ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ίσως φανεί σε πολλούς υπερβολικό όμως νιώθω ότι η ζωή μου βρίσκεται σε ένα μεγάλο αδιέξοδο.Πριν από τέσσερα χρόνια έδωσα για πρώτη φορά πανελλαδικές βγάζοντας μια μέτρια προς καλή βαθμολογία.Εκείνη την χρονιά δυστυχώς υπήρχαν πολλά οικογενειακά προβλήματα στη ζωή μου που με εμπόδισαν κατά κάποιο τρόπο να αφοσιωθώ όσο θα ήθελα στο διάβασμα και με οδήγησαν δυστυχώς σε λάθος επιλογή σχολής.Την επόμενη χρονιά λοιπόν αποφάσισα να κάνω το 10% θέλοντας όμως να περάσω κοντά στο τόπο κατοικίας μου κάτι που τελικά δεν έγινε.Έτσι την επόμενη χρονιά αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλαδικές και τελικά κατάφερα να βγάλω αρκετά μόρια όχι όμως αρκετά για να πιάσω τις σχολές που ήθελα πάρα πολύ.Τελικά ήμουν ανάμεσα σε ένα δίλημμα και επέλεξα μια σχολή που πίστευα πως με ενδιέφερε αρκετά.Δυστυχώς στη πορεία, φέτος δηλαδή, η εν λόγω σχολή δεν μου άρεσε όσο περίμενα και στο μυαλό μου συνέχεια γυρνούσε το γεγονός ότι ίσως έπρεπε να επιλέξω κάτι άλλο κάτι που με ώθησε να ξανακάνω το 10% με το οποίο πέρασα σε μια σχολή την οποία σκεφτόμουν εδώ και πολλά χρόνια αλλά για πολλούς λόγους δεν την επέλεγα(δημοσιογραφία). Ειλικρινά ξέρω ότι ακούγομαι εντελώς ηλίθια και τελείως ανώριμη και ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται όμως πραγματικά αισθάνομαι ότι δεν ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου.Ακούω κόσμο γύρω μου ενθουσιασμένο και κατασταλαγμένο με τις επιλογές του και εγώ αισθάνομαι τόσο χαζή αλλά και τόσο δυστυχισμένη ταυτόχρονα.Οι γύρω μου με θεωρούν αχάριστη καθώς όλες οι επιλογές που είχα ήταν εξίσου καλές αλλά εμένα για κάποιο λόγο όλες μου φαίνονται άχρηστες.Ακόμη και τώρα μετά από τόσα χρόνια δεν ξέρω τι θέλω να κάνω αν κάτσω στη σχολή που είμαι η οποία είναι μια κλασσική σχολή με κάποιο βαθμό δυσκολίας χωρίς καμία απολύτως επαγγελματική αποκατάσταση, ή σε κάτι καινούργιο όπως η δημοσιογραφία η οποία είναι εξίσου αβέβαιη και επιπλέον εντελώς αταίριαστη με μένα καθώς είμαι συνεσταλμένη μέχρι αηδίας. Αισθάνομαι κατά κάποιο τρόπο ντροπή για τον εαυτό μου που ακόμη μετά από τόσα χρόνια δεν έχω κατασταλάξει κάπου, που δεν έχω βρει τι πραγματικά μου αρέσει και όλα τα βλέπω σαν αγγαρεία.Βαρέθηκα συνέχεια να ακούω τους άλλους να λένε "άμα κάτι δεν σου αρέσει δεν μπορείς να το κάνεις" και σκέφτομαι αφού δεν ξέρω τι μου αρέσει πως να ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον;Ίσως απλά εγώ είμαι άχρηστη και δεν μου αξίζει να ζω.