ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθόμουν στο σπίτι μου και άκουσα έναν κύριο στο δρόμο να μιλάει με δυνατή φωνή στο τηλέφωνο με έναν κύριο Λ..... κι ύστερα όσο συνεχιζόταν η κουβέντα η φωνή του όλο γινόταν εντονότερη. Τον άκουσα να λέει "1045 ευρώ κύριε Λ..., αλλά υπάρχουν έξοδα επιβίωσης, το παιδί μου σπουδάζει κι είναι άνεργος, πως θα βγουν τα έξοδά μας;Η γυναίκα μου άνεργη.Προσπαθώ να τακτοποιώ όλες τις εκκρεμότητες, δε φτάνουν τα λεφτά μου". Κι αργότερα είπε "Να το κανονίσουμε κύριε Λ..., πως; Θα μου πάρετε όλα τα χρήματα από την κάρτα; Κι πως θα ζήσουμε; Υπάρχουν έξοδα επιβίωσης". Όπως συνεχιζόταν η κουβέντα της οποίας μόνο τη μια πλευρά άκουγα, κατάλαβα ότι πρόκειται για υπάλληλο τράπεζας. Κι αργότερα, είπε, φορτισμένος πια με σπαστή φωνή έτοιμος να κλάψει "Τι εννοείται δεν υπάρχουν έξοδα επιβίωσης; Θα με τρελάνετε;". Ο άνθρωπος τον παρακαλούσε να χαμηλώσει τον τόνο της φωνής του γιατί θα αναγκαστεί κι αυτός να φωνάξει, που έτσι κι έγινε τελικά... Χρησιμοποιούσε ωραίο λεξιλόγιο και ευπρεπείς λέξεις. Όμως κάποια στιγμή του λέει επανειλημμένα "Αφήστε με να μιλήσω και μη μου μιλάτε συνέχεια με αυτό το τυπικό λεξιλόγιο, εδώ μιλάμε για επιβίωση, Ναι-ναι ξέρω τι θέλει η τράπεζα" και μετά από λίγο ήρθε και η φράση "Είστε μ@@κ@ς κύριε Λ...; Συγγνώμη για τη λέξη που χρησιμοποίησα,αλλά με φέρατε στο όριό μου". Λίγο νωρίτερα, είπε "Με απειλείτε; Τι να φοβηθώ; Να χάσω τι;". Και αυτό που θέλω να πω είναι ότι ένιωσα πολύ άσχημα για την κατάσταση αυτού του ανθρώπου, σε τι σημείο μας έχουν φέρει και πόσο πιο χαμηλά πρέπει να πέσει ο άνθρωπος για κάποια ψωροευρώ που παίρνει; Η αξία της ζωής που πήγε; Που είναι η ζωή του ανθρώπου; Πλέον δε δουλεύουμε για να ζούμε, αλλά ζούμε για να δουλεύουμε! Κι όχι να εργαζόμαστε! Κι έχω μια απορία, αισθάνεται άραγε άσχημα ο υπάλληλος της τράπεζας που παίρνει τηλ. και απειλεί; Κοιμάται ήσυχος το βράδυ; Δε φοβάται το γύρισμα του τροχού; Δε νιώθει σα μαφιόζος που απειλεί και φοβίζει; Ναι είναι η δουλειά τους, αλλά ξεχάσαμε ότι είμαστε άνθρωποι; Είναι λες και οι τραπεζικοί υπάλληλοι κι όλοι οι ανώτεροι τους που συμφωνούν κι εφαρμόζουν τακτικές τραμπουκισμού, όταν πατάνε το πόδι τους στη δουλειά να βγάζουν τη στολή άνθρωπος, να απειλούν ζωές απαλλαγμένοι ή αφηρημένοι από το ποιόν τους κι ύστερα όταν σχολούν να ξαναφοράνε την ανθρώπινη στολή και με χαρά να πηγαίνουν σπίτι τους, στα παιδιά τους... Πως ανάγκασαν οι κεφαλαιοκτήτες κάποιους ανθρώπους (τραπεζικούς) να απειλούν άλλους ανθρώπους για τα λεφτά; Είμαστε μια εκπολιτισμένη ζούγκλα...