Όταν νοιώθουμε, όταν μπορούμε και νοιώθουμε αυτό δεν αποτελεί σπατάλη. Μπορώ να σου πω χιλιάδες πράγματα που θεωρώ σπατάλη αλλά όχι το να νοιώθουμε. Ακόμα όμως και αν το θεωρείς σπατάλη, τότε κάποιος που σπαταλιέται δεν θα σταματήσει να σπαταλιέται μέχρι να νοίωσει ο ίδιος ότι το κάνει άσχετα από το τι θα πω εγώ ή εσύ. Ωστόσο όταν επενδύει χρόνο στο συναίσθημα, δεν λέω στον άλλο άνθρωπο, αλλά στον εαυτό σου να επενδύσεις χρόνο, να "σου" παρέχεις τον χρόνο, αυτό όχι δεν θα το δω σπατάλη. Όσο για το αν έφταιξε κάποιος αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Όταν μιλάμε για μια σχέση τότε φταίνε και οι δύο που φτιάχτηκε και στο τέλος φταίνε και οι δύο που χάλασε. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε μέρος οφείλει στον εαυτό του να κάνει το πιο λειτουργικό, το να κρατήσει λοιπόν μέσα του όλο αυτό το πόνο και να τον πετάξει κάτα από το χαλάκι δεν αποτελεί λειτουργική λύση.Τώρα αν κάποιος θελει να ελπίζει, όσο χαζό και παιδικό και αν είναι αυτό, αν μπορεί να συνεχίσει να ζει την ζωή του καλύτερα απ ότι πριν ας ελπίζει. Αυτό είναι το πρόβλημα; Η μισή χώρα ψηφίζει ότι να ναι και η άλλη μισή το υπόλοιπο ότι να ναι. Τουλάχιστον το να κρατάς μια γλυκιά ανάμνηση και να σε γαργαλάει μια ελπίδα που είναι πιο πραγματική από ένα δημοψήφισμα δεν είναι κακό. Και μην κοροϊδευόμαστε... όλοι άθεοι είμαστε μέχρι να δούμε τον άνθρωπό μας να σπαρταράει σε ένα κρεβάτι και να ξέρουμε ότι δεν θα την βγάλει καθαρή... οπότε μην περιμένεις ότι και την ελπίδα θα την κόψουμε.
16.2.2017 | 19:21
Άδικο.
Να θέλω να σου γράψω τόσα πολλά και να μην μπορώ να ολοκληρώσω ούτε μια πρόταση. Να γράφω και να σβήνω διαρκώς. Πέρασε τόσος καιρός και ακόμα δεν μπορώ να σε αντιμετωπίσω. Νομίζω πως ποτέ δεν θα μπορέσω τόσο που πόνεσα. Το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να αντιμετωπίσω ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό πια.
7