ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο χωριό της μάνας μου κάτω στον Μωριά υπάρχει ένα σπαθί που γράφει επάνω"Στρατός Κολοκοτρωναίων" με όμορφα καλλιγραφικά γράμματα. Όταν ειμουν μικρούλα και το έβλεπα το φοβόμουν, όταν μεγάλωσα με έπιανε δέος κάθε φορά που το έπιανα στα χέρια μου και συγκίνηση πρωτόγνωρη. Μισώ τα όπλα, όμως αυτό το σπαθί δεν το είδα ποτέ σαν όπλο. Ειναι κάτι το ιερό για εμένα μόνο και μόνο επειδή το κράτησε στα χέρια του ένας πολυ μακρινός μου Παπούλης που τότε ήταν νέος, επιβλητικός, τα λόγια του ήταν "Φωτιά" και εμψύχωναν τον κόσμο να παλέψει. Να μην σκύψει το κεφάλι σε κανέναν τύραννο. Ακόμα και να πεινάσω, αυτό το σπαθί δεν πρόκειται να το πουλήσω ποτέ και σε κανέναν. Πούλησα κοσμήματα την εποχή της κρίσης, όπως σχεδόν όλοι μας, όμως αυτό το σπαθί όχι, ούτε τις χρυσές κουμπούρες με τα περίτεχνα σκαλίσματα. Το γράφω γιατί κάποιος "Έξυπνος" ζήτησε να τα αγοράσει όταν είχαμε ανάγκη. Πείνασα αλλά αυτήν την ιεροσυλία δεν θα επέτρεπα στον εαυτο μου αλλά και σε κανέναν απο την οικογένειά μου να την κάνει. Ένας μπάρμπας μου που με την πρώτη ευκαιρία θα τα πουλούσε με αποκάλεσε "Ρομαντικό βλάκα" Μπορεί και να είμαι‼ Το προτιμώ απο το να ξεπουλαω ο, τι έχει αξία, ιστορία και γιατί όχι; ΨΥΧΗ ακόμα κι ας φαίνεται"Άψυχο" Ειρήνη Ρασ. Δεληγ.