ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καταρχήν να καλησπερίσω την παρέα , με λένε Αχιλλέα και είμαι όπως διαβάσατε στον τίτλο 30 ετών παρθένος. Από μικρός είχα τις παρέες μου , ήμουνα πάντα χαβαλετζης , νταβαντούρι όπου πηγαίναμε , ψεφτομαγκάκος , κάπνιζα από τα 16 , αγόρασα με κάτι μεροκάματα που δούλεψα σε ένα εργοστάσιο ένα παπάκι , είχα και μπαφοπαρέα , σπίτι όλα καλά είχα την μάνα μου τον πατέρα μου τις αδερφές μου , η κακομοίρα η μάνα μου από τα 11 μου έτρεχε με καρκίνο ρε γαμώτο , και δόξα το θεό χάρη στο στυλάκι μου το γελοίο πάντα τις έλεγα ανέκδοτα , αγκαλιές ,φιλία και μου αρέσει που την θυμαμε να γελάει γλυκά , πόσο να ήξερε η κακομοίρα ότι ο κοπρίτης της έπινε μπάφους και δεν διαβάζε για το σχολείο πήγαινα στο περίπτερο από τα 15 μου και αγόραζα διάφορα περιοδικά με γυμνές , πεντχαουζ κάτι αγγλικά ξένα πανάκριβα , και κρυφά τα έβαζα μέσα από το flight και τα πήγαινα στο δωμάτιο για να κάνω χαζούρα , πρώτη φορά φιληθήκαμε με κορίτσι ήμουνα 14 , χωρίσαμε δίχως λόγο ,μεγάλωσα , σπούδασα , σοβαρεψα , γνωριμίες ,έξοδοι ,έκοψα τα τσιγάρα τα πάρτυ τον χαβαλέ , χάθηκα με όλη την παρέα και τώρα όπως με βλέπετε , ένας 32 χρονών παρθένος , σπίτι και δουλειά σπίτι και δουλειά , πάλι καλά που βρήκα και καμμία lifo και κάτι αλλά σαητ πέρα από τα πονηρά ;p και ξημεροβραδιάζωντρέπομαι για αυτό , αλλά δε ξέρω τι να κάνω πια για να το αλλάξω . Βλέπετε φίλους δεν έχω να πάρω πχ τώρα τον τάδε να βγούμε για ένα ποτό να κάνουμε και το καμάκι μας η να με προσκαλέσει να μου γνωρίσει πχ κάποια κολλητή της φιλενάδας του .επίσης βλέπω με το πέρασμα του χρόνου έχει αλλάξει και ο χαρακτήρας μου , εκεί που κάποτε ήμουνα όλο πλάκες και αστεία τώρα δεν ξέρω νιώθω ότι όλοι με βλέπουν σαν σοβαρό κρύο άνθρωπο Υπάρχει ελπίδα για εμένα ? Ντρέπομαι από όλους και από όλες σας που σας παραδέχτηκα ότι είμαι 32 χρονών παρθένος ( πόσο μάλλον από τα 15χρονα που χουνε ήδη πεντακόσιες εμπειρίες χεεχε ήτανε αλλιώτικα τα χρόνια τα δικά μου μάγκες ) ( Επίσης δεν είμαι τρολλάκι και σας ορκίζομαι σε ότι έχω ιερό ότι πραμάτι είμαι 32 χρονών παρθένος ) Υπάρχει λοιπον ελπίδα για εμένα ? Τι μπορώ τι πρέπει να κάνω από δω και έπειτα ? Σε οίκο ανοχής ούτε θέλω ούτε πρόκειται να πάω ποτέ , νιώθω ότι εκμεταλλεύομαι αυτήν την γυναίκα που θα πρέπει να με "εξυπηρετήσει "... εάν γνωρίσω κάποιο κορίτσι καλό και βρεθούμε κάποια στιγμή στο κρεββάτι δεν υπάρχει περίπτωση να τις πω ότι είμαι παρθένος - το θεωρώ ντροπή μου - δόξα το θεό έχω δει τόσες βρωμοταινίες που δίχως να έχω ξαπλώσει με γυναίκα ξέρω ακριβώς τι να κάνω ..το θέμα είναι μόνος μου ,χωρίς παρέες και γνωστούς και κύκλο που να την βρω και αυτήν την κοπέλα να βάλουμε μπρος ? Σας ευχαριστώ ξαλάφρωσα λιγάκι :)