ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα κηδεύτηκε μια νέα κοπέλα με την οποία μικροί κάναμε παρέα τα καλοκαίρια όταν έρχονταν οι γονείς της. Αυτή η κοπέλα κάποτε ήταν μέσα στη ζωντάνια και με το χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της. Μια κοπέλα δίμετρη, με πανέμορφα χαρακτηριστικά. Μάλιστα, μια νέα γυναίκα που ψαχνόταν συνεχώς να αναβαθμίσει τις δεξιότητες της, χωρίς να μένει βαλτωμένη σε μια κατάσταση μιζέριας και μίρλας.Δυστυχώς πρόπερσι ξεκίνησε ένα άσχημο ταξίδι για αυτήν και τελικά στην πορεία έγινε τόσο επιθετικό που τελικά είχε άδοξο τέλος. Μια πραγματικά περίεργη σύμπτωση είναι ότι και για μένα είχε ξεκινήσει ένα ίδιο άσχημο ταξίδι. Ευτυχώς για εμένα έληξε (προς το παρόν) με ένα εννιάμηνο πρόγραμμα θεραπείας. Η δική της περίπτωση (διαφορετική) δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση στον οργανισμό της.Χθες μίλησα με τον πατέρα της και μου εκμυστηρεύτηκε κάποια γεγονότα από αυτή την άσχημη διαδρομή που είχαν. Δυστυχώς ήταν γεμάτη αγωνία, μοναξιά, πόνο ψυχικό και σωματικό, αμφιβολίες, αμφισβήτηση, απελπισία, ελπίδα και στο τέλος ανάγκη για λύτρωση.Όσο λυπήθηκα την κοπέλα, άλλο τόσο λυπήθηκα τους γονείς. Οι συγκεκριμένοι την αγαπούσαν πραγματικά και ουσιαστικά.Μου έκανε εντύπωση που ούτε ο πατέρας, ούτε η μητέρα έκλαιγαν. Το τέλος ήρθε σαν λύτρωση. Είχαν συμβιβαστεί. Δυστυχώς τα μέσα που διαθέτουμε για μια τέτοια αρρώστια, είναι ακόμα παρωχημένα. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις όπως αυτή, η αντιμετώπιση επιβαρύνεται από γραφειοκρατικές διαδικασίες με αποτέλεσμα να εξαθλιώνεσαι οικονομικά και ψυχικά προσπαθώντας μόνο σου να βγάλεις άκρη.Όταν έχασα τον πατέρα μου εντελώς ξαφνικά, ένιωσα αιφνιδιασμό που με συνέτριψε. Αλλά και το να χάνεις το παιδί σου, έπειτα από τέτοιο αργό και βασανιστικό τρόπο, είναι κάτι που σε εξουθενώνει ακόμα πιο πολύ. Δεν έχει νόημα να μπω σε συγκρίσεις. Σίγουρα η απώλεια προκαλεί πόνο. Ιδίως όταν είναι πριν "της ώρας" όπως ορίζεται από την σύντομη διαμονή μας σε αυτό τον κόσμο.Έπειτα, θυμάμαι χθες τα λόγια του πάτερ που ήρθε. Καιρό είχα να ακούσω τέτοιες θρησκευτικοφιλοσοφικές μαλ*****.Πιστεύω στο Θεό, αλλά από το να λες στον άλλο που πονάει ανούσιες θρησκευτικές μαλ****, καλύτερα βούλωσε το. Έχω γνωρίσει και άλλους που λένε πρακτικά ζητήματα και όχι φιλοσοφικά.Επίσης κάτι που με ενόχλησε, είναι το γεγονός ότι ολόκληρη γαμ***** γειτονιά και ζήτημα να ήρθε το 1/4 από αυτούς. Όχι ότι είναι υποχρεωμένοι, ούτε είναι κοινωνική εκδήλωση. Αλλά ρε φίλε μια νέα κοπέλα έφυγε και τους γονείς τις τους ξέρεις. Γιατί δεν έρχεσαι τουλάχιστον να πεις κουράγιο και να δείξεις με την παρουσία σου ότι "Εδώ είμαι αν χρειαστείτε κάτι" και μετά φύγε.Τέλος πάντων. Δεν ξέρω γιατί το έγραψα. Ίσως γιατί νιώθω άσχημα επειδή δεν μπόρεσα να κάνω κάτι. Γενικά επειδή και εμένα με χτύπησε αυτή η αρρώστια, νιώθω την ανάγκη να βοηθήσω τους άλλους, αλλά δεν ξέρω τον τρόπο, ούτε έχω τα μέσα. Αλλά όπως είπε ο πατέρας της κοπέλας αυτής, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να στέλνουμε το μήνυμα στον κόσμο ότι η πρόληψη σώζει.Αν και είχαμε να κάνουμε παρέα από το δημοτικό, να ξέρεις ότι μου λείπεις.