ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλα λεγονται και γραφονται για την δυναμη της αγαπης τοσο μεσα στις σχεσεις τοσο στη καθημερινοτητα. Χριστιανικη αγαπη , αγαπατε αλληλους , διαπροσωπικη αγαπη διαπλουτισμενη με ολα τα παθη και τα συμπλεγματα που κουβαλαμε. Σημερα με τη κριση αναρωτιεμαι συνεχως αν η αγαπη μπορει να βοηθησει, η συμπονοια προς τον διπλα μας τι μπορει να αλλαξει? Αν εγω βοηθαω καποιον ανωνυμα η επωνυμα θα αλλαξει κατι σε αυτο τον κοσμο η οχι... Βαρεθηκα τα ψυχολογικα εγχειριδια για το πως να αγαπας τον εαυτο σου και ολα τα υπολοιπα νιωθω οτι η εποχη που καθαρα απο συμπτωση γεννηθηκα και ζω , ειναι η εποχη του κωλου. Του δικου μας του κωλου και κανενος αλλουνου. Κοιταμε το κωλο μας και δεν μπορουμε να κοιταξουμε καποιον αλλον ( αλλο κωλο μπορουμε ανθρωπο δεν μπορουμε...) δεν γινεται να βγαλουμε τον εαυτο μας απο το κεντρο του κοσμου... Μπορει η αγαπη να αλλαξει το κοσμο η πρεπει να αλλαξει ονομα και να ονομαστει συμπονοια , η μηπως να παμε να φουνταρουμε ομαδικως γιατι τελικα δεν υπαρχει σωτηρια..Για να επιβιωσω σημερα πρεπει να κοιταω πρωτα το κωλο μου οπως μας επιτασει η εποχη η να συνεχισω να ειμαι ο μαλακας που κανει παντα οτι του επιτασει η ηθικη του ...Γιατι ετσι νιωθω, σε εναν κοσμο που ολα πουλιουνται και ολα αγοραζονται ακομα και η αγαπη...Υ/Γ Μην μου απαντησετε με Αμερικανικες αυτοβοηθειες στυλ αγαπα τον εαυτο σου πρωτα και αλλα παλαβα.. Την εμπειρια σας θελω...