ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα σου πω καρδουλα μου τη δικη μου αληθεια. Γιατι αξιζει να τη ξερεις. Δε μπορω να σε εχω. Δε ξερω εσυ πως νιωθεις γιατι δε θελησες να δω τη δικη σου αληθεια. Ειμαι 'εδω' ακομα. Ομως καθε μερα που περνα και εγω αναλωνομαι εδω, ψυχραινω μεσα μου, λοιδωρω τα αισθηματα μου, τα υποτιμω, και με γειωνω. Ξενερωνω. Οχι με σενα. Με αυτο που νιωθω. Σιγα σιγα μου μοιαζει με ψεμα. Δε ξεκινησε ως ψεμα. Αλλα οσο περνα ο καιρος γινεται ενα ψεμα. Οταν ξεκινησε ηταν πολυ δυνατο, και αγνο. Οσο μενω, αυτη η αγνοτητα χανεται. Γιατι τρωω τα λυσσακα μου... Σε κατι τοσο αυτοκαταστροφικο δε μπορει στο τελος να μεινει ομορφια. Γιαυτο πρεπει να φυγω. Ψαχνω τροπους να φυγω. Στο λεω ευθεως οτι προσπαθω να φυγω. Να γνωρισω καποιον αλλο. Να μη γυριζω εδω. Ειναι ο μονος τροπος να μεινεις ζωντανος μεσα μου και να σε θυμαμαι οπως ησουν τοτε και οχι να πεθανεις μεσα μου απο την υπεραναλυση και το ξενερωμα. Ειναι ο μονος τροπος να το σωσω και να υπαρχει μια ελπιδα για το μελλον. Ειτε μαζι ειτε χωρια. Ειναι ζητημα χρονου να προχωρησω, γιατι αυτο που ζω δε μπορει να με ζησει.Αυτη τη φορα δε θα πω μεγαλα λογια παρα μονο μια ευχη. Στο επανειδειν.