ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την αδικία όταν αφορά εμένα την έχω συνηθίσει. Ίσως γιατί πάλεψα πολύ ενάντια σε πόσα εμπόδια για να φτάσω εδώ που είμαι. Όμως δεν αντέχω να γίνονται αυτά σε ανθρώπους που αγαπώ. Μπορεί να μη σας ενδιαφέρει σαν θέμα ο αθλητισμός, αλλά αυτό που θα σας πω θα σας κάνει να πείτε για άλλη μια φορά πως καλά κάνετε που δεν ασχολείστε. Να είσαι νεαρός έφηβος, ο καλύτερος στην ομάδα σου, το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ελλάδα, ομάδες να σφάζονται στα πόδια σου και επειδή ακριβώς είσαι ο καλύτερος αλλά άλλος έχει τις συμπάθειες και όχι το ταλέντο, εσύ να θαφτείς. Στον πάγκο, στις προπονήσεις να μην παίζεις στο διπλό, να σε κατεβάζουν σε χαμηλότερη ομάδα και όλα αυτά γιατί το "αστέρι" τους δεν έχει τα προσόντα να σε αντιμετωπίσει, για να μπορέσουν να κάνουν τη σύγκριση και να πουν πως εσύ αξίζεις να παίζεις εκεί που αυτός βρίσκεται. Να σε δένουν με συμβόλαιο για να μην μπορέσεις να παίξεις αλλού και πάλι φας τη λάμψη του άλλου. Και εκείνος να κάνει άλματα στην καριέρα του. Και εσύ να είσαι ο κατατρεγμένος, ο αδιάφορος όπως λένε, να σου προσάπτουν αδικήματα και λάθη που ποτέ δεν έκανες απλώς κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν το γιατί δεν παίζεις. Ναι παιδιά γίνονται και αυτά και δεν λέγονται από κακία για το άλλο παιδί. Εγώ ξέρω πως όσο χώμα και αν σου ρίξουν θα βλαστήσεις. Το πολύ νερό όμως σε ένα φυτό το ξεραίνει στο τέλος... Πώς να το πεις αυτό όμως σε ένα παλικαράκι που στερήθηκε πράγματα για ένα μεγάλο του όνειρο για το οποίο απέδειξε πως το αξίζει ; πώς να του πεις να μη στεναχωριέται, να μην κλαίει που τόσες θυσίες πήγαν χαμένες; Δεν θα σας την πουν ποτέ αυτή την ιστορία.. Τη μάθατε από έναν ανώνυμο εξομολογούμενο που είδε τα όνειρά του να γκρεμίζονται δεκάδες φορές αλλά είχε το σθένος να τα αντιμετωπίσει και να φθάσει εκεί που δικαιωματικά άξιζε. Ένα πράγμα τον λύγισε. Όταν είδε τον άνθρωπο που αγαπάει πιο πολύ από την ίδια του τη ζωή να βιώνει την ίδια αδικία στην πιο ευαίσθητη ηλικία του. Καλή συνέχεια