ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο σχολειο μου, μου αρεσε κάποιος και του αρεσα κ εγω. Επειδή ηταν ανωριμος, εκατσε και έπιασε οσους περισσοτερους μπορουσε και τους ειπε οτι τον γουσταρω τρελα ενω εκεινος δε δινει μια. Εκεινος ηταν αναμεσα στους κοινωνικους ας πουμε, εγω ημουν χαμηλων τονων και ισως οχι τοσο αγαπητή. Και δεν περιοριστηκε και στο σχολειο αλλα και γενικα στη γειτονια. Ετσι τωρα, οντας 20,ακομα και τωρα περπαταω στο δρομο και τυχαινει να ειναι παιδια που λενε το ονομα του κ γελανε η πετανε υποννοουμενα οταν με βλέπουν. Και η αληθεια ειναι οτι ενταξει μου αρεσε πλατωνικα για λιγο, δεν θα ηθελα ποτε να κάνω κατι μαζι του, μετα απο αυτο ομως τον σιχαθηκα πληρως.κ νιωθω δακτυλοδεικτουμενη, δεν μ αρεσει να θελω να πάω βολτα και να σκεφτομαι να μην πάω επειδή μπορει να δω κάποιον γνωστο που θα αρχισει να γελαει. Ναι, μου εκανε μεγαλο κακο αυτη η υπόθεση οχι απλως γτ βγηκε η βρωμα, αλλα προς ολες τις κατευθυνσεις, ακομα και ατομα που δεν εχω δει ποτε μου εχω ακουσει να το λενε. Ηταν δυο αγνωστες κοπέλες απο πίσω μου και ελεγαν το ονομα του κ μετα "για να δουμε τωρα θα γυρίσει να μας κοιταξει η.... (εγω) που ειπαμε το ονομα του αγαπημένου της"; με ενοχλει ακομη παραπανω που δοθηκε η εντύπωση αυτη αλλα σε πολυ πιο υπερβολικο βαθμο απο αυτον που ισχυε ενω ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ περαστηκε το μηνυμα οτι εσυ δεν ενιωσες ποτε τιποτα. Πολλες φορες τα αφηνω πισω, αλλες παλι φορες νιωθω οτι θελω να σε ρεζηλεψω τοσο πολυ, οτι θελω να σου κανω ενα τεραστιο κακο, γιατι το ποσο εχω κλαψει απο αυτην την ιστορια το ξερω μονο εγω. Σου αξιζει να σε δειχνουν και να γελανε και να μη σε παιρνουν καν στα σοβαρα και να μη σε θελει κανεις. Γεια σου ρε πολυδροσαρα, με το υψηλο συναισθηματικο και διανοητικο επιπεδο.