ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δύο χρόνια χώρια και ακόμα να σε ξεπεράσω..Εχτές γυρίζοντας τον κολλητό μου σπίτι, ο δρόμος με έφερε κάτω από το σπίτι σου, μετά απο πολύ καιρό...Είχες όλα τα φώτα αναμμένα και τις μπαλκονόπορτες ανοιχτές στη μία το βράδυ,πράγμα αδιανόητο για σένα και τις συνήθειές σου.Με ζώσανε τα φίδια...Δεν το περίμενα να νιώσω έτσι.Αμέσως το μυαλό μου πήγε στα άκρα.Είτε καλό για σένα, δηλαδή γιορτή αρραβώνας η κάτι τέτοιο, είτε κακό για σένα,όπως ίσως μια δύσκολη στιγμή,ασθένεια κλπ.Υπερβολή να σκέφτομαι έτσι θα μου πείς..Μα υπερβολικό ήταν αυτό που ένιωθα τότε κ περνάω ακόμα για σένα, έτσι και αλλιώς..Για μένα πάντως ότι από τα δύο και να ήταν, ήταν άσχημο...Και με πιασε ταχυπαλμία και πανικός.Δεν το φανταζόμουν πως θα αντιδράσω έτσι μέσα μου...Είναι ίσως που έχω και 1.5 χρόνο να μάθω νέα σου.Είναι που δεν έχω το κουράγιο να μάθω νέα σου..Είναι που παρά το κολλημά και τον έρωτα μου που ποτέ δεν έσβησε, έχω πεισμώσει από τον πόνο που μου έδωσες και από αυτά που κατάλαβα για μας έστω καθυστερημένα...Που να φανταζόμουν πως όταν έλεγες "τελικα καθένας έχει αυτό που αξίζει" όταν με γνώρισες, το έλεγες απο συμβιβασμό που ήσουν μαζί μου και αποδοχή ότι τελικά δεν ήσουν μοντέλο και όχι απο ευτυχία...Τι και αν ήμουν ψηλός πρασινομάτης και ανοιχτόχρωμος αφού εσυ τελικά είχες πρότυπο και απωθημένο τα κοντά μελαχρινά χιπστεράκια..Τι και αν έμοιαζα 25 κ συ 40 παρότι έιχαμε την ίδια ηλικία..Αφού αυτό σε χάλαγε ειδικά όταν σε κοινές παρέες σε ρωτούσαν αν ήσουν η μεγάλη μου αδερφή..Τι και αν στο μαγαζιά που πηγαίναμε, τα κορίτσια με "μάτιαζαν" και σε κοιτούσαν με μισό μάτι που ήμουν δικός σου, αφού εσένα, αν και μου το επισήμαινες, όπως αποδείχτηκε δε σε ένοιαζε..Τι και αν όλοι μου έλεγαν τι τη θες τη χοντροκώλα 2 μέτρα κούκλος, εγώ τσακωνόμουν μαζί τους και συ εν τέλει με είχες γραμμένο..Τι και αν δε με ερωτέυτηκες ποτέ παράφορα όσο εγώ..Τότε μου φαίνονταν όλα όμορφα..Έστω και τώρα τα αντιλάμβάνομαι...Αλλά τι να κάνω που το κόλλημα δε φεύγει ποτέ..Τι να το κάνω που ακόμα και αργά ξεστραβώνομαι..Ο πόνος είναι ο ίδιος...Τι να το κάνω που μετά από σένα είχα άλλες 15 κοπέλες οι περισσότερες πιο όμορφες, αφου τα μάτια μου μόνο για να σε βλέπουν φτιάχτηκαν....Εξάλλου αν υπήρχε τρόπος σε κάποιο παράλληλο σύμπαν να ήμασταν και πάλι μαζί, όλα αυτά που "βλέπω" τώρα,και πάνε να γλυκάνουν λίγο την έλλειψη σου με τη μορφή αντίδρασης, θα τα έγραφα στα παλιά μου τα παπούτσια.Ελπίζω να είσαι καλά και αυτό που είδα χτες, αν όντως ήταν κάτι ασυνήθιστο,να ήταν για καλό σου.Όπως δε σε ενόχλησα ποτέ και με κανέναν τρόπο δε θα το κάνω ούτε τώρα.Για μένα αρκεί να είσαι καλά και ευτυχισμένη.Θα εύχομαι γι'αυτό.Και ας πονάω για μία ζωή...Εξάλλου Θα έχω αυτήν εδώ τη στήλη να εξομολογούμαι την πίκρα μου..