ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν ένα μισή χρονο σε ένα νοσοκομείο γύρω στις 9 με δέκα το πρωί μετά από αρκετά βαρετά πρωινα εμφανίστηκες εσυ. Σαν άγγελος.. ποιο όμορφο άντρα δεν ειχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου. δε μπορούσα να πάρω τα μάτια μου απο πανω σου. ξαφνικά ρα πρωινα μου γίναν ενδιαφέροντα, πως και πως περίμενα να έρθει η στιγμή που θα εμφανιστείς. κάθε μέρα την ίδια ώρα.. τις πρώτες μέρες δεν ανταλλάξαμε κουβέντα,είχα φρακαρει σε έβλεπα και η καρδιά μου χτυπούσε σα τρελή,ποτέ μου δε πίστεψα στον κεραυνοβολο ερωτα Αλλά αυτό ένιωθα εκείνη τη στιγμή! Θυμάμαι ακόμα με λεπτομέρειες πως συστήθηκαμε τελικά,πως δε μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας ο ενας από τον άλλον,τουλάχιστον έτσι πιστεύω και από τη δική σου μεριά,πως ένιωσες τη χημεία που υπήρχε. ένιωθα τη ματια σου όπου και να πήγαινα. μπορεί να ήταν όλα στη φαντασία μου μπορεί και όχι απλά πρώτη φορά ένιωσα με κάποιον ένα τέτοιο δέσιμο και ειλικρινά ας ανταλλάξαμε ελάχιστες κουβέντες. οι συγκυρίες το φέρανε όλο αυτό να μείνει ένα απωθημένο, ήρθες οταν εφευγα εγώ.. μακάρι να υπήρχε περισσότερος χρόνος.. η εξομολόγηση που θέλω να σου κάνω Γιώργο είναι πως μετά από δύο χρόνια σχεδόν δεν εχω σταματήσει να σε σκέφτομαι λεπτό,να σε βλέπω στα όνειρά μου και να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν.... δε πιστεύω στο άλλο μου μισό Αλλά τα λιγοστά πρωινα και οι λιγοστές ματιές που ανταλλάξαμε φτάνουν για να βάλουν φωτιά στα σωθικά μου . Γ.Π