είμαι και πανεμορφη αλλα σε σχεση με καποιες άλλες που κυκλοφορουν ισως είμαι καλυτερη. Εχω κανει και αλλαγες στον εαυτο μου(π.χ. εβαψα τα μαλλια, προσεχω το ντύσιμο μου και την εμφανιση μου κλπ) αλλα τιποτα. Εχω κανει πολλες φορες αυτή τη συζητηση με την μαμα μου και με τις φιλες μου και με καποιους φιλους αγορια αλλα μου λενε συνεχεια τα ιδια και τα ιδια, Ότι δηλαδή πρεπει να περιμενεις, ισως δεν είναι η ωρα σου ακομα, πρεπει να εχεις αυτοπεποιθηση και τετοια. Νομιζω πως δεν με καταλαβαινουν ωρες ωρες. Και απλα δε μπορω να σταματήσω να συγκρινω τον εαυτο μου με τις φιλες μου. Και μετα από καποια στιγμη αισθάνομαι την πιεση επειδή ολες μου οι φιλες εχουν κανει κατι και εχω μεινει μονο εγω που δεν εχω κανει. Αυτή η ελλειψη αυτοπεποιηθησης φταει για όλα πιστευω. Από μικρη ειχα θεμα με την αυτοπεποιθηση μου και μετα στο λυκειο μου ετυχε μια "παρεα" που μου την κατεστρεψε ακομα περισσοτερο. Και παρολο που μου αρεσαν μερικα αγορια τον καιρο που περασε, δεν εγινε τιποτα. Απλα επιτελους θελω να δω πως είναι το αισθημα να ενδιαφέρεται καποιος για εσενα. Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο απλα ηθελα να τα πω και καπου αλλου και να δω κι άλλες γνωμες