Δεν ξέρω βρε παιδιά, αν και έχω προγραμματιστεί να είμαι έτσι, προσφάτως αναθεώρησα (οκ, όχι σε όλους τους τομείς ακόμα :Ρ) και τελικά ενστερνίζομαι οτι η ταπεινοφροσύνη είναι υπερτιμημένη ή τελοσπάντων αφορά κάτι διαφορετικό από αυτό που συνήθως έχουμε κατά νου.Φυσικά και ο ναρκισσισμός αποτελεί διαταραχή, οπότε κάτι ενδιάμεσο δεν παίζει;Γιατί είναι κακό ο άνθρωπος που έχει 5-10 χάρες και τις γνωρίζει, να τις απολαμβάνει, να θέτει τα όριά του και να έχει τις ανάλογες απαιτήσεις;Το ακριβώς αντίθετο δεν του βγαίνει σε καλό, γιατί αν δεν εκτιμάμε πρώτοι τον εαυτό μας δεν πρόκειται να το κάνει κάποιος από το πουθενά.Δεν χρειάζεται ούτε το ψώνισμα, αλλά ούτε και να κινούμαστε με το κεφάλι χαμηλωμένο ελπίζοντας οτι κάααποιος θα μας προσέξει, κάααποιος θα μας σεβαστεί, κάααποιος θα μας προσφέρει αυτό που αξίζουμε κοκ.Για τις ανταμοιβές του μαζοχισμού συμφωνώ με Καραβάν', αλλά είναι μεγάλη κουβέντα τούτο!
11.12.2017 | 11:45
Αφιερωμένο στα φουσκωμένα ασκιά. Νάρκισσοι ή νοσηρά ανασφαλείς ;
Συνήθως είναι κατά γενική ομολογία εμφανίσιμοι, άντρες και γυναίκες. Συνήθως έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε παραπάνω από μία/έναν θαυμάστριες/θαυμαστές. Κυκλοφορούν στον οποιοδήποτε χώρο πάσχοντας από ανάγκη μιας ακόμα επιβεβαίωσης που τους επιτρέπει να εξακολουθήσουν να διαβιούν επάνω στο συννεφάκι του προσωπικού τους μεγαλείου γι' αυτό εντοπίζουν σχεδόν αμέσως τις ενδιαφερόμενες/τους ενδιαφερόμενους που φαίνονται πιο επιρρεπείς στη γοητεία τους και απλά τους διαχειρίζονται για όσο χρειαστεί, παίζοντας το παιχνίδι τους, ένα παιχνίδι αυτοτόνωσης και αυτοεπιβεβαίωσης με πίστα τα συναισθήματα και τις προσδοκίες των άλλων. Όσο πιο έντονα τα συναισθήματα των άλλων τόσο πιο πρόσφορο σε αυτούς το έδαφος για να τα κανιβαλίσουν. Σε αυτά ποντάρουν και παίζουν παιχνίδια εξουσίας χτίζοντας μιαν ακόμα ματαιόδοξη προσωπική νίκη. Μια νίκη που θα τους τονώσει για λίγο, πολύ λίγο για να τους είναι αρκετή κι έτσι γρήγορα θα στραφούν στο επόμενο πρόθυμο αφελές "ταπεινό χαμομηλάκι". Είναι ανίκανοι να κατανοήσουν τον πόνο που προκαλούν σκορπώντας ελπίδες με μισόλογα, ατάκες, βλέμματα, αιωρούμενες υποσχέσεις, ακόμα και θεατρινισμούς (απλά οι άλλοι αν δεν ήταν βλάκες και "κολλημένοι" ας πρόσεχαν, εξ' άλλου πώς γύρισε αυτή/αυτός η/ο τόσο "κατώτερη/κατώτερος" και μη αντάξια/αντάξιός τους να σκεφτεί οτι θα μπορούσε να σταθεί δίπλα σε Εκείνη τη θεά/Εκείνον το θεό !). Ο,τι τους προσφέρεις τους είναι λίγο, αξίζουν πάντα τα περισσότερα και τα καλύτερα αν και δεν ξέρουν να σου πουν πώς ακριβώς τα προσδιορίζουν, ποτέ δεν ξέρουν να σου πουν τι ψάχνουν. Θα χυμήξουν πάνω στα συναισθήματά σου με τρόπο που θα το κάνουν να μοιάζει με πάθος ασυγκράτητο. Ύστερα, αφού τραφούν και χορτάσουν από αυτά,θα εξαφανιστούν προς άλλη κατεύθυνση, θεωρώντας οτι δεν έκαναν τίποτα κακό, αντίθετα τους χρωστάς και χάρη ! Αλαζόνες χειριστικοί, θεές και θεοί, η ομορφιά σας δεν θα υπάρχει για πάντα κι όταν πέσετε απο κει πάνω, θα γκρεμοτσακιστείτε για τα καλά και δεν θα σας αρέσει καθόλου. Το χειρότερο απ' όλα είναι πως ακόμα και τότε θα θεωρείτε πως αξίζετε ένα χέρι να σας τραβήξει προς τα πάνω, ένα χέρι που αμέσως μετά θα δαγκώσετε ! Με κάθε οίκτο και αποστροφή"Ένα ταπεινό χαμομηλάκι"
8
