ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι κάνεις όταν περνάς καλά στην καθημερινότητά σου γενικότερα, αγαπάς και νοιάζεσαι τον άνθρωπό σου, υπάρχει ένα μικράκι 2 ετών, όμως η προσωπική και ερωτική με τον επί 10 χρόνια σύντροφό σου (και άντρα σου τα τελευταία2 χρόνια) σχέση έχει τελειώσει; Όταν θες να μείνεις, έχεις εξαντλήσει τα όποια περιθώριά σου, δεν υπάρχουν καυγάδες, δεν υπάρχει τίποτα, δεν εισακούεσαι, παρά για τα βασικά (Θέματα σπιτιού κτλ). Και το πιο σοβαρό: όταν ο άλλος σου λέει ότι για εκείνον είναι όλα εντάξει από την πλευρά του, ότι σκέφτεται τα πάντα, και εσύ βλέπεις πως πράγματι κάνει τις προσπάθειές του όμως αισθάνεσαι άδεια. Σκέφτομαι "δεν κάνεις τίποτα", όπως έρθει" και μετά σκέφτομαι ότι αν είναι να διαλύσει καλύτερα τώρα που ο μικρούλης είναι δύο. Και μετά ελπίζω σε ένα ...θαύμα. Από τη μεριά του και από τη μεριά μου. Δεν βάζω κανέναν δίπλα του όμως.... κάτι λείπει. Αυτά.