28.9.2013 | 00:17
34 ετών
34 ετών,άνεργος,άφραγκος,χωρίς σχέση, κάθομαι Παρασκευή βράδυ και μουχλιάζω μέσα στο σπίτι, αντί να είμαι έξω όλο ζωντάνια και ενέργεια.Σκέφτομαι αν μπορώ να αλλάξω την ζωή μου σ' αυτή την ηλικία,αν μας αρρωσταίνει αυτή η κωλοχώρα και αν "κάτι θα γίνει μια μέρα θα δεις".Πανω από όλα σκέφτομαι τα λάθη που έχω κανει στην ζωή μου και πως θα τα επανορθώσω,πόσες δυνάμεις έχω και τι θα μου ξημερώσει αύριο.Αποφεύγω τις συζητήσεις γιατί όλοι είναι φρικαρισμένοι και έχουν κλειστεί στο καβούκι τους.Πηγα σε συνέντευξη για δουλειά (του κώλου)και μου είπαν 486 το 8ωρο.Αραγε αν χαμογελάσω θα αλλάξουν όλα?
