17.8.2015 | 01:41
Το αδέσποτο
Νιωθω σαν ένας σκύλος,χαρούμενος,ασφαλής,πιστός οσο βρισκόταν με το αφεντικό του.Ετοιμος να τον υπερασπιστεί , να του κανει χάδια αλλα και να νιώσει αγάπη και προστασία απο εκείνον..τον τάιζε, τον ζέσταινε με την αγκαλια του και ο σκύλος ηταν ευτυχισμένος.Μεχρι που κάποια μερα το αφεντικό ξέχασε να τον ταΐσει και του βαλει καθαρό νερό...ξέχασε και να τον παει βολτα...και σιγα σιγα το αφεντικό δεν έδειχνε αρκετή στοργή στο σκυλάκι του...σταμάτησε να ασχολείται μαζι του και το σκυλί είχε μαραζώσει και γαβγιζε ολη μερα..τοτε το αφεντικό αγανακτηςμενο τον παιρνει και τον παρατάει σε ένα απομακρυσμένο μέρος και το σκυλάκι έκλαιγε,πεινούσε ένιωθε μοναξιά και εγκατάλειψη...μετα απο καποιους μηνες το αφεντικό ξαναγυρνάει σε εκείνο το μέρος με την ελπίδα οτι θα βρει το σκυλάκι που είχε παρατήσει..ομως ηταν πια αργα γιατι το σκυλί ειχε βρει άλλον ιδιοκτητη που τον φρόντιζε πραγματικα και ενδιαφερόταν...κάπως ετσι με εχει κανει να νιωθω ολη αυτη η αδιαφορια σου...και τωρα πια με ζητάς πιςω;