ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα πέρασαν 6 μήνες από τότε που χωρίσαμε...6 μήνες έχω να σε αντικρίσω, να σε αγγίξω..τι κρίμα να καταλήγουν έτσι κάποιες ανθρώπινες σχέσεις! Και η αγάπη πού πήγε;; μαθαίνω ότι περνάς καλά, πας διακοπές, έχεις βρει καινούρια σύντροφο..Και εγώ εδώ. Δεν έχει περάσει μέρα που να μη σε σκεφτώ. Ακόμα και έπειτα από 6 μήνες οι πληγές μου ακόμα αιμορραγούν, ακόμα έχω υπολείμματα από σένα μέσα μου και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, χωρίς όμως να τα καταφέρνω πάντα. Θυμάμαι ακόμα τη μέρα που χωρίσαμε και σκέφτομαι ότι αν τότε ήξερα ότι εκείνη ήταν η τελευταία φορά που σε έβλεπα, δεν θα έβγαινα ποτέ από το αμάξι σου. Ίσως αν είχα επιμείνει κι άλλο τώρα να ήμασταν ακόμα μαζί. Αλλά τι λέω.. ούτως ή άλλως θα με χώριζες. Τόσο αποφασισμένος ήσουν. Και δεν κατάλαβα ποτέ τον λόγο. Κάθε μέρα με βασανίζει ένα μεγάλο γιατί. Ένα μεγάλο πώς μπόρεσες να μας το κάνεις αυτό. Οι ίδιες απορίες εδώ και 6 μήνες. Και συνεχίζουμε...