17.8.2017 | 08:53
Άδεια πια τα πρωινά
Που θα πρέπει να γεμίσω με πραγματικότηταΗ ελπίδα δεν αρκούσε για να χτίσω κάτι δυνατόΣτο εξής προχωράω μόνη. Μία δέσμευση κάνω στον εαυτό μου,Να μην ελπίζω με τόσο πείσμα και υπομονή, ποτέ ξανά. Να βλέπω τα πράγματα ως έχουν, όχι όπως θα ήθελα ή θα μπορούσαν να είναι.Τα παραμύθια είναι για τα παιδιά... Κι εσύ δε με άφησες στιγμή να νιώσω παιδί.
0
