16.6.2014 | 17:20
ααχ, ταλαιπωρημένο μου μυαλό....
βαρέθηκα να σκέφτομαικαθημερινάτόσο έντονακαι με τον ίδιο ρυθμόγια τα προβλήματα της κάθε ημέρας και πως θα αντιμετωπιστούναλλά και για εκείνα που μπορεί να προκύψουν στο μέλλονγια το πως πρέπει να "προγραμματίζω" τη ζωή μου λόγω υποχρεώσεωναλλά και για το μέλλον μουγια το πως θα πραγματοποιήσω όλα αυτά που ονειρεύομαιγια το πως μπορεί να είναι η ζωή μου σε κάποια χρόνιακαι ταυτόχρονα να αναπολώπαλιές καλές στιγμέςτα "γιατί" που μου άφησαν σχέσεις και άνθρωποικαι να κάνω απολογισμούςβαρέθηκα.περισσότερο σκέφτομαι παρά πράττω.και χάνομαι πολλές φορές στον κυκεώνα των σκέψεών μου.το παρόν φεύγει και δεν του δίνω σημασία.γιατί σκέφτομαι το μέλλον μου. και πως θα είμαι καλύτερη μέσα σε αυτό.(εδώ ο Θεός γελάει που λέει και το ρητό..)και μου συμβαίνει έντονα τελευταία..πώς να λέγεται αυτό με όρους ψυχολογίας άραγε;ένα ξέρω: θέλω τις χαμένες στιγμές που ήμουν ακόμα ανέμελη.μια προβληματισμένη 26χρονη που παλεύει σε όλους τους τομείς.