24.10.2012 | 20:33
Αδύνατη συμβίωση
Πρέπει να το πάρω απόφαση οτι δεν θα γεφυρωθεί ποτέ το χάσμα με την αδερφή μου και η συμβίωσή μας μοιάζει καταναγκαστικό έργο. Είναι σκληρό αλλά εκεί έχει καταλήξει η ιστορία. Προσπάθώ να μην επιβαρύνω τους γονείς μας, να τους βοηθώ, να τους ελαφρύνω από δουλείες. Εκείνη κοιτά να περνά καλά, να μην χάνει την έξοδό της και να την εξυπηρετούν όλοι. Όταν χρειαστεί να εξυπηρετήσει εκείνη κάποιον , μας παίρνει όλους ο διάολος. Δρν αγαπά την δουλεία.. Θα ήθελα να ήμουν εισοδηματίας λέει. Και το πιστεύει. Έχουμε "χιλιόμετρα" απόσταση και καταλήγουμε όλοι να πηγαίνουμε με τα νερά της γιατί όταν βάζει τις φωνές, την φοβάται και ο Θεός. Λυπάμαι πολύ για τη μεταξύ μας σχέση. Αλλά ποιό πολύ λυπάμαι γι'αυτή. Γιατί αν οι δικοί της άνθωποι κάνουν προσπάθει να την ανεχτούν, ποιό ξένος (φίλη, γκόμενος) θα το κάνει; Κανένας.