ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν έχω κανεί ποτέ μέχρι τώρα στην ζωή μου ένα ταξίδι παρά μόνο για σπουδές και αυτό όχι για πολύ.....Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ο πατέρας μου έλεγε όλο "δεν έχουμε και δεν έχουμε".Αργότερα που μας παράτησε και έφυγε,πάλι δεν είχαμε.Στα 16 μου όπου πρωτοξεκίνησα να εργάζομαι,έπρεπε να βοηθάω οικονομικά στο σπίτι για να τα βγάλουμε πέρα με ένα μικρό ενοίκιο μεν,αλλά με την γιαγιά μου άρρωστη,αφού η μητέρα μου δεν ήθελε να την πάει σε κάποιο γηροκομείο,αλλά το βάρος αυτό το άφησε περισσότερο σε εμένα,αφού εκείνη εργάζοταν 12ώρα.Έπειτα ήρθε και ο στρατός του αδελφού μου και πάλι έπρεπε να βοηθάω.Για σπουδές όταν πέρασα σε άλλη πόλη,έψαξα για εργασία μανιωδώς,αλλά δεν έβρισκα τίποτα.Η μητέρα μου δεν μπορούσε οικονομικά να με στηρήξει και τα παράτησα γυρίζοντας πίσω.Προσπάθησα να κάνω κάτι για να έρθω στην πόλη μου να σπουδάσω,αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα.Η παλιά μου δουλειά ως λογικό είχε πάρει άλλο άτομο στην θέση μου και δεν με ξαναπροσλάβανε.Αν και έψαχνα δουλειά,ακόμα και τότε βρήκα μετά από δύο χρόνια,αλλά με μισθό που μου επέτρεπε να έχω μόνο τα προς το ζην για την πάρτη μου κι έτσι αναγκάστηκα να μείνω με την μητέρα μου και την γιαγιά μου.Ο αδελφός μου πλέον έχει παντρευτεί κι εγώ εδώ και 2 χρόνια είμαι και πάλι άνεργη λόγω πτώχευσης της εταιρίας που εργαζόμουν.Δεν βρίσκω τίποτα όσο και να ψάχνω....δεν έχω ούτε φίλους-ες και μέσα σε όλα αυτά με "χτύπησε" θυροειδής κι έχω γίνει και σαν βόδι.Και θα μου πείτε μα καλά,ηλίθια είσαι; Με όλα αυτά,εσύ κλαίγεσαι που δεν έχεις ταξιδέψει;Και θα σας πω πως δεν είναι το μόνο για το οποίο κλαίγομαι,αλλά αυτό μου βγαίνει πάντα αυτήν την εποχή που καλοκαιριάζει και ήθελα απλά κάπου να το πω,αφού δεν έχω και κανέναν άλλον....