ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε μια εβδομαδα παραδιδω την πτυχιακη του μαστερ μου. Δεν το πιστευω οτι τελειωνει αυτη η χρονια. Ποση ανακουφιση. Ποσα ξενυχτια, ποσο κλαμα, ποση πιεση. Ποσες φορες ενιωσα ηλιθια, ποσες φορες ενιωσα μονη μου, ποσες φορες ηθελα να τα παρατησω.Ευτυχως τα ΤΟΣΑ λεφτα που δωσαμε για αυτο το πτυχιο στην Αγγλια δεν με αφησαν να τα παρατησω. Σκεφτομουν τους γονεις μου, που τα μαζευαν απο καιρο, τους κοπους μου, τα ονειρα μου να σπουδασω στο εξωτερικο αυτο που πραγματικα ηθελα. Και σε μια εβδομαδα, αν ολα πανε καλα, θα το εχω τελειωσει. Τελος η φοιτιτικη ζωη, τελος τα ξενυχτια για διαβασμα, τελος το τρεξιμο σε part time δουλειες μετα το μαθημα, τελος τα +2 κιλα σε καθε εξεταστικη που με τοσους κοπους εχανα μετα.Ολοι λενε τωρα ερχονται τα παλουκια. Μην με αφησουν να χαρω λιγακι, ελεος. Τωρα ερχονται υποχρεωσεις. Τελος και η καλοπεραση. Ο,τι εκανες, οσο ησουν φοιτητρια. Γιατι να βαλω χρονικο περιθωριο στις εμπειριες μου; Στην καλοπεραση μου; Γιατι να φοβηθω τη δουλεια και τη ρουτινα πριν καν αρχισω να δουλευω; Επιλεγω να μην κραταω αρνητικη σταση και να μην τρομοκρατουμαι με τετοιες δηλωσεις. Δεν δεχομαι να μου λενε οτι τελειωσε η καλοπεραση μου στα 25, επειδη σταματησα να σπουδαζω. Ευχαριστω.